شعر زیبا

بی صدا مهر و وفا و بندگی ها در گذشت

بی هوا مهر و وفای زندگی ها در گذشت


لاجرم بر ما گذشت آنچه نباید می گذشت

بی وداع عشق و صفای زندگی ها درگذشت


sohrabipoemحسن سهرابی

( بر ما گذشت آنچه نباید می گذشت)

بیصدا عشق و وفا و بندگی از حد گذشت

تا که بستم چشم خود یک لحظه یارمن گذشت

بی دفاع عشق و وفا در زندگی شد سرگذشت

حسن سهرابی

Sohrabipoem

اینک بهار

سالی دگر گذشت و بهاری دگر رسید
فصلی پر از ترانه و گل های تر رسید

سردی دمار اگر چه درآورده بیشه را
آخر کلاغ بخت سیاهش به سر رسید

ساری بروی برگ صنوبر پرید و گفت
شادانه شو که مرهم زخم تبر رسید

از پشت قاب پنجره...

پایان بی آغازی است وصلت عشق و مرگ،،،،،،،،
درسرزمینی که مبلغانش جاودانگی و فرزانگی
را درروزی که نخواهد آمد
به تو نوید می دهند.
حسن سهرابی

ما را زِ جهانِ دیدنی ترساندند

ما را ز نظام مردمی ترساندند


خوردند و بُردند همه هستی را

ما را زِ حرامِ گندمی ترساندند

حسن سهرابی

sohrabipoem

وقتی که ستم حک شده در مغز هزاری

باید که از آن وسعت فریاد بترسی


تا فهم تو در باطن این خشم نباشد

باید که از آن وحشت صیّاد بترسی

حسن سهرابی sohrabipoem

و شاید تو نمی دانی که دلتنگم

بدون تو اسیرِ مکر و نیرنگم

و دلتنگ از همه روزهای بی رنگم


و شاید تو نمی دانی که حیرانم

بدون تو چنین غمگین و گریانم

و حیران از همه عصیان انسانم


و شاید تو نمی دانی که بی تابم

بدون تو کویر...

کوی یار

خوش آن ساعت که من در کویِ یارم

برآرم نغمه ها من با سه تارم


اگر چه اینچنین من بیقرارم

بجز پیمان او در دل ندارم

حسن سهرابی

ای که پاییز شدی تا که بهارت باشم
باغ بی برگ شدی تا برو بارت باشم

ای صدایت نفس خش خش گلبرگ خزان
تا که دلتنگ شدی ، صبر و قرارت باشم

دلم آغوش تو میخواهد و دستان تو را
من که با هر نفسم ، عاشق زارت باشم

پادشاه...

خوشا رفیق که پیشش نقاب برداری
عیان کنی که چه اندیشه ها به سر داری

خوشا رفیق که در خانه اش خراب شوی
شبی که هیچ نداری و چشم تر داری

که بی دریغ قبولت کند چه خوب و چه بد
اگر فضاحت و ننگ و اگر هنر داری

تو...

ای یار جفا کرده پیوند بریده
این بود وفاداری و عهد تو ندیده

در کوی تو معروفم و از روی تو محروم
گرگ دهن آلوده یوسف ندریده

ما هیچ ندیدیم و همه شهر بگفتند
افسانه مجنون به لیلی نرسیده...

👤سعدی

من یک زنم ...
با همه ی احساسم
یک مادر ...
یک همسر ...
یک هم درد ...
یک خواهر ...
یک دختر ...
یک فریاد ، یک سکوت
یک شعر زیبا ...
در بند بند زندگی ها ...
اما مرا در خانه های تاریک
زن بیکاری می دانند که...

عاشقت بودم من از روز ازل
روی زیبای تو شاه بیتِ غزل
قدّ تو چون سرو و لب همرنگ گُل
عشقم این چشم است داری یا عسل؟؟!!
مثل یوسُف، چون روی در بین جمع
راه می افتد سرِ عشقت، جَدل
یک نفس بی یاد تو گر سر شود
می رسد...

آهِ شب واندوه ، اگر که اثری داشت
این تیره شبِ غصه یقینا سحری داشت

ای کاش که در منطقِ چشمانِ سیاهت
ققنوسِ غزل های دلم،بال و پری داشت

در معجزهِ چشمِ تو کافر شده این دل
ماهِ رخِ زیبایِ تو... شق القمری داشت

از روزِ ازل\عشق\ درونِ گِلِ ما...

من روی دِل تو کار کردم یک عُمر
امّا نشذم سنگ تراشی قابل...

پیش مردم جز بدی از من نمی گفتی، ولی
از تو نامی هر کجا آمد گرامی داشتم...

صفحه ی امروز را با شعر زیبا میکنم
حسِ سرد این روزها را با چند؛بیت
گرم و شکیبا میکنم...
مقصدم را در مسیر عشق پیدا میکنم ...
من دوباره در بهاران
جرعه ای از این غزل؛ را نذر مردم میکنم....
من بهارم
شور و مستی در نگاهم ...
من دوباره...

منم که در شاخه ها دویده ام
شبیه موریانه ای در تو زیسته ام
و به حیات وحش پیوسته ام.

رُزا جمالی

هفت مِلیارد نفر دور هم اند اما باز
برترین دغدغه ی نوع بشر تنهایی ست!