متن عشق

میگفت چشم ها دریچه های تازه ای هست که باز میشوند به دنیای خیال،آرزو،عشق و...

کاش می تونستم آروم بهت بگم که اندازه تمام تیر های رها شده درجنگ دوستت دارم

آنی

اشو:

قانون برای جامعه است، عشق برای فرد.
قانون، نحوه ی رفتار با دیگران است، عشق نحوه ی رفتار با خودت.
عشق شکوفایی درونی است، قانون وظیفه ای بیرونی.

ای عشق

می برگی و می جوانی ای عشق
ان گونه که می توانی ای عشق

دنبال خودت مرا همیشه
بی واهمه می کشانی ای عشق

بیگانه و آشنا نداری
همصحبت و همزبانی ای عشق

یک ذره ی بی نشانه ام من
صد خوشه کهکشانی ای عشق

من مرغ شکسته...

تعاریف زیادی از عشق وجود داره
ولی ؛ واقعی ترینش اینه که :
” اگه دوست داشته باشم برات صبوری میکنم “

پذیرا می شوم مهر تو را از جان
هم اکنون باز می گویم میان انجمن با تو
وفادار تو خواهم بود، در هر لحظه، در هر جا، برای...

کوچه ای بی عبورم ،شبی بی مهتاب…
درد چون هواست و به ناچار میکشم نفس….
قورت داده ام زمستان را
یخ بسته دلم…
گیر کرده ام در خلوت ِ خاموش و جا مانده ام در فصلی که عشق
راهش از من جدا گشت…
دیگر مرا
نمیشناسد آن آشنای دور…
آفتاب...

پدرم قسم به غربتت که هیچ بهشتی زیر پایت نیست،زجان دوستت دارم.

ای مقدس ترین قبله گاهم
ای که در دلت رنج های بی کران داری ولی بر لبت جز خنده های گرم چیزی نیست.
مادرم من به قربان تو رنجی که دل داری
خنده ات را دوست می دارم غمت را بیشتر.

چشم هایت که مال من باشد
دیگر چه فرق می کنند
چرخ دنیا به کدام جهت بچرخد یا
پاشنه روزگار بر کدام واقعه فرود بیاید
من حق ام را از دنیایش تمام و
کمال گرفته ام...

کاش لبخندت انحصاری بود...
مال خود خود من
چال گونه آن را به نام خودم می زدم و
تا آخر عمر روزی هزار بار برای
نمایان شدنش دعا می کردم
تمام کسانی را که برایت ضعف می کردند
قتل عام می کردم
دست خودم نیست من به لبخندت حسودم

گرم است به هم پشت رقیبان پی قتلم
ای عشق دل افروز دل من به تو گرم است

یقین که مست کند یک جهان زبوی تن تو

اگر که باز شود دکمه های پیرهن تو

نه مستی است که پیراهنت ز تن بتراود

خدا شراب خودش را نشانده در بدن تو

پراز شکوفه و گل می شود تمام غزل هام

اگر که وام بگیرم به بوسه از دهن...

در این زمستان که خودش را هم دوست ندارد
تو ای دلیل من
که تا عمق استخوان مبتلای توام
و ترانه به ترانه
اشک به اشک
رویا به رویا
بودنت را تکرار میکنم
یا تمام موانع را کنار بزن
و بیا و بهار را دستانم بگذار
یا تمام خیالت را...

ساغر شفیعی:

فصل که رخت عوض می کند
دوباره عاشقت می شوم
گیرم زمستان باشد و
آهسته روی پیاده روی یخ زده راه بروم
عشق تو همین شال پشمی ست
که نفسم را گرم می کند
بر لبم نام تو را می برم
تا برف
مثل قند
در دل زمستان...

پاییز را ببین،
چه بی منت می بخشد
تمام رنگ های زیبایش را به لحظه های ما! و چه سخاوتمندانه با قطره های بارانش دقیقه های ما را عطر عاشقی می بخشد
نگاه کن به زاویه طلوع خورشیدش که ذرات طلایی نور را مامور گرمای ثانیه هایمان می کند
کائنات...

تو زیباتر از آنی که بر شانه هایت تنها ملیله دوزی موریانه ها بیفتد
پرواز کن! پرواز کن از قفس خاک!
تو زیباتر از آنی که بر شانه ی آسمان ننشینی و کهکشان ها را مثل تخمه نشکنی
به مدد عشق از گور بیرونت خواهم کشید
تو نمرده ای، فقط...

عشق درسی است که در مدرسه حاصل نشود

چون باده نابی و خمارت هستم
دلداده ی بی صبر و قرارت هستم

دلتنگ تو ام بیا به سویم ای عشق
در فصل خزان یاس بهارت هستم

-بادصبا

می خواستم کمی دوستت داشته باشم
از دستم در رفت
عاشقت شدم ...

خسته ام کاش کسی حال مرا درک کند.

آنی.نویسنده

ولی چقدرقشنگ میگه:
هرکه خوبی کرد زجرش می دهند
هرکه زشتی کرد اجرش می دهند!...
باستان کاران تبانی کرده اند...
عشق را هم باستانی کرده اند:)
هرچه انسان ها طلایی تر شدند
عشق ها هم مومیایی تر شدند!..
اندک اندک عشق بازان کم شدند؛)!
نسلی از بیگانگان آدم شدند!..:)

خستم!
خیلی خسته...
خسته از جنگیدن برای عشقش،خسته از صبر کردن برای یه دوست دارم ساده، خسته از یه خنده ی طولانی....
خیلی وقته که کم اوردم خیلی وقته که هر بار رفتم سمتش پسم زد، هر بار یه قدم برداشتم یه قدم رفت عقب، هر وقت اشتباهی میکرد من...

می رود یک ابد و قصه ی ما می ماند!
من، تو، یک کلبه ی چوبی، و خدا می ماند!

زندگی قصه ی دلبستن و ماندن ها بود
آخرش عشق فقط عشق به جا می ماند!

◽شاعر: سیامک عشقعلی

در میان دست هایت عشق پیدا می شود
زیر باران نگاهت نسترن وا می شود
با عبور واژه ها از گوشه ی لب های تو
مهربانی های قلبت خوب معنا می شود…