متن دلنوشته

یه وقتایی به سرم میزنه ناغافل بیام سر وقتت ...
همونجایی که داری بیخیال از تو کوچه رد میشی ، بپیچم جلوت و محکم بغلت کنم ...
هیچی نگم ...
کاشکی توام هیچی نگی ...
کاشکی یه کم مهربون باشی و با دلم راه بیای ...
دستاتو دورِ کمرم تاب...

همیشه تو تصوراتم مرد با غیرت مردی بود که اگه یه نفر چپ بهم نگاه میکرد، عربده میزد و حکم مرگِ طرفو صادر میکرد

اگه یه تارِ موهامو مردی جز خودش میدید سرم داد میزد: بپوشون اون لامصبارو...

اگه مانتوم یه ذره کوتاه بود دعوام میکرد و مثه پسر بچه...

باید به خودم بیایم ، بلند شوم از روی خاکسترِ خاطراتِ کهنه ات ؛
باید دستی به سر و روی خانه بکشم ...
یک وجب خاک روی همه چیز نشسته است !
باید رنگِ پرده ها را عوض کنم ،
تو رنگِ تیره را دوست نداری ،
باید رنگِ پرده...

بی قراری ام را به چه کسی باید ثابت کنم
وقتی یاد کسی میوفتی که زندگی ات بدون او هیچ رنگ و صدایی ندارد، این یعنی آغاز دلتنگی
دلتنگی یعنی چی؟ چرا وقتی بی قراری مان معنای نبودن کسی است که تمام زندگیمان به بودن یا نبودنش بستگی دارد میگوییم...

زمستان فصلی که پایان تمام تردید هاست بین رفتن ها و ماندن ها !

فصل دلگرمیهای عاشقانه ؛
تا ته قصه ی شب بیداری!
با گل بوسه های سکوت و وسوسه!

با نرگس های بی تاب از برای دلدادگی
و بابونه هایی که یک فصل زندگی را با خیال راحت...

بیاید به نسل های آینده مان قدر شناسی را یاد دهیم ،جهان سومی ها همان هایی هستند که قدر دان هیچ چیز نیستند 🖤

خدا اشنای غریبی که در هیاهوی زندگی گمش کرده ایم
همینجاست ، درست کنار من و تو
ولی حضور همیشگی اش باعث شده
یادش کم رنگ شود ،
میان فکرمان
حرف هایمان
اعمالمان
اما همین حضور دائمی اش قشنگ ترین تکرار دنیا
و نگاه مهربانش تجلی زیباترین عشق هاست.
دلت...

تق تق در را می کوبید.
می دانستم کیست!!!
مخاطب خاص تمام روزهای من ،
خدا ،
پشت در بود.
با لبخندی از جنس مهربانی
کنارم نشست و با نگاه نوازشگرش منتظرم بود.
مثل همیشه برای بیان آنچه در دل داشتم ، تاخیر کرده بودم.
و من ، مانند هر...

در کوچه های یخ زده شهر ما

دنبال مفهومی به نام عشق نگرد

عشق واژه زیبایی است

و مردم این دیار

هر چیز زیبایی را خرابش می کنند

زهرا غفران پاکدل

شاید بشه گفت
زیباترین نگاه بعد از مادر ،
متعلق به خواهره.
یکی که با یه لحظه نگاه به چشمات
تا ته بغضتو می فهمه.
خواهر که داشته باشی ؛
واژه دوست دارم رو
بیشتر از معنای واقعی کلمه دوست داشتن
درک می کنی چون خواهر دوست داشتنش
به عظمت...

زندگی درد قشنگی است که به آن دل بستیم

گاه آنقدر بی رحم که نفست می گیرد

گاه آنقدر شیرین که گمانت آرد

دنیا در کف توست

و همین هم شاید ساده ترین قصه یک انسان است

گاه باید خندید به همه دلهره ها

به هوای گلی از خاک خدا...

پدر یک کلمه سه حرفی که
پشت خیلی هامون بهش گرمه. ستون محکم شونه هاش پناهگاه امنیه که میشه خیلی از دلتنگی ها رو توش بارید. وقتی پتک روزگار ، بنای وجودت رو از هم می پاشونه با پناه دستای مهربونش دوباره آجر به آجر ساخته می شی.
دختر که...

