متن دلتنگی

دلم برایت تنگ شده است
و وقتی که میگویم تنگ
نه مثل تنگیِ پیراهن
دلتنگی من
مانند کشتی ای است
که بجای اقیانوس و دریا
او را در حوض خانه انداخته اند...!

یک پنجره بی اسقامت زیرباران
یک یاکریم خسته ام درگیر باران

گنجشک بازیگوش ِ احساساتی من
حالا اسیرافتاده در زنجیر باران

اتش فشان سینه ام خوابش نمی برد
زیر نوازشهای بی تاثیر باران

می خواستم عادت کنم بر این جدایی
تا که سکوتم را شکست آژیر باران

ازعابران مانده در...

انارِ دلم خون
ترک خورده از دلتنگی ات
نامِ تو ، دانه دانه
می چکد از چشم هایم

منِ تنها ،
هر شبِ بی توام
یلداست ..

خزان شد و نیامدی
به لب رسیده جان من

نیامدی و بهز دل
گرفته در هوای تو !

گرفته بوی عطر تو
تمام خاطرات من

نشسته روی دامنم
غبار رد پای تو !

زبون دیدی نگاه سنگی ام را
نپرسیدی دلیل منگی ام را

غروب روزهای جمعه داند
جواب این همه دلتنگی ام را

یاد بعضی نفرات

روشنم می دارد:

اعتصام یوسف،

حسن رشدیه

قوتم می بخشد

ره می اندازد

و اجاق کهن سرد سرایم

گرم می آید از گرمی عالی دمشان.

نام بعضی نفرات

رزق روحم شده است؛

وقت هر دلتنگی

سویشان دارم دست،

جرئتم می بخشد

روشنم می دارد.

اگرچه،
در تصویرِ توی قاب-
لبخند می زنم اما،
این شعر؛
اِلِمانی ست از دلتنگی هایم
ادامه ی حُزنی که پایان ندارد
تو،
تنها مضمونِ
عاشقانه های جهان هستی
با دلیل رجعتِ خیالاتم
به تو،
تو!
بهارهای هر ساله ام فرق می کند
با این روزهای لعنتی...
طراوتی نمی بینم...

داستانِ پاییز هم آرام آرام به پایان می رسد...
ولی فراموش نکنیم؛
آخرِ پاییز جوجه ها را نمی شُمارند
نارنجیِ برگ هایِ دلتنگیِ تقویم را می شمارند!

رفت و غزلم چشم به راهش نگران شد

دلشوره ی ما بود، دل آرام جهان شد

در اوّل آسایش مان سقف فرو ریخت

هنگام ثمر دادن مان بود خزان شد

زخمی به گل کهنه ی ما کاشت خداوند

اینجا که رسیدیم همان زخم دهان شد

آنگاه همان زخم، همان کوره...

قصه ی من قصه ی اون آدمیه که خواسته عاشق نباشه و دل بکنه بره، بارها و بارها خواسته، اما نتونسته.
اگه یه روزی ام بره، خودشو پیش تو جا میذاره. اون که میره من نیست. یه آدم دیگه ست که من نمیشناسمش. یه آدم جدیده با خلق و خوی...

ای دوست بیا لب به لب قند زنیم
دلتنگی خود به صبح پیوند زنیم

معجونِ جنونِ تلخ را سربکشیم
با عشق به آفتاب لبخند زنیم
خیرالهی(دلارام)

به پاییز خواهم گفت!
چه پریشانم
از دلتنگی این همه غروب ِ
تنیده به تن بی قراری
چه سخت است
قدم در راه بی بازگشت بگذاری
به پاییز خواهم گفت!
راس ساعت دوست داشتن
من آمدم، امّا باز هم
باز گشتم دست خالی
به پاییز خواهم گفت!

آه..
دلتنگی،
دلتنگی...
*
وقتی نبودن های تو؛
به درازا می کِشد!




سعید فلاحی (زانا کوردستانی)

چقدر این شهر را دوست دارم
تهران شلوغ پرهیاهویم را که آدمهایش
از فرط دلتنگی هرکدامشان یک گوشی دستشان
گرفته اند و تندتند تایپ می کنند؛
مراقب خودت باش
نگرانت هستم
دوستت دارم
حواست به خودت باشد
تو فقط خوب باش، همه چیز درست میشود

اما من،
هرروز یک فنجان دلتنگی مینوشم...
هرثانیه مشتی بغض گره میزنم...
و هربار برای رهایی از درد نبودنت،
پیاله پیاله دوست داشتنت را سر میکشم...!
و همچون شناگری ناشی
در رویای هرروزه ات غرق میشوم!

نون قاف

به عشق جان بگویید،
”دلتنگی“ هایم جز او هم سببی ندارد،
بگویید،
اگر باشد بااو ”دلتنگی“هایم هم ختم میشوند!
بگویید،
باور داشته باشد که آن گاه دیگر کلمه ”دلتنگی“ را از قلم ام دریغ میکنم!
بازهم مینویسم،
مینویسم باز،اما اینبار طور دیگری مینویسم!
به او بگویید که قول میدهم اگر...

ازبس که توخوبی و / خاطرتورومیخوام دلتنگی غروب / واسه تونمیخوام

- دلتنگی،،،
شکنجه ی تیتری ست که،
وقتی نیستی
صبحانه ی من باشد!



سعید فلاحی (زانا کوردستانی)

میخواهم مثلِ تو باشم!
عاشق کنم اما پایش نمانم...
دلتنگ کنم اما قرارش نباشم...
بندازمش در سیاه چاله ی بی تفاوتی و دست نکشم تا بیرون بیاورمش،
بگذارم از شدت دوست داشتنم جان بدهد،به بازی بگیرم روح و روانش را...
میخواهم مثل تو باشم!
دائم بگویم
یعنی به این زودی...

چترم را روی سرم می گیرم

و از این شهر می روم

باران های اینجا

بوی دلتنگی می دهند ...

هنگامی که سلامم را به قلبت گفتم خدافظی کردی...
وقتی نگاهت میکردم چشمانت را زمن می دزدیدی...
این چہ عشقی بود که اگاه نبودم ....
این چہ دردی بود که ناقل نبودی....
دلم هوایت راکرد هنگامی که هیچ هوایی نداشتم....
دلم عاشق شد هنگامی که ادمو حوا عاشق نبودند....
بازهم...

بگو
چه را بهانه کنم برای دیدنت
کدام حیله ی عاشقانه
کدام زیرکی
دل از تو بردن
ظرافت شعرهای سعدی می خواهد و
طراوت کلام حافظ!
همت مجنون می خواهد و...
دیوانگی عاشق
قرار ما
به وقت دلتنگی
به وقت زیباترین حادثه
به وقت دوست داشتن

مهرت به دلم نشست و پاییز شروع شد
وای از غم بی مهری تو در دل پاییز

درخت هم که باشی
عاقبت
یک روز
مغلوب پاییز میشوی
حالا فکر کن
چقدر می توانم با نبودنت بجنگم
وقتی دلتنگی
مدام با واژه ها
قلبم را به رگبار میبندد.....