چهارشنبه , ۵ اردیبهشت ۱۴۰۳
شده چون ماه شب روی تو عشقمدو شمشیرست دو ابروی تو عشقمقامت خورشید کنارت خمیده ستبس که بلندست شب موی تو عشقمگرچه صد بار مرا پس زده ای چشمانتمی کشد مرا باز سوی تو عشقمچه شود ساخت از قلب مریض وقتی گل ببندند به گیسوی تو عشقمای ماه تر از ماه کجایی که بدانی ؟مثل پلنگ آمده ام سوی تو عشقم...
سر به سنگ نه باید به کلنگ بزنمآهو که شدم باید یک پلنگ بزنماین برکه کوچک مرا خواهد خوردماهی که شدم باید به دل نهنگ بزنممن یوسفی هستم در را خودم بستمبر چشمان زولیخا قفلی زدم و مستممن سخت می دویدم مانند یک سرباز چون یوسفی در رفتم اما نشد در باز...
جاماندهیکی به پشت در این حصار جاماندهگلی به پنجه دستان خار جاماندهنگاه پنجره آوازه ای نمی خواندبه دانه دانه سرخ انار جاماندهمیان فوج تب آلود آسمان انگارخیال چلچله ای از بهار جاماندهبرای بوته گل های ارغوانی دشتعبور چشمه ای از آبشار جاماندهصدای زوزه کفتار می رسد شایددوباره شیر نری از شکار جاماندهبه یاد خسته چوپان خوب آبادیهجوم غائله گرگ هار جاماندهصدای خسته پایی شکسته می آیدپلنگ حادثه از کوهسار جاماندهبخن...
این یاد تو، و منافسانه ای شده ستماه و پلنگ تر...!...
با خنده کاشتی به دل خلق، "کاش ها"با عشوه ریختی نمکی بر خراش ها هرجا که چشم های تو افتاد فتنه اشآن بخش شهر پر شده از اغتشاشها گیسو به هم بریز و جهانی ز هم بپاش!معشوقه بودن است و «بریز و بپاش» ها ایزد که گفته بت نپرستید پس چرا؟دنیا پر است این همه از خوش تراش ها؟! از بس به ماه چشم تو پر میکشم، شبیآخر پلنگ می شوم از این تلاشها !...
با خنده کاشتی به دل خلق٬ "کاش هابا عشوه ریختی نمکی بر خراش ها هرجا که چشم های تو افتاد فتنه اشآن بخش شهر پر شده از اغتشاش هاگیسو به هم بریز و جهانی ز هم بپاش!معشوقه بودن است و «بریز و بپاش» ها ایزد که گفته بت نپرستید پس چرا؟دنیا پر است این همه از خوش تراش ها؟از بس به ماه چشم تو پر میکشم٬ شبیآخر پلنگ می شوم از این تلاش ها!...
چند وقت دیگه قرنطینه ادامه داشته باشه و آرایشگاه ها بسته باشن هر چی پلنگ هست می شه گوریل....
