زندگی با هرچه اسم و هرچه عنوان بازی است ازهمان آغاز بی شک تا به پایان، بازی است توی صفحه خوب دقت کن، چه فرقی می کند مهره را هر طور می خواهی بچرخان،بازی است دور تا دور تو را وقتی قفس پُر کرده است شک ندارم قصه ی طوطی...
معنای زندگی، مفهوم آفتاب دیوان عاشقی، هم نام شعرناب در من فرو نشست بغض هوای سرد شادی به نام او، همرنگ آفتاب مادر کلید مهر، مادر پر از وفا لالائی شبش ، پایان اضطراب آرامش و امید ،فصل نگاه او انگور چشم او، تنگ است و هم شراب رنگ...
کجاست آن خواب و خیال هایم؟!... کجاست آن همه ذوق رسیدن به آینده؟!... کجاست آن من بی پروا؟!... این من نیستم... کسی که در تنم زندانی کرده ام؛همان کودک نترس، با آرزوهای بزرگ و امیدی بس بی انتها نیست... این من نیستم... همانی که تنها دغدغه اش رویا پردازی بی...
من اونو برای زندگی نمیخوام... من زندگی رو ب خاطر اون میخوام...
حتما پیراهنی سفید در زندگی داشته باشید، که لکه ای از یار بر آن بماند ...
از یک جایی به بعد از نگاه ها خسته شدم، چشم هایم را بستم، جنگیدم، زخم خوردم اما هنوز هم نفس می کشم و ایمان خواهم داشت که شاید در روزهای روشن پیشِ رو سرنوشت من زندگی کردن باشد.
باز هم از وطن.... یک گل دیگر کم شد چشمان مادر دیگری .. پر از نم شد ایران دوباره داغدار جوانان وطن گشت تن ها همه سوخت و هوا پراز سم شد جامه سیاه بر تن مردم شهر رفت خنده بر لبها همه خشکید و باز یک شهر غم شد...
هر وقت خواستی ازدواج کنی و این به سرت زد که زندگیتو با یکی به جز خودت ادامه بدی ... به این فکر کن همین قدر که الان دوسش داری چون شور عشق تازه تو وجودت جوونه زده و حسِت نابو تازس ،چی تو وجودش داره که ده سال دیگه...
در آن هنگام که شب فریب ثانیه های خاموش را می خورد خواب همه جا را فرا گرفته است. آسمان رنگ عوض می کند و پهنه به تاریکی می دهد. خوف همه جا را گرفته است، ستارگان آن دم نور را به فراموشی می سپارند؛ اما همچنان زندگی ادامه دارد...
زندگی می کنم؛ حتی اگر از من، چیزی جز یک قلب که با شورِ عشق می تپد نمانده باشد. حتی اگر نفس هایم در تنگنا باشند و راهِ نجات را به سختی پیدا کنند. زندگی را انتخاب می کنم؛ حتی اگر زانوهایم گاهی به زمین اصابت کنند و مشت های...
کنارت که می ایستد به چشم هایش خیره شو و به او بگو که تمام زندگی اش هستی کنارش که راه میروی دستش را محکم بگیر و انگشتانش را محکم فشار بده تا حس کند بودنت را کاش بدانی ناگهان چقدر زود دیر میشود کاش بدانی که فرصت برای با...
امروز را در همین امروز زندگی کن هیچ معلوم نیست فردایی که بخاطرش لحظاتت را در نطفه خفه میکنی همانی باشد که دلت میخواسته! آدمیزاد هیچ گاه مقصدی ثابت نداشته مدام در تلاش برای رسیدن است اما قبل از اینکه برسد مقصدش را تغییر میدهد! و در این میان انقدر...
یک آدم هر چقدر هم قوی باشد؛ گاهی نیاز دارد بشنود، هنوز به دردِ کاری می خورد، هنوز برای زندگی کنارِ دیگران کافی هست. گه گاهی لبخندی نثارِ دیگران کنید و بگویید: تو زیبایی، بی نظیری، فوق العاده ای! خط بکشید روی غرورِ لعنتی تان. اصلا نترسید، هیچ چیزی از...
