متن غزل

به هر بهانه رو زدم ز یاد برم خاطرات تو را
همین خاطرات هر بار خزان نمود نوبهار مرا
تنهاتر از تنهایم در این برهوت عشق
حال چگونه از سر به در کنم حال و هوای تو را
مستی عشق تو کِشاند مرا به هر دام بلا
سینه سوختم و...

ساحت باران

از عشق مگر چیز کمی خواسته بودیم
یا آنکه بهشت و ارمی خواسته بودیم؟

دلدادگی و مهر و محبت به میان بود
مستانکی و جام جمی خواسته بودیم

این کبکبه ی چرخ پر آشوب کجا بود!
وقتیکه فقط آه و دمی خواسته بودیم

صد کوچه ی آوارگی و...

چه ساده، آمدم پیشت؛ ولی هرگز نفهمیدی؛
کنون که… پرزدم رفتم، به دنبالِ چه می گردی؟
زهرا حکیمی بافقی (کتاب نوای احساس)

هر گَه که چین عشق را با تار گیسو می کشی
این جان بیمار مرا این سو و آن سو می کشی

هر گه شکوفه میزنی بر خرمن آن شال خود
گویی دل بی صاحبم تشنه لب جو می کشی

با سیل زیبای تنت دیدم سراب باورم
این عاشق سرگشته...

از دست رفت
دیر جنبیدی عزیز من قرار از دست رفت
فرصت سرمستی و بوس و کنار از دست

زخم کاری را مداوا سرسری کردن چه سود
نوشدارویی نیاوردی و کار از دست رفت

بعد عمری جانفشانی ها به پای دوستان
در کمال نارفیقی ها قمار از دست رفت

آن...

شعله عالم افروزم

من عابر پس کوچه های سرد هر روزم
آواره ی شهر خزان از فصل نوروزم

شب تا سحر گرد چراغ لاله می ریزد
خاکستر پروانه های مست خودسوزم

زانو زدم عمری به پای نرگس مستی
تا توشه ای را در تماشایش بیاندوزم

دیوانه و دلبسته ی دُردانه...

گاهگاهی من هوای کوی یاران میکنم
حس و حالم را درون سینه پنهان میکنم

اولین دیدارمان هر جا که باشد هر زمان
با زبان شعر خود آن لحظه طوفان میکنم

با غزل های بداهه فصل پاییز تو را
من بهاری کرده و لبریز باران میکنم

ظاهرا حرف دلم را گفته...

ای عشق

می برگی و می جوانی ای عشق
ان گونه که می توانی ای عشق

دنبال خودت مرا همیشه
بی واهمه می کشانی ای عشق

بیگانه و آشنا نداری
همصحبت و همزبانی ای عشق

یک ذره ی بی نشانه ام من
صد خوشه کهکشانی ای عشق

من مرغ شکسته...

از دست رفت
دیر جنبیدی عزیز من قرار از دست رفت
فرصت سرمستی و بوس و کنار از دست

زخم کاری را مداوا سرسری کردن چه سود
نوشداروی نیاوردی و کار از دست رفت

بعد عمری جانفشانی ها به پای دوستان
در کمال نارفیقی ها قمار از دست رفت

آن...

مثل بهاری مست
من دیوانه را  دیوانه تر کن مثل گیسویت
رها کن پشت سر در خوشه ای از خرمن مویت

چه میشد بامدادی همدل و همراه هم باشیم
تو جان از من بگیری من سری در شیب بازویت

شبی در آسمان من بریزی نقره از ماهت
برقصم لحظه ای...

یقین که مست کند یک جهان زبوی تن تو

اگر که باز شود دکمه های پیرهن تو

نه مستی است که پیراهنت ز تن بتراود

خدا شراب خودش را نشانده در بدن تو

پراز شکوفه و گل می شود تمام غزل هام

اگر که وام بگیرم به بوسه از دهن...

تو شیرینی! تو زیبایی همیشه!
کمی دور و همین جایی همیشه!

تو را تنها تو را من می نویسم
که در حکم الفبایی همیشه!

غزل گیرم نباشد دست من نیست
خودت شعری و می آیی همیشه!

زمان در عاشقی معنا ندارد
تو دیروزی! تو فردایی همیشه!

و خواهش های من...

