یک قطره بوی زلف ترت را چکانده اند در عطردان ذوق و بهار آفریده اند...
اسفند هر چه سرد،هرچه سخت اما در پی اش بهاری هست... درست مثل زندگی که روزهای سختش هرچه طاقت فرسا اما در گذر است... آدم ها می آیند با خودشان شوق می آورند،امید و رشته های نازک دلبستگی رشته ها که طنابی ضخیم شد از ترس به دام افتادن میروند،از...
در منظره هاچهره ی ﻧﯿﮑﻮﯼ توﭘﯿﺪﺍﺳﺖ ﻫﺮجاﻧﮕﺮﻡ ﺟﻠﻮﻩ ﺍﯼ ﺍﺯ ﺭﻭﯼ ﺗﻮ ﭘﯿﺪﺍﺳﺖ با آن که برون از در ِ میخانه نیایی در مشرق ساغر خم ﺍﺑﺮﻭﯼ ﺗﻮ ﭘﯿﺪﺍﺳﺖ آلوچه ی لبهای تو از جنس تمشک است از پنجره ها سرخی آلوی تو پیداست از بس که زدی شانه به...
عزیزم! چند روز دیگر بهار می رسد. چند روز دیگر این قرن تمام میشود. تو عاشق عطر شکوفه ها بودی، عاشق روزهای طولانی، گرمای خورشید، سبزه زار. نزدیک نوروز، چشم هایت همیشه برق میزد..بیشتر از همیشه. . عزیزم! کاش هنوز چشم هایت بود. کاش هنوز بودی و بهار، کنار خنده...
خوابهایم بوی تو را می دهند بوی سال کبیسه ای که تو آن را نو می کنی بهار می آید و می نشیند در گوشه ی سفره ی هفت سین و خوشبختی ام را تماشا می کند. دست می کشد بر سبزه سیب را بو می کند سنجد را می...
می گویند با یک گل بهار نمی شود باور نکن من با گل روی تو عمریست بهاریم
بهار سبزترین چشم های دنیا بود برای خانه تکانی همیشه تنها بود به قدر نصف زمین قامت بلندی داشت ولی درون اتاقم برای او جا بود به شکل های زیادی اگر چه می آمد به وقت غنچه شکفتن زیاد زیبا بود که بعد ...لحظه ی تحویل سال نو می شد...
تمدن کهنه و فرسوده باورهای یخ زده ،تا کی باید همچون کوهی از یخ بر روی اقیانوس باورهایمان شناور بماند گاهی باید همچون بهار پوست انداخت و همچون گل جوانه زد گاهی بی هیچ بهانه باید خندید باید دوست داشت وباید آغوش گشود برای سَرریز شدن لیوان محبت عادت هایمان...
ای زندگی تو در نسیمِ معطّرِ بهاری و در نفسهایم تویی به رگهایم تو در درخت و گُل و صخره های آرامی و جویبار، عطرت را به مزرعه جاری نموده از سرِ شوق تو موسیقیِ صبحگاهِ گنجشکی و کفش دوزکانِ کوچک را به شادی آوردی وقتی میانِ جنگلِ تاریک می...
در بدترین شرایط زندگی بخاطر داشته باش همانطور که گاهی نمی توان جلوی آمدن اتفاق بد را گرفت همانطور هم نمیتوان جلوی اتفاق خوب را گرفت درست مثل رنگین کمان پس از بارش بارانهای تٍُند درست مثل همین چهارشنبه سوری درست مثل همین بهار که هیچ قدرتی نمی تواند جلوی...
برای این همه صحرا که دستشان خالی است بهار، عیدی بی منت خداوند است
بهار نام دیگر آدم های نابی ست که برای رویش یک لبخند طلوع امید و سرسبزی حیات همیشه در تلاشند.
عزیزِ من... انتظار ؛ امید میخواد بهار ؛ بهانه من بیخودی دلخوشم به همین ساعت ها و دقیقه های اسفند به همین دلسردی های بی روحِ زمستان دلیلِ حالِ خوب من باش سَر برس شکوفه بزن من هنوز بی اختیار دوستت دارم
با نام خالق شکوفه های بهاری جوانه زدن های شاخه های خشکیده را دوست دارم، مثل کودکی که بعد از بازی، بخواب عمیق رفته و کم کم بیدار میشود و همه میدانند، پرانرژی تر از روز قبل خواهد بود! بهار کم کم می آید، پلک هایم را میبندم و تجسم...
هزار سال در این باغ بی سرانجامی خزان به بار نشست و بهار بی تو گذشت...
این باد سرکش نزدیک بهار را چقدر زیاد دوست دارم! انگار آمده هرچی غصه و اندوه سر راهش هست بشوید و بر دارد ببرد، انقدر که عمیق و قشنگ هوهو می کند و صاف می نشیند وسط جان آدم. دلم می خواهد بزنم بیرون تا بادبهار، محکم بغلم کند و...
شبیهِ اسفندی ؛ مثلاً نام ات شادی آور است، به شیرینیِ شربتِ بهآرنارنج در یک روزِ خوش طعمِ اردیبهشتی ... و یادت که عطرِ یاس و شب بوهای شیراز را زنده می کند ؛ عجب یادِ دل انگیزی... شبیهِ اسفندی ؛ پر از جاذبه و رنگ و سرمستی ! گاهی...
قصه ی فصلِ سرد هم به آخر می رسد و چشم و دلمان روشن می شود به بهآر... روشن می شود به شفاف ترین نورها، جآنانه ترین رنگها و بی وقفه ترین لبخند و آبی ترین آسمانی که می شود چشمها را به آن سپرد... حتی از همین دهه ی...
ای دوست بدان به تو وفادارم من مانند بهار سبز و سرشارم من در کوچه ی بی چراغ این آبادی از عشق تو دست بر نمی دارم من
میخواستم که بدانی با تو، همیشه هر روز برایم بهار بود وقتی تو هستی، تو لبخند میزنی مرا چه حاجت به انتظار فصل ها .. با تو هرلحظه بهار است هرشب پُر از عطر بهارنارنج .. می خواستم که بدانی تو حس زیبای بهارگونه ای برایم همان قدر لطیف، مهربان...
گاهی بهار دیدن و گاهی، ندیدن است اردیبهشت، خسته از آلالهِ چیدن است آن باغ آرزو، که تو دیدی! تمام شد باد بهار، خسته ی در خود، وزیدن است دلخوش به آن کبوترِ بی آشیان مباش هر گوشه ای نشست ،به فکر پریدن است با چشمِ خود خیانتِ معشوق دیده...
دخترکی بازیگوش انگار هوس آب بازی کرده می خندد و گهگاهی باران از برگهای سبز توت می چکد بهار فصل ابرهای گهگاهیست ولی تو همیشگی هستی چه در کنارم چه در یادم
اسفند رسوب زمستان گلویش را زخمی کرده و سوزِ خشک سال، لبانش را ترک انداخته! . اما قلبش... قلبش به بهار وصل است و دامانش به گلستان! . رویش به نوروز است و پشتش به غم های این یازده ماه گذشته! . این فرزندِ کوچکِ زمستان، آرام و بی منت،...
صدای رد پاهایش بود که نغمه رسیدنش را سرمیداد مسیری طویل را آرام آرام طی میکرد اهسته اهسته گام بر میداشت نزدیک و نزدیک تر میشدهمگان مست عطرش شدند و ازجمالش درحیرت رفتند آن قدر مقتدرانه گام برمیداشت و راه می پیمود که درختان به احترامش از خواب زمستانی برخاستند...
