متن احساسی

سرباز توأم
جامهٔ رزمم ، لبخندت
سلاحم ، نگاهت
میدان نبردم، دل آدم های حسود
این سو منِ تنها و آن سو جهانی
چاره ای نیست باید که بدانند
فرمانده تویی...

هر چه صدایت کردم
نشنیدی
چه حرف هایی که در گلویم جا ماند
و چه لحظه هایی
که بی تفاوت از کنارشان گذشتی
میان ازدحام این همه حرف
دست به دامان سکوت شدم
که خواندنش
سواد عشق می خواست
اما افسوس
تو آن را هم نداشتی


مجید رفیع زاد

لباس فقر بر تن این دل بی قرار من
تجسم نگاه تو نیمه ی شب شکار من

کشیده فکر من تو را میان دفتر دلم
میان صفحه های آن عکس تو شاهکار من

کلید قفل این دلم میان دست تو ولی
شکسته ای تو قفل این خانه ی بردبار من...

هوای دلم تاریک می شود و باز هم به پیراهنت پناه می برم. قلب مُرده ی این پیراهن روایت گر تمام داستان ما از آغاز تا پایان و سینه ی فرسوده اش یادآور ثانیه به ثانیه ی خاطراتمان است.
تنها چیزی که از تو برایم به جا مانده همین است،...

جای تو خالی است
کنار دفتر نقاشی ام
مدادهای رنگی
چشم انتظار تو هستند
بیا که قشنگ ترین رنگ را
برای موهایت
کنار گذاشته ام


مجید رفیع زاد

آدمهای مهربون همیشه هستن همیشه در دسترسن
با مرامن ؛ با معرفتن مشتی ان ؛
جنسشون ازاون جنس خوبای روزگاره
خودشون رو فراموش میکنن تا دردای بقیه فراموش بشه
از خودشون میگذرن واس رفیقشون ؛
واسه کسایی که دوسشون دارن !
جونشونو واسشون میدن ،اخه مهربونن دیگه !
اما اونا...

اردیبهشت
عطر عشق می گیرد
وقتی که رایحه ی بهشت را
برایم به ارمغان بیاوری
گل ها با دیدنت می خندند
و چشم هایم
به استقبال قدم هایت می آیند
بیا که می خواهم
به جای دیوار تنهایی
یک عمر
به شانه هایت تکیه کنم


مجید رفیع زاد

زیباترین گره زندگی ام
گره دست هایمان بود !
افسوس که با رفتنت
بزرگترین گره زندگی ام را
رقم زدی


مجید رفیع زاد

نگذار دوستت دارم هایت
میان دلت خاک بخورد
در مکتب عشق فریاد دلنشین است
و سکوت گوش خراش
دوستت دارم هایت را فریاد بزن
که در صفحه های تقویم
روزی به نام مبادا
وجود ندارد


مجید رفیع زاد

قد یک جنگل درخت من قلم دارم نیاز
تا که بنویسم تو را ای گل خوش عطر ناز

می کشم قلب تو را مثل برگ زرد مهر
می سرایم من تو را با قلم اما به شعر

تا تو هستی در دلم می شوم نقاش تو
هر نفس از عمر...

دست هایم
دوری از دامنت را
باور ندارند !
گل های پیراهنت
همیشه سیراب
از اشک شوق من بودند
افسوس
فاصله بهانه ای شد
تا همیشه دست هایم
از دامنت کوتاه بماند


مجید رفیع زاد

ای کاش
ختم به خیرهایمان
ختم به عشق می شد !
تا دیگر
حسرت گره
بر دل دست هایمان
باقی نمی ماند


مجید رفیع زاد

بوسه ی چشم تو بر شعر من ای یار خوش است
شاعر چشم تو بودن به چه بسیار خوش است

از تو دل کندن و دوری به خدا ممکن نیست
بهر تو شعر سرودن با دل زار خوش است

شهره ی شهر تویی غیر تو دلداری نیست
دل سپردن به...

چشم هایت را
میان ابیات شاعران دیدم
صدای تحسین تو را
با هر سپید و غزلی که می خواندی ، شنیدم
شعرم را حلالت نمی کنم !
که تنها محرم چشم هایی بود
که اکنون میان
ابیات شاعران دیگری
پرسه می زند


مجید رفیع زاد                                   

دهانم را دوختی !
حرفی با تو نزنم
اما نمی دانستی که چشم های من
زبان من است
و من با چشم هایم
عشق را فریاد می زنم


مجید رفیع زاد

از «تو» ممنونم
که دوستت دارم!

تو
میتوانستی جورِ دیگری باشی،

جوری که...
هرگز نتوانم دوستت بدارم...!

تو
رنگ می دهی
به لباسی که می پوشی
بو می دهی
به عطری که می زنی
معنا می دهی
به کلمه های بی ربطی
که شعرهای من می شوند…. .

هر زنی دوست دارد
معشوقه اش مردی باشد
که خط به خط معنایش کند...
زن ها انتظار عجیبی دارند ،
گاهی دلشان می خواهد
نگفته هایش را بشنوی...
و برایش اصلا مهم نیست
چگونه این کار نشدنی
ممکن خواهد شد...
زن ها عجیب دوست داشته شدن
را دوست دارند...!!
دوست...

دیگر رنگی ندارد !
حنایت را می گویم
حتی اگر تمام شهر را
حنابندان کنی ؛
دیگر روشنی بخش
قلب عاشقم نیست
چشم هایت را می گویم
حتی اگر آن را
به رنگ آبی دریا کنی ؛
بگذار سهم من از تو
تنها پریشانی گیسوانت باشد
که تا ابد قلبی...

ای یار پنهان از نظر با چشم دل می بینمت
من در گذرهای زمان کنج دلم می جویمت

نامت شده ذکر لبم در هر شب و محراب من
هر دانه از تسبیح من شیرین تر از هر خواب من

اشک شب و آه سحر تنها امید من شده
ذکر کریم...

عصر جاهلیت
بهترین زمان برای
پرستیدن چشم هایت بود !
کسی مرا کافر نمی خواند
جایی که همه مشغول
پرستیدن خدای خود بودند
من از چشم های تو
به خدایم می رسیدم


مجید رفیع زاد

شانه ی احساس را بر سر تو می کشم
طعم خوش لحظه را ، با لب تو می چشم

مرغ دلم را ببین چگونه پر می زند ؟
خواب به چشمان من چگونه در می زند ؟

شعله ی شمع شبم دو چشم بیدار من
خواب که در می زند...

ردیف شعرهایم
صدای قدم های توست
بیا و با عشق بمان
من جانم را
برای قافیه
انتخاب می کنم


مجید رفیع زاد

و من هنوز هم
از میان تمام راههای دنیا
بیراهه ی خانه ات را
دوست تر میدارم