متن سفر

کجا سفر کرده ای
که در خواب هم نمیبینمت ؟

عشق زیباست که بر تیغه ی خنجر بروی
جان دهی در قدمِ یار و بی سر بروی

سفر آغاز نکن گر که نداری دلِ شیر
عشق معنا شود آندم که به آخر بروی

اینکه در نیمه ی ره دبّه کنی مسخره است
وه چه زیباست که تا نقطه ی آخر...

دلم سفر میخواهد سفر به جایی نا کجا آباد که گوشیم هم آنتن ندهد

در سفر،هر کس به مقصد می رسد، می ایستد!
من سفر را دوست دارم، مقصد من رفتن است!

هر چقدر که هم شرایط سفر سخت باشد و وقت محدود. باید سفر کرد و کتاب خواند

سفر کردن، زندگی کردن است.

می روم
بی آنکه دور شده باشم
چشمان تو که مبداء باشد
سفر یعنی ماندن

و جاده بهانه ایست
تا حواسم در هزار جهت
به عطر تو پرت شود...

من ،
چشم هایی پر از درد
خانه ای پر از وهم
و قامت زنانه ای در درگاهِ رفتن مطلق
،
راهی سفر شده ای مسافر
سوغاتی ام از خیانتت چه خواهد بود ؟؟

سفر همینش خوب است : اینکه بدانى چه کسانى به تو نزدیک ترند وقتى اینقدر از آن ها دورى ...

عازم 1سفرم
سفری دور ازخود من تاخودم
مدتی هست نگاهم به تماشای خداست
و امیدم به خداوندی خدا

پرزدی رفتی ومیرقصی به بام دیگری
من پرت دادم برو ،اما حرام دیگری

غرق شورومستیِ آتش شدی،من سوختم
زردی ازمن ،سرخیش باشد به نام دیگری

تاردل در پود چشمت شدگره پشت گره
می شوی با خنده هایت تورودام دیگری

می روی فصل خزانت شد شروع درد من
شادی وسرسبزیت هم...

سفر ما را جای تازه نمی برد. جای قبلی را برایمان تازه می کند. بعد از سفر می فهمی خانه ای که در آن زندگی می کنی نور کافی ندارد. اشیا خوب چیده نشده اند. زیاد چفت همند. پرده ها بدرنگ هستند. چشمت می افتد به ساعت روی دیوار؛ اشانتیون...

وقتی زیاد به رفتن فکر می کنی،
سفر را آغاز کرده ای.
خود به خود از جایی که هستی
فاصله گرفته ای...

بعضی آدمها وقتی میفهمند به پایان سفر زمینی نزدیک شدند اونقدر در اندوه غرق می شن که قبل از مرگ می میرند...بعضی ها اما عجیب و زیبا برخورد می کنند...این دسته سریع یک لیست پایانی تهیه می کنند و میرن سراغ آرزوها و رویاهایی که در طول زندگی داشتند و...

آخر پائیز بود
شب چله و
باز،
یک قصه ی تازه

داستان ننه سرما...

اما نه
قصه ی آنشب تو
قصه ی تلخ سفر بود..

صبح آنروز
همه چیز زیبا بود
تو میرقصیدی
خورشید هم،
با تمام دردهاش . .
انگار
او هم میدانست

من اما..

،

تو خوابیدی و...

هر لبت نیمه ی سیبی ست جدا افتاده
با لبم طعم لب سرخ تو چیدن دارد

غزل تازه ی من از تن سبزت جوشید
غزلم از لب سرخ تو شنیدن دارد

همه ی سوژه ی نقاشی دنیا هیچ است
تو تمام من و ناز تو کشیدن دارد

راه سخت است...

جاده ها پرخطرند
و سفر طولانی
و دلِ ماست که در
پیلهِ پوسیدهِ اندوهِ تو
تنهاست هنوز...
با من از سختی این راه مگو
اگر این جاده شود ختم به تو
زهرا غفران پاکدل

اگر این ثانیه ها با تو گذر میکردند
با همه بی هنری باز هنر میکردند

کاش بر جای جدایی همه شب پر بود از
عاشقانی که در آغوش سحر میکردند

لاله هایی که در این دشت به خون غلطیدند
بر سر نور که نه ؛ شور خطر میکردند

همچنان همدم...

یقین دارم هرکسی در زندگی اش حداقل یک بار کاری را که دوستش ندارد به اجبار انجام داده است
و میدانم هرکسی طعم گس اجبار را چشیده است،
یکی مجبور می شود رشته ی درسی اش را برخلاف علاقه اش انتخاب کند
یکی مجبور میشود در شغلی که دوستش ندارد...

کرونا به من آموخت
هر چه قلک شکستم و سفر رفتم و پوشیدم و خوردم و گشتم گوارای وجودم باد
کرونا به من آموخت هر مهمانی که به بهانه شب چله و چهارشنبه سوری و عید نوروز و تولد اعضای خانواده ام در خانه ام برگزار کردم نوش جان مهمان...

از خانه ی غم پرور دل گاه گذر کن
مهمان غم انگیز مرا دست به سر کن

شومینه ی قلبم شده خاموش و دگر سرد
آتش بزن این قلب مرا زیر و زبر کن

در قوری دل جوش زند شوق وصالت
با آمدنت کام مرا غرق شکر کن

از جاده...

رفته ام با پا نه، اما با دلم سمت حرم
روح من رفته سفر جا مانده اینجا پیکرم
قسمتی از خویش را من جا نهادم سال پیش
تکه ای از قلب من جا مانده پیش سرورم
کاش می شد زندگی را جور دیگر زد رقم
تا نباشد ،آن زیارت ،...

نسیم پاییزی وزید
درختان می رقصند
و برگ ها رخت سفر پوشیده اند
یکی به رنگ زرد
یکی به رنگ قهوه ایی
وآن دگر رنگارنگ
می رسد ز راه
چند روز دیگر
پاییز ،
پاییز دل انگیز

دل روشنی دارم ای عشق!
صدایم کن ...
از هر کجا می توانی...
صدا کن مرا ...
از صدف های سرشار باران..
صدا کن مرا از گلوگاه سبز شکفتن...ِ
صدایم کن از خلوت خاطرات پرستو!
بگو پشت پرواز مرغان عاشق ...
چه رازی ست؟
بگو با کدامین نفس...
می توان...