میلان کوندرا : در زندگی با همه چیز برای نخستین بار برخورد می کنیم. مانند هنرپیشه ای که بدون تمرین وارد صحنه شود. اما اگر اولین تمرین زندگی، خود زندگی باشد، پس برای زندگی چه ارزشی می توان قائل شد ؟
صبحها زندگی ام بوی جوانه ی ماش می دهد بوی گندمزار بوی طلوع صبحها بوی تو می پیچد در دلم در ذهنم در تمامِ هستی ام و مرا در مدار روزگار خوشبخت می کند
تا به حال به باران های تابستان فکر کرده اید؟! که چقدر با باران زمستان فرق دارند! ناگهانی می آیند، کسی انتظارشان را نمی کشد. برای همین محبوب اند و به اعماقِ جان نفوذ می کنند. چقدر تفاوت اساسی بین آن دو وجود دارد! چقدر زندگیمان به این ناگهانی رخ...
زندگی اصلا پیچیده نیست، خودت را از محدودیت ها رها کن! شادی را در آغوش بگیر و بگذر از تمامِ نشدن ها... غصه، هیچ گاه چیزی را حل نخواهد کرد...
وقتی نباشی مثل من پاییز دلگیر است وقتی نباشی یک نفر از زندگی سیر است دیگر نه شوقی در سرم دارم نه امیدی یعنی جوانی با غمت از عاشقی پیر است بی شک دلت روزی برایم تنگ خواهد شد روزی که برگردی برای عاشقی دیر است یک عمر جنگیدم فراموشت...
تو مهم ترین فردِ زندگی ات هستی! قبل از هر اولویت دیگری، برای خودت ارزش قائل باش و دیوانه وار به خودت عشق بورز! گه گاهی برای تمامِ کارهای کرده و نکرده ات در زندگی، از خودت تشکر کن و تلاش ات را برای بهتر شدن به کار بگیر! اگر...
هر فصلی یک نقاشیِ بی نقص است؛ که از رسوماتِ دلبری پیروی می کند. باید لا به لای خستگی ها مو به موی طبیعت را با چشم دل نگریست، و آرامش را درون رگ ها جاری کرد. باید پا در کفشِ آدم گذاشت و سیب های ممنوعه ی زندگی را...
تو این چند سال که گذر عمرم رو دیدم، بارها برام پیش اومده که خیال کنم رسیدم به تهِ خط! یه جاهایی احساس کردم دیگه نمی تونم از پس خیلی از مسائل ریز و درشت بربیام و بُریدم. یه لحظه هایی بود که با خودم گفتم اینجا دیگه آخرشه. دیگه...
درِ اتاق را به امید این که کسی سرزده بیاید و او را غافلگیر کند، مطابقِ معمول باز می گذارد! روزِ تعطیل هفته است و بهنام طبق عادت ساعت نُه بیدار شده است. کسی در خانه نیست تا صدای بذله گویی های آزاردهنده ی او اذیتش کند! تیک تاکِ ساعت...
دختری در من هر روز صبح؛ به وقتِ معاشقه ی شبنم و سبزه ها میوه ی زندگی را در بند بند وجودش به بار می نشاند. چترش را در ایستگاه جا می گذارد تا صورتش با آبِ باران شسته شود... و بی توجه به نگاهِ مسافران؛ به وسعتِ خیالش بر...
به آدم ها حق بدهیم که برای حالِ ناخوش خویش، گوشه ای دنج داشته باشند. حق بدهیم که از شلوغی ها فرار کنند و دیواری بلند دور تنهایی شان بکشند... کمی با منِ خود حرف بزنند و به گفت وگوهای جولان داده در سرشان خاتمه دهند. آن ها نیاز دارند...
