متن کام

بی‌گفت‌وگو فرید طعم اند
فروردین و تیرو شهریور و بهمن
در تمامی این آف های روزمرگی
دقیقا چون مارک سیگارهایمان
پر از چوب های نسوز

با تو من سبزترین دهکده یِ چالوسَم
بی تو اما، خَزِه ای در کفِ اقیانوسَم
کامِ این دل نشوی، زرد شَوَم، می پوسم

دم کام بودم ، که با تو بودم
در هر روز و شب
من دلتنگی بودم
توی خاطره های شب
من زخم بودم ، زخم
در دل تنهایی
من آرزو بودم
توی درختان بهاری
من آسمان بودم ، آسمان
در سینه ی غروب
من تویی بودم
توی هر نفس دم...

کام بودم ، که با تو بودم
در هر روز و شب
من دلتنگی بودم
توی خاطره های شب
من زخم بودم ، زخم
در دل تنهایی
من آرزو بودم
توی درختان بهاری
من آسمان بودم ، آسمان
در سینه ی غروب
من تویی بودم
توی هر نفس دم بعد...




مشق عشق در دل نویسم نوش هجر در کام تلخ
زهر خندی بر لب و داغی به سینه از غمش



فیروزه سمیعی

غمت غلیظ ترین کام است…

ساقی بیا که از مدد بخت کارساز

کامی که خواستم ز خدا شد میسرم

نَقل قهوه ی تلخ است وُ
کام تلخ
کاری از نُقل مشکل گشا بر نمی آید

زندگی به من آموخت
آنکه کام دیگری را تلخ می کند...
غیر ممکن است
کام خودش شیرین باشد...

فتح جهان به دست رفاقت محقّق است
دنیا به کام حضرت دشمن همیشه نیست

خوش و خرم، دلش شاد و به کامش بود دنیا یش
فقط یک نکته می‌ماند، که او آن لحظه بی من بود

زندگی به من آموخت
آنکه کام دیگری را تلخ می کند
غیر ممکن است
کام خودش شیرین باشد

شیرینی‌ات به کام رقیب است و تلخی‌اش
عمری مرا به خلسه‌ی بیداد می‌بَرَد...

این شعر
گوشه ی دامن زنی
از ذشتستان است
بتکاندش...
کام تمام گنجشک های جهان
شیرین می شود

دلبر که جان فرسود از او
کام دلم نگشود از او
نومید نتوان بود از او
باشد که دلداری کند

زمانه قرعه ی نو می زند به نام شما
خوشا شما که جهان می رود به کام شما

من پیام وصل بودم در نگاهی شوخ

من سلام مهر بودم بر لبان جام

من شراب بوسه بودم در شب مستی

من سراپا عشق بودم ، کام بودم ، کام ...