متن پدر

پدر یعنی کت و شلوار پانزده ساله،پدر یعنی کفش هفت ساله،پدر یعنی پیراهن ده ساله،پدر یعنی کوه درد،پدر یعنی ویترینی از بیماریهای مزمن.

پدر جان میدونی چرا خدا بهشت و زیر پاهات قرار نداد؟
به خاطر اینکه تو لایق یه جایی بهتری از بهشتی
ای زیبایی زندگیم روزت مبارک
دوستدار تو ...

بابایی دلم میخواد ادبی ننویسم واسع یه بار شدم ولی ادبی بودن در برابرت بزرگترین وظیفه ی دنیاست پدرجانم مهر دستان تو برایم بهترین لحضه دنیاست تمام زندگیم فدای یک تاره موی سفیدت اگه دربرابر مهربانیت کم بودم ببخش ای بهترینم
روزت مبارک
دوستدار شما .....

پیشکش نگاه مهربان پدران زمینی:

امروز که دارمَت خداوند را شاکرم و سپاس گویم که پدری چون تو سایه سَرَم می باشد ؛گَر بی مهری از دخترت دیدی به دیدگان بزرگت و دل پُر مهرت برمن ببخشای که منت بر من گُذاری پدر عزیزتر از جانم...

دلم یک خیالِ راحت میخواهد!
یک آرامشِ محض
یک خوابِ عمیق
آرامشی از جنس آغوشِ مادر
و امنیت دستان پدر...
مثل کودکانه هایم
دائمی باشد و
همیشگی...
دلم آرامشی همین قدر محال میخواهد...
همینقدر محال...

با ارزش ترین دارایی من تو برای ما همیشه مبارکی.!



پدر عزیزم روزت مبارک.


متن از مبینافرزاد

یا کنج قفس یا مرگ این بخت کبوتر هاست

دنیا پل باریکی بین بد و بدترهاست

ای بر پدرت دنیا آن باغ جوانم کو

دریاچه ی آرامم کوه هیجانم کو

بر آینه ی خانه جای کف دستم نیست

آن پنجره ای را که با توپ شکستم نیست

پشتم به پدر...

کوه
اگر به حرف بیاید ،
از پدر می گوید ...

و پدر...
آیه ی ناب دفتر زندگی است
قاب کن بر لوح دلت
قامت نام عزیزش
آدمی
عاشقی دیرنه بر
رنگ و رخسارِ نگاه پدر است
که دل َش
بندِ به بودن اوست
و دل خوشی اش سایه ی امن حضورش

پدر یک کلمه سه حرفی که
پشت خیلی هامون بهش گرمه. ستون محکم شونه هاش پناهگاه امنیه که میشه خیلی از دلتنگی ها رو توش بارید. وقتی پتک روزگار ، بنای وجودت رو از هم می پاشونه با پناه دستای مهربونش دوباره آجر به آجر ساخته می شی.
دختر که...

اگر پدرتو دوست داری از زنده بودنش لذت ببر
پدر یکبار و یک نفر و یک نفس ببشتر نیست
هر کس پدرش بهترین پدر دنیاس
ساعت شِنی دنیا خیلی وقته بر عکس شده

️

و دست های پر از چروکش که گویی هفتاد سال در تنگ اشک چشم هایش خیس خورده بودند، ارامشی داشتند از جنس باغ های گل سرخ، از جنس شیرینِ خیال که حس پرسه زدن در یک صبح بارانی روی پل رنگین کمان بود و بوی خوش نوازش می داد. پهشت...

پدر یک کلمه سه حرفی که
پشت خیلی هامون بهش گرمه. ستون محکم شونه هاش پناهگاه امنیه که میشه خیلی از دلتنگی ها رو توش بارید. وقتی پتک روزگار ، بنای وجودت رو از هم می پاشونه با پناه دستای مهربونش دوباره آجر به آجر ساخته می شی.
دختر که...

مادر به طعنه گفت پسر دردسر شدی
فکری بکن ببین بخدا دربه در شدی

امسال هم گذشت خجالت نمی کشی
در خانه ای و از همه جا بی خبر شدی

هم سن و سال های تو دیدی پدر شدند
جانم فقط تو مانده ای و بی هنر شدی

دنیا که...

چو مادر یاورم باشد، پدر باشد دُعا گویم
نه از بیگانه باکَم هست، نه پَروا از خطر دارم

به وعده گاه می روم
حدودی که این روزها
کوله ی اندوه زمین بگذارم،
به مزارت می روم
که دریچه ای ست وقتی که نیستی
و گریستن ست که؛
سبکبارم می کند.

برای تسلای خودم
به این باور رسیده ام که،،،
خانه عوض کرده ای!

نفوذِ رویاهایم
مرا می کشاند...

مهر . . .پاییز . . .
فصل رویدن تو
در نسیمی سرد
با شمیم خاک باران دیده
و طعم گس خرمالو
صدای هیاهوی باد
در بی سروسامانی برگ
با جنبش ترانه ها از سینه ی خاک
فصل روییدن تو در جهانی زرد
پاییز، به شوق قدم هایت
رنگ عوض...

پدر اما عجیب بوی امنیت می دهد.
وقتی به قلبش تکیه داده ای
گویی امن ترین جای جهان نشسته ای
و مطمئنی آب از آب تکان نمی خورد.
پدر اما عجیب ستون های عشق را سرپا نگه می دارد.
پدر اما، باید ماندنی باشد تا دلگرمی اش روزهای سخت را...

پدرم دفتر شعری آورد
تکیه بر پشتی داد
شعر زیبایی خواند
و مرا برد به آرامش زیبای یقین
زندگی شاید شعر پدرم بود که خواند

یک پدر هرگز نمی میرد
یک پدر جاودانه است
صخره است ، یک ستون است

⁩
«گل های اشک»

دیروز پدر
گل های اشک را برایم چید و آورد
پدر غمگین بود و می خندید
گل ها غمگین بودند و شکفته
سرشان را به پایین خم کرده بودند
و پنهانی میان معصومیت
نارنجی گلبرگ های خود
اشک می ریختند.
من ریشه در خاکم، اشک می...

پئیزه ولگان
پنجره لب
آقاجان بوشوبو

برگ های پاییز/لبِ پنجره/پدر رفته بود

و عشق
چشمان پدری بود.... و عشق نانی بود.. . عشق دستان ترک خورده مردیست

عشق سفره خالی بود
در پس کوچه های شهر
در خانه ای که باران
بر سقفش

چنگ میزد

کاش میشد
آدمیزاد که به ته خط رسید،
مثل ساعت شنی برعکسش کرد
و فرصت دوباره به او داد!
کاش میشد پایان های تلخ راخط زد
و تمام داستان ها را با فصلی
خوش به اتمام رساند؛
کاش میشد فقط لحظه ای
قلم سرنوشت به دستان من می افتاد
تا...