متن یلدا

برایت جشنِ تکلیف گرفته ایم دخترکِ زیبارویِ عاشق کش
ماه هفتآمدی و ماه نه میروی
برگهایت هنوز رویِ زمین است
در سفره جشن تکلیفت میگذاریمشان
تا صدایِ خش خششان بانگِ نیایشِ یلدا را بسرایند

یلدا مبارک
نسرین شریفی

دلم هوایِ تَرَک هایِ تازه تر کرده //
به بوسه ای، لبِ خشکیده را اَناری کن...
«آرمان پرناک»

«یلدای تان پرخاطره و کانون زندگی تان گرم»

(شب یلدا)

شب شروع زمستان همان شب یلداست
شبی که الفت و مهر و وفا درآن جاری ست
شبی که با همه سرمای سخت و سوزانش
شبی ست گرم و دل انگیز و شام بیداری ست


شب وصال و شب دور هم...

شب یلدا؛ بلندترین شب سال.
شب قصه های قدیمی که از دل آتش می آیند و در همهمه ی کلمات و خنده ها گم می شوند.
خانه ها پر از گرمای چای و صدای یادگاری قصه های مادربزرگ است؛
و دل ها پر از یاد و امید.

فال حافظ در...

شمیمِ مریم از ایوانمان رفت ، گلی در برگریز آورده پاییز
طلوعِ صبحِ تابستانمان رفت ، غروبی نقره ریز آورده پاییز

عجب فصلِ دل انگیزِ لوندی ، شبِ تاریک و یلدای بلندی ، چه بعدازظهرِ عطرآگین و قندی
دوتا چایِ غلیظ آورده پاییز

تماشا دارد این فرشِ قشنگش ، گلیمِ...

هوایِ رفتنت همه جا پیچیده،احساسِ طبیعت خشن تر شده،او هم فراموش کردنِ عشقت آزارش میدهد،اصلا مگر میشود تو را از یاد برد؟
عاشقی را در خش خشِ برگهایت جا گذاشته ام تا به یلدا پز بدهم که قبلِ از تو عاشقِ دخترکِ زیبارویِ پاییزبودم

آخرین روزهای پاییزی خوش
نسرین شریفی

دوباره تو پلک زدی و شبم یلدا شد
دوباره وعده ی دیدارمان به فردا شد
آه ما قرارمان وقت گرما بود
باز تو نیامدی و فصل سرما شد

محمد عاشوری

یلدا که بلندترین شب سال نیست...
طولانی ترین شبم، شب هایی ست که،
دور از آغوشت به خواب می روم.




■□■
شعر:دلبرین عبدالفتاح
ترجمه به فارسی: زانا کوردستانی

یلدا
اگر  نباشد یار،
بلندتر بودن شب  ،
آید به چه کار ؟
آن دم را غنیمت شمار ،
که باشی همنشین نگار.
«هیچ»

یلدا..


تو پایان خزانی و سرآغاز زمستان
تو لبخند بهاری در شبستان
تو زیبایی چو خورشیدی که خفته ست
به پشت کوه و از چشمی نهفته ست


یلدا را گفتم..
گفتم تو را به نام بلندت میشناسند
نه به گیسوی کمندت..

هر نفس در غم هجرت شب یلداست مرا
لحظه ای فراق تو چون شب یلداست مرا

گر مجالی بگذارد غم نان ...!
هر شبم با تو چو یلداست مرا

دفترچه شعر من
پاییز ۱۴۰۲
رباعی

صدای قدم های یلدا را میشنوی؟
صدای عاشقانه های پاییز و زمستان است...
دست در دست هم قدم می زنند تا زمستان
پاییز را برای سال بعد راهی کند ، تا نور عشقش
را بر روی طبیعت بتاباند و سرمای وجودش که پر از حرارت عشق است را به قلبمان...

