متن صبر

من همان کوه ام که صبرش را
به پایان بُرده ای ،،

خلاف عشق هایی که سری دارند و سامانی
دو حاصل داشت عشق ما، پریشانی پریشانی

چرا از خواب دنیا سهم ما کابوس بود و بس؟
چه شد رویای ما باهم؟ نمی دانم، نمی دانی

اگر در چشم هایم آنچه می خواهی نمی بینی
چرا از دیدنم در اضطرابی و گریزانی؟!...

این غوره ها
شراب خواهند شد
و انقدر
جای خالیت را پر خواهند کرد
که
حلوایم
نوبرانه ی بهارت باشد
...
تورا جان باران
اینبار صبر نکن ...

می گفت من دیوونه نیستم. چهل سال صبر کردم، بازم صبر می کنم. شاید بیاد. کی می دونه که نمیاد؟ اون میاد تا نامه هایی که براش نوشتم و با صدای خودم بخونم. تا براش شعر بگم و بخونم و بخنده برام. میاد تا بعد چهل سال انتظار پاییزمون بهار...

دیده دریا کنم و صبر به صحرا فکنم

و اندر این کار دل خویش به دریا فکنم

از دل تنگ گنهکار برآرم آهی

کآتش اندر گنه آدم و حوا فکنم

مایه خوشدلی آن جاست که دلدار آن جاست

می کنم جهد که خود را مگر آن جا فکنم

بگشا بند...

چشمانِ فریبنده ی تو
مرا در دوزخی جانسوز حبس می کند!
صبر من چندان تعریفی ندارد،
خودت بگو
به کدام آیین باید تو را دوست بدارم؟!

تو خودت خوب به خاصیت عجیبِ \زمان\ آگاهی!
زمان هر چه دلهره و ترس هست را می شورد و می بَرَد و تو را به تعجب وا می دارد!
زمان توانایی هایی دارد که تو تا به حال با کم و بیشِ آن آشنا شده ای...
زمان نگرشت را تغییر...

بی قرارت گشتم و
می خواهمت دیوانه وار
صبر را با آدم دیوانه
اصلا کار نیست ️

عطسه هایم عرصه ی پاییز را پر کرده است
حرف رفتن می زنی هی صبر می آید فقط

یک روزهایی هستند که دورند، دورند، خیلی دورند.
اما می رسند... بلاخره از راه می رسند.

چیز بسیار مهمی که باید داشته باشید، صبر است.

مرا انتظار
مرا صبر
مرا تنهایی
مرا فاصله
و مرا پاییز از پای در آورده است؛
از من هیچ نمانده است
جز لبی که برای بوسیدن رگ گردن تو
هنوز هم نفس نفس می زند...

گاهی اوقات که مینشینم و با خودم فکر میکنم
یه فلش بک به گذشته ام میزنم
میبینم که خیلی از اتفاق های بدی که برایم افتاد
خیلی از گرفتاری هایم
خیلی از مشکلاتم
برای تمام آن ها حکمتی بوده
میبینم اگر الان در این جایگاه هستم
الان اگر چیزی بدست...

حکومت اولین فرزند های پاییز،مهر ماهی های عزیز شروع شد
وقتی پاییز عاشق و مهربان است شک نکن فرزندانش هم مانند خودش هستند...
نمیدانم شاید راجع به مهربانیِ شخصیت های هر ماه از هر فصلی شنیده باشید ولیکن در مهربانی و خوش قلبی به امثال مهری ها پیدا نخواهی کرد......

مثل خنده نوزادی که غرقِ خواب است
مثل شربت خنکِ آلبالو در یک روز گرم
مثل اولین گاز از گوجه سبز بعد از یکسال صبر،
مثل میمِ مالکیتِ آخر اسم
مثل بوی خانه کاهگلی بعد از باران،
یا کشیدنِ نقاشی روی شیشه بخار کرده،
مثل پیدا کردنِ جای خالی در...

صبر کن دسته گل تازه به آب افتاده!
زندگی پشت سرت از تب و تاب افتاده

عاشقی با تو فقط دردسری زیبا بود
بی تو از صورت این عشق نقاب افتاده

تا تو بودی نفسم وام از این عشق گرفت
بعد تو کار به میدان حساب افتاده

قسمتم نیستی ای...

از تو چه پنهان
گاهی به او فکر می کنم
و مثل کودکی که با سبدی بزرگ
ستاره ها را می چیند
غمگین می شوم
نمی دانم چه کسی به من گفته بود
که ماه درون حوض زندانی نیست
یا خورشید کارش این نیست
اینهمه از کوه بالا بیایید
که...

صبر بهترین علاج هر مشکلی است.

تو صبر کن ...
شاید سخت باشد اما ممکن ست
بلاخره یک روز یک جایی کاکتوس زندگیت شروع به گل دادن می کند ..

تمام خرد انسان در دو کلمه خلاصه شده است؛ صبر و امید.

داستانِ دلبستگی داستان دل کندن است
اینکه بدانی کسی که دلبسته اش میشوی روزی، جایی، در لحظه ای، بر حسب شرایطی ممکن است دل بکَند و برود...
اینکه بدانی و دلبسته شوی
و آن روز که قصه، قصه رفتن شد؛ هر چقدر سخت اما بپذیری و بدرقه کنی
و همچنان...

برای مردم جایی که من در آن زندگی می کنم، قانون یک متر فاصله ،

قانون جدیدی نیست. اینها اساسا فرهنگ ماچ و بغل و بوسه را ندارند. حتی همان دست دادنشان هم آداب خاص خودش را دارد. اینها آدم لحظه اول پریدن و دست دادن و خودمانی شدن نیستند....

ای نوبرانه ی صَد فصل من! سیبِ تُرد تابستان! دخترِ انارپوش زمستان! بابونه ی بَزم های بارانی! ای ثمره ی صبر...
تو بهاری یا پاییز؟ فرشته ای یا انسان؟ صوابی یا دلیل گناه؟ تو نمازی یا گُلِ تسبیح؟
من، به شکل یک مُشت، کُنجدِ دلخوش، روی نانِ سنگک تو نشسته...

نفر به نفر
جان به جان
یار به یار
جنگیدند
و این بین خواهرانی ماندند از جنس زینب،
با داغی سوزانُ
هجری همیشگیُ
سهمی از زَجه
و گُلی پرپر در دامان به خاک نشسته اشان!
.
و عجیب از این بی قراری، که وصفش چَشمی تر میکندُ
جِگری را له...