متن نفس

مرا نفس ، آن نفس است

که از درون تو می کشم

ارس آرامی

نفس مرا، آن نفس است ،

که از درون تو می کشم

ارس آرامی

چیزی شبیه عشق
چیزی چنان زیبا،
مثل یک زندگی،
مثل نفس،
به گمانم آن تو باشی.....!

آیسان خاکپور

بیش از هوا،بیش از نفس
محتاج با تو بودنم

این روزها
نفس نه
آه
می کشیم

هرگز نمی شود که تو را دید و بعد از آن
جایی نفس کشید به جز در هوای تو

نیست در آغوش من جز نفس گرم تو
در پس آن بوسه ات فاش شده شرم تو

هر قدم از رفتنم بی تو بجا ماندن است
بی تو کجا من روم وقتی هدف ماندن است

هر شب و روز مقصدم سمت حریم تو بود
ژاله صبحگاه من وَسمه چشم تو...

بسیارم رفته است
اندکم،نفس می کشد هنوز...

این شب، هنوزِ بلندی ست
که با حواس نجیبش
هوای شرجی ما را نفس می کشد دارد.
بگذار
از کدام خاطره دم بزند
سکوت تن به تن چشمهای ما با هم....


جلال پراذران
سفیر اهدای عضو
فعال محیط زیست

پلکهایم را می بندم
نگاهم نفس بند می شود
و هیچکس هرگز نمی بیند
چگونه به پایان می برد
پروانه ای در پشت شیشه
جان می کند را ...


جلال پراذران
سفیر اهدای عضو
فعال محیط زیست

نفست بهترین اتفاق زندگیم بود....

(خودم=ریحانه)

صدایش میزد هوا،
میگفتم مردم میگویند نفس
تو میگویی هوا؟
میخندید و میگفت:
هوا که نباشد
تو هر چقدر هم
نفس نفس بزنی
مگر فایده ای دارد؟
خلاء است، میمیری ...

چیزی شبیه عشق،
چیزی چنان زیبا،
مثل یک زندگی،
مثل نفس،
گمانم آن «تو» باشی..!

آیسان خاکپور

در دلم شوق پرکشیدن نیست
در نگاه ترم رسیدن نیست

در و دیوار هر دو می گریند
دیگر این خانه جای ماندن نیست

من نفس می کشم هنوز،ولی
این نفس ها که زنده بودن نیست

در خیالم نشسته ای، اما
هر طپیدن که دل سپردن نیست

همه دیدند صبر وطاقت...

عاشقی گفت که من پنجره را می بندم
پشت این پنجره کمتر بنشین فرزندم

او نمی آید و این تجربه را دارم من...
پشت این پنجره من "هم" نفسی گم کردم

غرور گوگردی ام را بگیران
بگذار روی سیگاری
که نمی دانی برای به خاطر آوردنم است
یا از خاطر بردنم

بسرانم در ریه ات
به یاد روزهایی که نفست بودم

من پر از عشق توام
مرا نفس بکش....

این نفَس...
بی «شما» بعید است که تکرار شود❣

‏آغوشی باش...
و مرا به اندازه ی تمام اشتباهاتم بغل کن
بدون آنکه حرفی میانمان رد و بدل شود!
فقط نگاه باشد و نفس...
زندگی آنقدرها دوام نمی آورد
همین حالا هم دیر است...

ستاره ای شده ای در شبِ خیالِ دلم
بیا وُ لحظه به لحظه بشو وَبال دلم

وَبال مثل تو بر دل مبارک ست و عزیز
نَفَس نَفَس بِرِس از جاده ی شمال دلم

دلم گرفت ای دوست
نفس ، بریده از من
چه بگویم از درد
زندگی همچنان جاریست
دلخوشم
روزگارم بد نیست
لبخندی از تو
ته جیبم هست

مرگ برای من چندان سخت نیست
اگر با نبودنت مقایسه کنم
به مراتب نبودنت سخت تر
وحشت ناک تر است
ترجیح می دهم نفس نباشد
ولی
تو باشی...

اولین بار که جلوم سرلخت شد
موهاش نم داشت
یه نم هزاربار بهتر از نم بارون
اون روز موهاش بوی هلو میداد
با خودم گفتم
موهاش مثِ یه طنابه
مث یه طناب که خدا از دیوار بهشت انداخته پایین که باهاش آدمو بکشه بالا ...
سرمو نزدیکتر بردم
عمیق ترین...

زندگی را عاشقانه نفس بکش حتی اگر سخت حتی اگر دور حتی اگر دیر .

علی گلشاهی(ورژیرا)