متن صبح

دلیل "صبح"
گاهی من ، گاهی تُ
و گاه دستهای ماست ...
که به هم می پیچد !!
صبح بوسه ی من است و چشم تُ ...
صبح بوسه ی تُ است و لب من ...
عشق ؛ اول صبح
عجیب می چسبد !!

خورشید را بگو
نتابد ز پشت ابر
چون صبح من
به خنده ی تو آغاز میشود...

هنگام سپیده دم خروس سحری،

دانی که چرا همی کند نوحه گری؟

یعنی که: نمودند در آیینهٔ صبح

کز عمر شبی گذشت و تو بیخبری!

صبح آمده
تا دلبری آغاز کنی
تا پنجره روی باغ گل
باز کنی
دم کرده ام عاشقانه
یک قوری شعر
من چای بریزم
بلدی ناز کنی؟

صبح ها را لبخندی بچسبانید گوشه لب تان!
دلیلش مهم نیست اصلا نیازی به دلیل ندارد
لبخند است دیگر، هفت خان رستم که نیست!
یک لیوان چای تازه دم بنوشید
یک موسیقی خوب برای خودتان پخش کنید
و گذشته و آینده را بگذارید به حال خودشان!
مهم،همان صبح، همان لبخند،...

چشم هایت ڪَشوده می شود
صبح از راه می رسد...

برای صبح شدن
نه به خورشید نیاز است
نه خنده های باد
چشم هایت را که باز کنی
موهایت که پریشان بشود،
زندگی عاشقانه طلوع خواهد کرد

صبح است دلارامم، ای حضرتِ مستانه
مضمونِ دوبیتی ها، دردانه ی این خانه ...

امروز چه خوش یُمن است صبحانه کنار تو
لبخند حلالت باد، خوش مزه ی دیوانه ...

هرصبح
"بوی تو میدهد پیرهنم"
بس که
تمام شب
تنگ در آغوش گرفته ام
خیالت را...

می خواهم هر صبح که پنجره را باز می کنی
آن درختِ رو به رو من باشم
فصلِ تازه من باشم
آفتاب من باشم
استکان چای من باشم
و هر پرنده ای که
نان از انگشتانِ تو می گیرد …!

پرواز در این صبحِ دل انگیز خوش است !
آوازِ پرندگانِ پاییز خوش است !

با نم نمِ بوسه های باران به زمین
یک چاییِ داغِ و تلخِ سرریز خوش است !

بتابان برمن
نگاهت را

چشمانت
طلوع هر صبح من

صیدنظرلطفی

اول صبح من از لحظه ی بیداری توست
ماه
و
خورشید
من
ای حضرت معشوق سلام

صبح با آن لبخند شرقی و جذابت،
لهجه آفتاب هم عوض می شود

ارس آرامی

صبح که میشود،
قلبم را از نو
برای کنار تو تپیدن کوک میکنم
و این یعنی
خودِ خودِ زندگی..

دلم گرفته است از این شب های تکراری، کاش خورشیدم شوی واز افق چشمانم طلوع کنی ،تا هر صبح، به تو اقتداکنم ،اذان واقامه ام را ،تا در برابرت به نماز ایستم
ای زیباترین خالق احساس
ای عطر گل یاس....
حجت اله حبیبی

هر صبح
یک جام سلام
از لب های سرخ تو کافی ست

تا سرمست شوند
لحظه های من...!
 

صبح شد و من انگشت به دهان

که چه شد باز بی تو صبح شد؟!

ارس آرامی

شعر اگر نتواند
موهایت را بسراید
وکلمات،زیبایی چشمان مشکی ات را توصیف کند.
وقافیه ها با عطر تو پر نشوند.
به چه کار می آید؟
به صبح می رسد؟
آیا ارزش وقت را دارد؟
لیکن شعری که شما را ندارد،محبوبم.
من را شاعر نمیکند...
نه پاریس
نه اینجا
نه دمشق...

صبح طلوع دوباره خوشبختی و آرامش

و امید دیگری است

بگشای دلت رابه مهربانی

و عشق رادر قلبت مهمان کن

بدون شک شکوفه های خوشبختی و آرامش

در زندگیت گل خواهدکرد.

لبخند بزن که زندگی در گذر است ...
بر شانه ی صبح،قاصدک خوش خبر است

می گفت نسیم ِ کوچه گردی دیروز
بانوی بهار از همه خوشبخت تر است

صدای شب بخیر تو
تمام تنم را مور مور می کند
من شهوت انگیزتر از صدایت نشنیده ام
شب آرام می شود، ستاره ها چشمک می زنند
عطرت در آسمان می پیچد
و ماه لبخند به زمین هدیه می دهد
من می خندم و غم به احترام صدای تو
بساطش...

طلوع تویی ،
صبح تویی ،
آفتاب کن در وجودم ......
صبحگاهم بهشتی است
با صبح بخیر هایت ......

چه صبح قشنگی می شود...
اگر...
یک روز...
به جای حسرتت...
تو را داشته باشم...