مادرم نمی دانم چگونه خطابت کنم چرا که تو سایه خدا روی زمینی ، اگر عشق خطابت کنم در توصیف تو کم گذاشته ام چرا که واژه عشق با وجود تو جان گرفته ، بی شک بهشت جهنم می شد اگر زیر پای تو نبود. مادرم ، ماه درخشان شب...

اگه یه روز خدا ازم بپرسه بزرگترین نعمتی که بهت دادم چی بوده؟
بدون شک میگم دوست داشتن تو
کم نیست داشتن کسی که اینقد به تن لحظه هات آرامش تزریق کنه که وقتی باهاش درد و دل می کنی ، حس کنی انگار خدا نشسته کنارت داره با دقت...

درست وقتی انتظارش را نداری
به سراغت می آید
در پارک
در کتاب فروشی
یا همین جا که حالا من ایستاده ام
عشق به همین راحتی از پیراهن ات بالا می آید
و همچون شال گردنی
زمستان را کوتاه می کند

نمکین می بود خنده هایت اگر اشک هایت را کمی شیرین تر کنی

نفس ها می گذرد از ترفند گرد و خاک نرفته در چشم ،برای شستن تمام دغدغه های دلت

و تو چه می دانی که خوزستان چشم هایت به رغبت مالچ نمی خواهند
و چه فایده اگر مالچ...

پای تو که درمیان باشد
حسود میشوم
نسبت به همه عابرانی که از کنارت میگذرند
به آینه ی کوچک اتاقت
که تصویر تو درآن منعکس میشود
به شانه ای که با دستانش
هرروز موهایت را نوازش میدهد
به پیراهنت
که تمام روز تو را درآغوش دارد
به کفش هایت
که...

عاشقم باش
هر چند همه بگویند ...
که رسیدنمان بهم
محال ترین اتفاقِ تاریخ است
عاشقم باش
و بگذار که به همه ثابت شود
ما همان ممکن ترین محالِ دنیا خواهیم بود ...

آیا انسان تغییر می کند؟
هیچ یک از ما آدم های پارسال نیستیم. آدم هایی که دوستشان داشتیم هم دیگر آن آدم هایی نیستند که روزی دوستشان داشته ایم. آدم ها آن قدر به سرعت عوض می شوند که تو فرصت نمی کنی به ساعتت نگاهی بیاندازی که چند دقیقه...

جانا دیشب که به خانه آمدم قلبم بیش تر از قبل شکست نپرس چرا که ترس از این است آهم دامنش را بگیرد...

جانا بیا که دلم همچو نهنگی که در تنگ اسیر شده است تنگ است ،
بیا و ببین که این آدم ها قصد جدا کردن مرا از جانم دارند ،
تو برایم جانی بیا و نگذار بیشتر از این خاطراتت چنگ به جانم بزنند ،
بیا و ببین که دلم...

و روزی خواهد آمد
که گم بشوم در لا به لای سیاهی آسمان چشمانت
غرق بشوم در موج به موج زلف پریشانت
لبخند بشوم مستقر در گوشه لب هایت
بغض بشوم خانه نشین در عمق گلویت
و در انتها تو شعر بشوی
بنشینی بر روی قلمم
روی برگ کاغذ کاهی...

دلبر جان
تمام عطر فروشی های دنیا
را هم که بگردم
در هیچ جای دنیا
بوی تنت را نمی یابم
همه کتاب های دنیا را اگر بخوانم
باز هم دوست دارم های تو
خواندنی تر است
تمام پناهگاه های دنیا را گر بروم
باز هم پناهندگی
در آغوش تو شیرین...

به فردا ها می اندیشم ،
به فردای بهتر
به سمت خیالات زیبا در سَر ؛
گذشته را باد برده است .
شاید لبخندمان سرخی شقایق ها یا زیبایی نقش و نگار پروانه ها را قرض بگیرد .
اما! بیا بیاندیشیم به زیبا زیستن ؛
مانند تصویر پرنده ی خوشبختی...