متن آغوشت

روز ها بی تو گذشت یادت از سر ما بیرون نرفت
فصل ها گذشت و بوی پرنده ز جان درخت نرفت

چقدر باید بگذرد تا گرمای آغوشت را فراموش کنم
چقدر باید بگذرد تا دستانم را در تهی فراموش کنم

من عاشق خوشی های ساده کنار حضور گرمت بودم
عاشق...

فاصله ی من تا تو میشود زندگی به شرط عشق با موج های میزانی از ماندن های روشن
با قطره های ریز ریزی از بوسه های گرم!

شکوه چشمانت دلم را امیدواری
می دهد به نگاهی شاد !
وصدایت نور را تزریق میکند در بزم ماه با حال و هوایی...

ومن چشم هایت رابرایِ بوسیدن . . .
شانه ات رابرایِ درآغوش کشیدن . . .
وآغوشت را،
برایِ چشیدنِ خوشبختی نیازدارم . . .

▪ وقتی آغوشت
▪ از من
▪ آغاز می شود
▪ هر روز صبح را
▪ و بهار را
▪ و عشق را
▪ همه یکجا دارم...

عشق جان من !
حسرت آغوشت ،
نقش بسته است بر دلِ تنهایم ...
مهرِ تو ،
نقشِ طلوع فرداست ...
فردا صبح همان جای همیشگی ...
همان کنجِ کافه ی قدیمی ...
همان آغوش تو ...
همان توى خیالی ...
همان آغوشی که تا انتهای دنیا ،
برای دیدن...

آغوشت
هر چهار فصل
"تابستان" است...

بی وزن تر از خیال
در آسمان آغوشت
اوج می گیرم
بی تابی
شروع دلتنگی ست
بیچاره این دل
که ویرانه ی خیالات ست

شبیه قایق سرگشته ای رهایم کن
میان تنگه ی جغرافیای آغوشت

این محال نیست
چه کِیفی دارد
خدای مهربان باشد
عشق باشد
عطر شمعدانی و نم باران باشد
تو باشی و من باشم
صبح شود، تو با بوسه بیدارم کنی
من دُورت بگردم
ظهر شود، تو بگویی عشقم
من فدای چشمانت شوم
شب شود، تو بگویی عزیزم
من در آغوشت بمیرم...

اگر یک بار در یابم
بهار فصل آغوشت
تمام شهر پرگردد
شکوفه
سر زند هرجا.....

حجت اله حبیبی

آسایشم آغوشت بود
وسایه بانم، گیسوان بافته ات،
من از زلال چشمانت می نوشیدم ومفهوم تشنگی را نفهمیدم تا وقتی
آسمان دلم ابری وچشمانم از دوریت می بارید
و آه راه را برگلویم بسته بود...
حجت اله حبیبی

بیا و بی بهانه بند آغوشم شو
گره بزن چشمانم را در مسیر
اتفاقات ارغوانیه تبسم
عبورم ده بی تکلف و ساده

از صداقت نیلوفرها تا عشوه گری نازها
عاشق ترم کن میان دلبستگی ها و وارستگیهای قرمزو بلوطی مردمک دیدگانت!

پروازم ده در ساقه های نازک نیاز
از واماندگی...

شب از خیال لبریز میشود
وقتی مهتاب در آغوشت
بذرهای عشق می نشاند


عباس نبی زاده

شب با خیال آغوشت خوابیدم و
صبح، با خیال بوسه ات برخاستم
کسی اینجا مرا دید وگفت:
امروز تنت چقدر بوی خوش می دهد!

      به قلم شریفه محسنی \شیدا\

جان دلم بیا که
در چشم انتظاری آغوشت
این شب را پایانی نیست

‎ ‎ ‎ ‎ ‎

آغوشت را \دوست می دارم\
که برای اندوه های کوچک و بزرگم،
سرزمین بی مرزی است!
وَ در آن--
فصل ها به تکرارِ اردیبهشت ورق می خورند...
...
من،،،
به چَشم هایت
ایمان دارم!



سعید فلاحی (زانا کوردستانی)

مزرعه رویاهای من
به اندازه تختخواب
دونفره ایست
که هر شب تو
در آن دلبری میکنی
و از نوبرانه های
بهار آغوشت
مرا به تاراج
شاه توت لبهایت
دعوت میکنی...

آغوشت ..
در هر کجای جهان !
به زبان مادری ام باز می شود
به زبان مادری ام بسته می شود
و من
دورافتاده ترین جاده های کشورم را هم
از یاد نمی برم
تا دست های تو !
برای دیدن هست ...

تورانمی دانم، اما
برای من
هیچ کس شبیه تونیست!
تو چشم هایت،
نگاه کردنت،
حرف زدنت
و ازهمه مهم تر آغوشت،
باهمه تفاوت دارد… !

تو مثل حاصل کارِ کمال الملکِ نقّاشی
ولی من خط خطی های کج یک آدم ناشی

تو اقیانوس آرامی، بزرگی، ژرف و بی پایان
و من هم برکه ای کوچک و یا یک حوض بی کاشی

مخدّر دارد آن چشمت، خمارم می کند گاهی
مسکّن دارد آغوشت، مگر محصول خشخاشی؟...

نام دیگر تو
جادوگر قرن است
وقتی اینگونه مرا
غیب می کنی
در آغوشت...

غریبی عاشقم
غرق در امواج نگاهت
که دریا دریا
دورم از ساحل آرامِ آغوشت...
مرا ببین!
چه غریبانه در گردابِ تنهایی
نفس نفس زنان دست و پا میزنم!
آه... ای کشتیِ نجاتم ! مرا دریاب...
دستانم را بگیر و به آغوشت کشان...
نجاتم بده
از شرارت این طوفان بلاخیز و...

بی خیال
سرمای زمستان
آغوشت چهار فصل
بهار من است....

چشمانت
غزل های ناب حافظ
لبهایت انار
موهایت به درازای یلدا
و اجاق آغوشت
گرما بخش
قلب همیشه عاشقم
بی شک یلدای من تویی...