مستیت در شاعری افسانه می سازد مرا
چشم مستت از غزل دیوانه می سازد مرا

راز عشقت با کسی هرگز نمی گویم بدان
گرچه می دانم غمت غمخانه می سازد مرا

بهزاد غدیری/ شاعر کاشانی

آدم شدم
عمری غزل شدم که غزالی شوی مرا
با هر بهانه خواب و خیالی شوی مرا

در کوچه های خسته تر از بی ترانگی
عطری به روی رقص شلالی شوی مرا

باران شدم که چکه چکه به شنزار آرزو
سرچشمه های آب زلالی شوی مرا

با هر جوانه شاخه...

گل های دشت دامنت را دوست دارم!
بوی خوش پیراهنت را دوست دارم!

باید بخندی روز و شب در چشم هایم
شیرینیِ خندیدنت را دوست دارم!

من موج هستم رو به آغوشت همیشه
ای ساحل زیبا تنت را دوست دارم!

این روسری زیباست تنها بر سر تو
من رنگ لاک...

گفتی از طعم شراب و، چقدَر خواست دلم
از چه ترسید؟ ننوشیده، که برخاست دلم

بعد از آن روز که از کوچه معشوقه تو
رد شدم، هر شب و هر روز خطر خواست دلم

سال ها می گذرد، باز همین امروز است
شبی از دکه لبهات شکر خواست دلم

شادمان...

چون به هرحال قرار است ندامت ببریم
پس چه بهتر که از این تجربه لذت ببریم

پشت هر ثانیه رمزی است وگرنه می شد
پی به اسرار حکیمانه ی خلقت ببریم

بار آن مرتبه ای را که زمین ماند، بیا
همتی کرده و بر دوشِ امانت ببریم

آدمی میوه ای...

عیسیا نفسان
کوچه با پای غزال تو چمیدن دارد
لاله در سایه لطف تو دمیدن دارد

چاک پیراهن گل کار قضاوقدر است
دامن یوسف چاه تو دریدن دارد

نوش عیسی نفسان باد تماشای سحر
شاخه مریم و اعجاز تو دیدن دارد

گوهر جام تجلیی تو ناب است ولی
از لب...

از دلِ شب، تا به مهرِ بامِ عشق*
بود بیدار این دلِ همگامِ عشق

در شبِ شور و تپش، افتاد بر
ساحلِ سینه، صدای گامِ عشق

زیر و رو می کرد و آشفته، مرا
هر تپش؛ با هر نفس، آلامِ عشق

دردی از جنسِ محبّت، در دلم
نقش بست از،...

گل شوی در باغ عشقم باغبانت می شوم
در کویر داغ و سوزان سایبانت می شوم

رخ نمایی برمن عاشق میان گل رخان
عمر نوحی را بگیرم جاودانت می شوم

خم ز ابرویم رها کن با نگاهی مهربان
خنده بر لبها نهی من مهربانت می شوم

قصه پردازم تویی نقش...

عاشقی دیدم که از معشوقه حسرت می خرید
تکه تکه قلب را می داد و مهلت می خرید

تا سحر بیدار بود و با زبانِ عاشقی
جرعه جرعه شعر می نوشاند و لکنت می خرید

لا به لای دوزخِ شب های حسرت زای خویش
در خیالاتش، کنارِ یار، جنّت می...

ایمان دارم

به تب و درد و مداوای تو ایمان دارم
به نفس های مسیحای تو ایمان دارم

گرچه از دشنه مژگان تو خون می ریزد
من به رخسار فریبای تو ایمان دارم

به جنون میکشی ام عاقبت کار ولی
به صفای دل لیلای تو ایمان دارم

پرتو مهری و...

غزل

غزلی بافته ام
با گیسوان رها شده
درگندمزار
از جنس گریه های یک ریزی
که گونه های بی گناهم را
در غزل دلتنگی می شست

مهدی ابراهیم پورعزیزی نجوا
شعر سپکو

@mhediebrahimpoor

با خیالم آشنا شو ببین رویای هستی را🌾

در ضمیرت تجربه کن عشق سودای هستی را🌾

مثل من باش چشم بسته بنگری از بعد دیگر

با چشم عقل تو میبینی یقین معنای هستی را🌾

میبینی نوری فراتر از هر نور و روشنی هست

با آن نور است تو میبینی تا...