متن دنیا

دنیا همه هیچ و اهل دنیا همه هیچ
ای هیچ برای هیچ بر هیچ مپیچ

دانی که پس از مرگ چه ماند باقی
عشق است و محبت است و باقی همه هیچ

درست کنار ثانیه های بی قراری ام
کنار دل شوره های شیرینم
تو کنارم هستی ، در قلبم
و چه جایی بهتر از قلب یک عاشق
میدانی...؟
حتی اگر دنیا را داشته باشی
وقتی قلب عاشقی برایت نزند...
فقیر ترین انسانی...
و چه خوشبختم که تو را در قلب خود...

ما مردگانی زنده به گور ،
بی قبر،
بیرون به تماشا جهان ،
نشسته ایم ..
خاموش ..
خاموش ..
انگار این دنیا غربت ما بیگانگان است ..

حضرت عیسى علیه السلام :
دنیا پل است ؛ از آن بگذرید و آبادش مسازید .

چشم هایت خانه ی من است
‏وقتی دنیا به ما تنگ می شود
‏و از درد به ستوه می آییم!

مگر می شود آدم دلش برای این ترافیک های سنگین ، هوای آلوده و شهرهای ساده تنگ شود
آخر چه چیز اینجا دلتنگی دارد که از آن سر دنیا بیایند اینجا ، هوس اینجا را بکنند
اما با خودم گفتم شاید دلشان حلیم داغ ساعت ۶ صبح بخواهد ، یا...

دلیل حال زیبایم توهستی
تمام خواب ورویایم توهستی

قسم برهستی وبر آفرینش
تمام عشق ودنیایم توهستی

ما به دنیا آمدیم

دنیا به ما آمد نداشت

هادی نجاری

تکیه بر دنیا نشاید کرد و دل بر وی نهاد

کاسمان گاهی به مهرست ای برادر گه به کین

دنیا برای تو، تو تنها برای من
ای کاش که قبول کنی، این قمار را

آدم ها

جهنم دست ساز خویش اند

بیا در آتش هم بگریزیم.

کاش دست ات را می گرفتم

از پله تاریخ پایین می دویدیم

به ابتدای زمین می رسیدیم

آنجا که در گِل آدمی

گل رازقی می رویید

کاش نبض ات را می گرفتم و منتشر می کردم

تا دنیا...

این شب عجب طولانی است!
ساعت ها تا صبح مانده است!
و شاید سالها...!
استخوان هایم از سرمای یخ آلود این هوای آلوده بی حس شده اند.
و دنیا شبیه هیولای قصه ی مادربزگ شده است...
دیگر وقت آن شده که بیایی!
می خواهم برای همیشه و شاید تا ابد...

آسمانی باش...
حتی اگر دنیا زمین گیرت کند...
...
...
بهزاد غدیری (شاعر کاشانی)

دنیا برایمان کوچک بود
اما جیب هایمان را برایش بزرگ دوختیم

غرق دریای مال شده ایم و دور از حال...
حالِ خوبِ بندگی...

بنده ای که امیدش معبودی است ابدی...
اما همیشه فراموش می کنیم
پایان این دنیا
آغاز دنیای فراوانی است...
و صدایی که مدام در گوشم زمزمه می...

تو همه چیز در این دنیا داری جز علاقه به من

نویسنده: کتایون آتاکیشی زاده

می روم تا که به دنیای جدیدم برسم

خواهشا پیش چِشَم هیچکسی پر نزند...
..
..
بهزاد غدیری (شاعر کاشانی)

دل مردگان معنای احیا را نمی فهمند
فرق غروب و صبح فردا را نمی فهمند

آنها که سیرابند رنج تشنگی ، حتّی
طعم خوش آب گوارا را نمی فهمند

شب خفتگان هم در سکوتِ مبهم شبها
حال دل غمگین و تنها را نمی فهمند

صحرانشینان بیابانهای لَمْ یَزرع
بی شک...

دنیایِ بعد از رفتنت مثل سراب است
با قرصهای هرشبم حالم خراب است

تا انتهای مرزِ بیداری نشستم
شب تا سحر چشمم به روی عکسِ قاب است

عاشق که باشی ابتدا باید بدانی
دنیای تو اندوه ممتد، اضطراب است

هرلحظه غرق عشق بودن هم همیشه
مانند یک پرسش شد امّا...

در این دنیای بی در
که پیکرش ویرانه ای ست
بر قامت خمیده ی تنهایی
میان وارفتگی های درهم روزگار
از آن کهنه زخم تنیده در پیله
حرفی نیست
وقتی نگاهم یک دنیا فریاد است
اما ...
جوانه می زند
بذری که دست دعا و مهر خدا
در خاک گلدان...

حریف عقربه هایت نمیشوم ، دنیا...
زمان من شده اتمام و باورش سخت است

حواس من به شتابت نبود ، یک لحظه...
مجال ده که نفسهای آخرش سخت است
.
.
بهزاد غدیری

بدهکار خودتون نباشید،هیچوقت و هیچوقت
دنیا خیلی کوتاهتر از اون چیزی هست که ما بخوایم
غم رو بنویسم تو عمق وجودمون... غم که نوشتن نداره!
نفوذ می کنه توی استخوان هات جاسوس میشه در قلبت و آروم آروم از چشم هات میریزه بیرون
اشک
اشک
پشتِ اشک
پشت پلک
پشت...

کاش کلا رفتنی در کار نبود
کاش می موند
برای همیشه...
کاش می دونست
دنیا در بود و نبودش چقدررررر فرق میکنه!
آخه من فکر می کنم هیچ رفتنی ‍
حریف خاطره ها نمی شه...
من که رفتنی نبودم....
تو بند کفش هامو محکم کردی...
ولی شاید
دفعه دیگه،دیگه برگشتی...

کاش دنیا طوری بود که
هیچکس به کسی نیاز نداشت.
اونوقت آدما مطمئن میشدن
کسی که سراغشون رو میگیره
دوسشون داره
نه کارشون...

اقای قاضی میشه دنیا وایسه تا ما پیاده شیم ؟
اخه افتادیم یه جا که نه پنچره داره نه چراغ
نه میشه دید نه میشه نفس کشید