بیو آغوش

در هم می آرامد
و لبخندی می زند
بر لبهای سرد من
عصر پنجشنبه ها
زمانی است
برای عشق و شعر
و ما هر دو
در آغوش هم
جای خود پیدا می کنیم

لیلی نروی زود فراموش کنی
دل ببری با غم هم آغوش کنی

با لبخندی از خواب برمی خیزم
و به آغوش خاک این روز را می پیچم
با هر نفسی  روحم پر می شود از زندگی
صبحت را خوش بخت می خوانم
ای آفتابی که مرا بیدار می کنی

دلم هوس معاشقه ای بدونه سانسور کرده اینکه طلوع کنم بین لب های سرخ و تک تک انگشتانت
مست و بی قرار بوسه غارتگری کنم وچنان در سرزمین تنت رها شوم که دوستت دارم کلمه به کلمه تلف شود بین این هوس آغشته به عطر اقاقی حضور تو.
لعیا قیاثی

در آغوشت بیارامم چه زیباست!
برایم ناکجایش قدّ رویاست!
در آن شورش ترین احساسِ نابی،
برای باورِ قلبم مهیاست!
شاعر: زهرا حکیمی بافقی (الف احساس)

دلخسته و بیمارم من بی تو نمی مانم
آغوش تو می خواهم دور از تو پریشانم

من شاعر چشمانت تو ساقی و مه پاره
از چشم تو می جوشد هر واژه ی اشعارم

من مست وصال تو ای دختر شهر آشوب
تو بوسه طلب کردی با بوسه ستان جانم

من...

✍ بستر آغوش:

بسترِ آغوشِ «تو»، چون خانه ی من می شود،
چشمِ قلبم، با صفای مِهر، روشن می شود!

آتشِ مِهرت، به جانم، چون زبانه، می کشد،
داغ تر، جامِ دلم، از هرچه گلخن می شود!
زهرا حکیمی بافقی، برشی از یک غزل، کتاب نوای احساس
…*…*…*…*…*…*…*…*…*…*…*​​​​​​

بکش با...

آغوش تو
آرام ترین
نقطه ی
دنیاست .
حجت اله حبیبی

من
آخرین پرنده ام
میل پرواز
از آغوش تو را ندارم .
حجت اله حبیبی

نشو راضی که باز افتم، من از آغوشِ پُرمهرت؛
بیا بگشا به روی دل، دوباره، دست های باز!
در آغوشت، مرا بِفشار با، احساسِ نابِ خویش؛
بکن، مجنون تر این، لیلای شیدا گشته و، دلباز!
زهرا حکیمی بافقی، غزل ۱۶۴، کتاب نوای احساس.

...مث وقتی که یه عاشق/ می کوبه حلقه ی در رو/ که تا درواکنه یارش/ ببینه یک ره دررو/ برای پرزدن توی/ خمِ پس کوچه ی آغوش/ و با جامِ گلِ بوسه/ بشه مست و بشه مدهوش(زهرا حکیمی بافقی، برشی از یک ترانه، کتاب ترنّم احساس.)

کوچک که بود آرزوهایش را نوشت و آن را در جوی کنار خانه رها کرد و چشمانش را بست و مکان آن را در هر لحظه تا رسیدن به مقصدش تصور کرد.
صدای فریاد آرزوهایش، در هیاهوی باد گم شده بود و او ،خودخواهانه آنها را در دنیای عدم و...

بسترِ آغوشِ «تو» چون خانه ی من می شود،
چشمِ قلبم با صفای مهر، روشن می شود!
آتشِ مهرت به جانم، چون زبانه می کشد،
داغ تر، جامِ دلم، از هرچه گلخن می شود!
پرتوی می افتد از: «امّید» بر شورِ نهان؛
حسّ جانم، بهترین احساسِ یک زن می شود!...

معمّای گل و شبنم!
تو را حل کرده ام، هردم؛
میانِ جدولِ احساس؛
درونِ دفترِ قلبم!
زهرا حکیمی بافقی،
کتاب دل گویه های بانوی احساس.

تبی در حسّ جان و هوشمان گُل کرد/
دلی در سینه ی گُل پوشمان گُل کرد/
به سمتم، آمدی؛ من هم به سوی تو/
روانه گشتم و آغوشمان گُل کرد/
زهرا حکیمی بافقی،
کتاب دل گویه های بانوی احساس.

کمی آغوش تعارف کن
من دلتنگیِ محضم

ما به آغوش تو یکباره چه محتاج شدیم

می خواهم حرف بزنیم از ناگفته های چند روزه
تو از نبودن من بگو من از نبودن تو
انگار که فقط به سفر چند روزه ای رفته ایم
و حال برگشتیم
بیا و پس از این چند روز دوری کمی در آغوشم جان بگیر💖
رقیه سلطانی

کشیده ایم در آغوش، آرزوی تو را

دلم یک بغل عشق میخواهد
با لذت آغوش تو...!

آغوش تو
فصل ندارد ، همیشه گرم است ...

کاش میشد تورا تَگ کرد
اینجا میان آغوشَم

فهمم از جغرافیا آغوش توست

دلتنگ اردیبهشت آغوش توام