متن درد دل

من به پایان نبود تـــــو...

در این قصه شکایت دارم...

من و تو،
غروبگاهان
روی نیمکت پارک، میعادگاهمان بود.
درخت کنار نیمکت
که همیشه درد دل های ما را می شنید،
تنه اش خمیده است.



شعر: صالح بیچار
ترجمه: زانا کوردستانی

چه قدر درد دارد،بخندی ب تمامی دردهایت ..

این درد چه زخم ها که ندارد!!

ببین داره برف میاد،
یجوری می بارن این ابرا
که انگار حسابی دلشون پره!
دلم میخواد مثل اونوقتا که میگفتی:
_پاشو ببین چه برفی اومده
بی هوا با ذوق از خونه بزنم بیرون
و تا غروب تو کوچه خیابونا پرسه بزنم؛
توام لی لی کنان پاشنه کفشتو رو هوا بکشی...

نه خیر درد تو با چایی نبات
حل بشو نیست دختر ...
وگرنه میرفتم یه چایی نبات حسابی برات
میاوردم که بخوری بلکه دردت بیفته...
خانم جون؟ من که دل درد ندارم
دل درد نداری مادر ولی درد دل که داری ...
وقتی میشینی رو این تختو نیم ساعت به...

رنج دنیا،فکر عقبا، داغ حرمان ، درد دل

یک نفس هستی به دوشم عالمی را بار کرد

گاهی خیال میکنم از من بریده ای!
بهتر ز من برای دلت برگزیده ای!

از خود سوال میکنم آیا چه کرده ام؟
در فکر فرو می روم از من چه دیده ای؟

فرصت نمیدهی که کمی درد دل کنم!
گویا از این نمونه مکرر شنیده ای!

از من عبور میکنی...

درد دل دیوانه را دیوانه میداند که چیست

کیوان بلدی

من بلد نیستم وقتی دلم گرفت،
باکسی درد دل کنم...
بلد نیستم وقتی بی پناه بودم،
به کسی پناه ببرم...
من عادت کرده ام همه جا قوی باشم!
و این بیشتر از همیشه ضعیفم می کند...
.

تا محرمی مرهم زخمهای شما نشده
سفره دلتان را برای هر کسی باز نکنید گاهی درد دل کردن
از درد دلتان کم نمی کند
از خودتان کم می کند

هرچه غم، ذهنِ مرا خسته و مغشوش کند
یک نفر هست به درد دل من گوش کند...

هنری : اگر گفتی آن چیست که برای هر کسی واجب است ، حتی واجب‏تر از نانِ شب ؟
الین : ایمان به خدا؟ امنیت نیست؟ سلامتی چی عزیزم؟
هنری : یکی که آدم باهاش درددل کند ! کسی که آدم را درک کند ! همین ...

درد دلهایت را به کسی نگو
زیرا یاد میگیرند
از کجا دلت را به درد آورند ...
باور کنید عین حقیقته به حرفم گوش کنید

بنشین رفیق
تا که کمی درد دل کنیم
اندازه ی تو هیچکسی مهربان نبود!

یه وقتایی چقد کم میشه مرهم
همون وقتا که درد دل زیاده
یه وقتایی میخوای دیوونه باشی
میبینی توی شهر عاقل زیاده

می برم این روزها نا م ترا آرام تر
تا بمانم در شمار عاشقان گمنام تر
نیستی فرصت برای درد دل کردن کم است
درد دل باشد برای دردهایی عام تر

عادت ندارم درد دلم را،
به همه کس بگویم...
پس خاکش میکنم زیر چهره ی خندانم...
تا همه فکر کنند...
نه دردی دارم و نه قلبی..

بنشین رفیق...
تا کمی درد دل کنیم...
اندازه تو هیچکس مهربان نبود...