شب یلداست و دلم با ترانه ای عاشقانه می خواهد بلندتر از کوچه باغ های نسترن بخواند که تو، زیباترین راز این کهکشان بی کرانی. چرخ فلک به بهانه ی تو، کمی آهسته تر می چرخد تا نفس هایمان در هم آمیخته شود و زمان، در حضورت جاودانه بماند. این...

می شود سرخ تر از چشم خمارم باشد
باغبانش بشوم باغ انارم باشد
در شب ساکت یلدا بگویید به او
در خودم یخ زده ام، فصل بهارم باشد

یلدا ، نوروز ، بهار
تقویم برای ما
همان پاییز است !
روزهایی زرد
و صورت هایی
از سیلی سرخ شده
یلدا ، شب پیوند ما
با پاییزی دیگر است !


مجید رفیع زاد

آه اگر فاصله مان اینهمه نبود
برای یلدایت گلی می آوردم
اناری
کتابی
شعری
خاطره ای
چیزی که زمان را بایستاند
چیزی که گرممان کند
چیزی که از دنیا جدایمان کند
دستت را می گرفتم
دستهایی که بوی سیب می دهند
می گفتم بسیار خسته ام
مرا میان گیسوانِ بلندِ...

دوباره تو پلک زدی و شبم یلدا شد
دوباره وعده ی دیدارمان به فردا شد
آه ما قرارمان وقت گرما بود
باز تو نیامدی و فصل سرما شد
ستوده

من و غم های طولانی ، شب و یلدای تنهایی
نشستم با خودم تنها ولی انگار که اینجایی

زدم بوسه به دیوانش که حافظ گوید از حالم
بگفت ای دل چه گمراهی بسوزان دل به راه آیی

بکردم زیر لب نجوا همه ذکر از تو یا الله
مرا پیدا کنم...

من و غم های طولانی ... شب و یلدای تنهایی
زدم بوسه به دیوانش که گفت او هم تو شیدایی

رسیدی، تا غروبی حس برانگیز،
شبِ یلدای گیسو گسترش یافت!

در آغوشم پریشان کرده ای زلف؛
چه ناز ابریشمِ مو گسترش یافت!

شاعر زهرا حکیمی بافقی، برشی از یک غزل، کتاب آوای احساس.

به حریمِ لبِ احساس رسد سینه ی ما؛
آن زمانی که نگاهت دلِ ما را ببرد!

روشن از مِهرِ وفا می کُند او، شام دل و،
این انارِ دلِ ما، تا شبِ یلدا ببرد!

زهرا حکیمی بافقی، کتاب آوای احساس.

شبِ یلدای زلفم، شانه کردی؛
به چشمانم نگه، مستانه کردی؛

زمانی که: دلت، لبریزِ من شد،
انارِ دل، برایم، دانه کردی؛

به لبهایم نهادی، مُهرِ لب را؛
شرابِ بوسه را، پیمانه کردی؛

زدی فال از کتابِ حافظ و باز،
مرا از نو صدا جانانه کردی؛

تمامِ حسّ قلبِ عاشقت را،...

شبِ یلدای زلفت، شانه کردم؛
به چشمانت نگه، مستانه کردم؛

زمانی که: دلم لبریزِ «تو» شد،
انارِ دل، برایت دانه کردم؛

به لب هایت نهادم، مُهرِ لب را؛
شرابِ بوسه را، پیمانه کردم؛

زدم فال از کتابِ حافظ و باز،
تو را از نو صدا جانانه کردم؛

تمامِ حسّ قلبِ...

شبِ یلدا رسید و باز، بی تو،
تمامِ چشمِ احساسم، به در شد؛

سفر کردم، برای دیدنِ تو؛
ولی حسرت، نصیبم زان سفر شد؛

چرا که: رفته بودی، از شبِ عشق؛
همه یلدای من، آن شب، هدر شد!

شاعر: زهرا حکیمی بافقی
(کتاب ترنم احساس)