متن بیا

گوش کن
تو را می خواند
جاده ای که برگ ریزان است
و نم نم بارانی که همساز چشمان منتظر
آرام قدم بردار ،تا زمان ،زمانِ عاشقی من و تو و پرستو های مهاجر است
پاییز دروازه عاشقی و آیینه رنگارنگی است
بیا
تا کعبه دلم ، نغمه بهاریت را...

پیام دادم و گفتم بیا خوشم می دار

جواب دادی و گفتی که من خوشم بی تو

پنجره های اتاقم از روزی که رفتی آنقدر مرا در آغوش کشیده اند ترک خورده اند! تا صدای شکستنشان در نیامده بیا...

دیشب در انتظار تو جانم به لب رسید
امشب بیا که نیست به فردا تقبلی

بیا یکدم ببینم روی ماهت
کنم از پرده ی غیبت نگاهت
بیا عالم گرفته بی تو ای گل
شود روشن دل از چشم سیاهت
حجت اله حبیبی

دلم از دوریت در اضطراب است
شکسته بال وپر، در این حجاب است
بیا ای مونس چشم انتظاران
که دنیا بی تو دائم در سراب است
حجت اله حبیبی

بیا همراه گلها دسته ام کن!
جدا از مردمان خسته ام کن
مرا با خود ببر تا زیر زلفت
به چِنگ روسری ات بسته ام کن

بیا!

بیا ما و تو هم یکجا، بسوی منزل مقصود،
به گام زندگی سازی، به پیش کاروان خویش،
من و تو ساربان باشیم!
به جسم کاروان مان، دگر چون روح و جان باشیم!
بیا تا کامران باشیم! بیا تا کامران باشیم!

خوش بین

موسم سبزترین فصل بهار است بیا
نغمه ای تازه به لبهای هزاراست بیا

غنچه لعل لبم شوق شکفتن دارد
لحظه چیدن گل ازلب یاراست بیا

دلم این مرغ پرآوازه عاشق پیشه
باپر شوق به دامان بهار است بیا

کوچه هاخلوت و خوابندهمه رهگذران
دل پس پنجره بی صبروقراراست بیا

جاده...

بیا با تار جان پیمان ببندیم
بیا تا پای جان با هم بمانیم

از کنارم رد شدی، نشناختی منو. انگار غریبه بودم برات. بودم؟ حتما دیگه..
سربرگردوندم رفتنت رو ببینم، نه؛ که جانم می رود نه، همون روزی که رفتی جونمم گذاشتم کف دستام، دستتو گرفتم که بره توو دستاتت، تو رگات، جون ِ من تو رگای تو ..قشنگه نه؟

دستات رو سفت...

تویى بهارِ دلم
با تو احْسَنُ الحالَم
بیا بهار شود
چار فصلِ امسالم

بیا مُقَلّبِ قلبم،
دلیل نوروزم
بیا ڪناره
بگیرد بدی از اقبالم

نویدِ رویِ تو را
مے دهد بمن حافِظ
بیا ڪه فال
گرفتم تو بوده ای فالم ...

نکند بی تو دلم عاشقِ یاری بشود
شَک به دل راه بده، گرچه محالست بیا

دلم در احاطه پاییز
حتی هوای شعرها هم پاییزیست
خودشان سپیدند و حال و هوایشان نارنجی
بی وزنند و بی قافیه
می نشینند بر دل کاغذ
و پاییزی می کنند دفترم را :
پاییز است بیا
گفته بودی عاشق پاییزی
و من همان پاییزم
همان باران
همان هوای ابری
همان...

سرم را که از ناله های آسمان خالی کنم
برای پر شدن از تو
نفس نمی کشم
بیا
وقت سکوت من
دلیل کلمات نگفته ی من باش .

بیا که
بی تو
جانم
یک دنیا
کم دارد

با برگ ها نیامدی
با برف ها بیا...

دیر کن
اما بیا...

بیا و با تابش ماه نگاهت
شب هایم را از تاریکی
رها کن و جانم را... به نور نگاهت پیوند بزن.

دوشَت به خواب دیدم و گفتم: خوش آمدی
ای خوش ترین خوش آمده بار دگر بیا!

چه فرق می کند تو در کدام فصل بیایی
بیا
بهار می کنم جهان را

چه فرق می کند تو در کدام فصل بیایی
بیا
بهار می کنم جهان را !