متن غمگین

بی تو
مرداد فقط
داغ دل خاطره هاست...

رفتنت تصادفی بود وحشتناک
که تمام آرزوهایم، در دم جان باختند...!

مادر نازنینم...
خیلی دلم می خواست
با بهار که همه چیز
جان می گیرد و زنده می شود
تو هم جان بگیری و زنده شوی
لیک افسوس...
عیدت مبارک مادرم

[Chorus]
وقتی رفتی من تنها موندم با بوی پیرهنت
من عاشق بودم و عاشق به شوق دیدنت
اره یادت رفت من عاشقت بودم ولی یادت رفت
تو یادت رفت ولی بازم من میگم عاشقم
بیا برگرد منو بشناس مثله قبلا
بیا برگرد
منو یک بار دیگه نشکن

[Verse]
برگرد این...

شب هم بسر رسید و نگار من نرسید
عمری گذشت و کس بداد من نرسید
گویند که روز جمعه می آید او
جمعه و جمعه ها گذشت امام زمانه ام نرسید🌹

هر شب...
در گوشه ای از این شهر
آدم هایی، بخاطر پا گذاشتن
بر مینِ خاطرات
جان می دهند!
.
.

زودتر از من بمیر
تنها کمی زودتر
تا تو آنی نباشی
که مجبور است
راه خانه را تنها برگردد

دیگر مرا به داشتن تو انتظاری نیست...

تقصیر جمعه نیست که غمگین و خسته ام
ایراد جای دیگریست، دلم را شکسته اند....

او دختری زیباست

ساده و راستگو

و «پرنده» ای غمگین و عاشق در قلبش پنهان است!

روبرویم نشست غمگین بود،

گفت این سرنوشت ما بوده...

با خودم فکر کردم این همه وقت،

گریه های مرا کجا بوده؟!



فکر کردم به خاطرات قدیم

شعرهایی که هردومان بلدیم

رفتی از من ولی به هم نزدیم

بغض شد هرچه بین ما بوده



بعد تو آسمان زمین خورد و

زندگی...

پیش از این بیشتر دوستم داشتی

حرف میزدی

لب هایت با خندیدن مهربان بود

و آغوشت می توانست باغ های خشکیده را سبز کند...

حالا اما از روزهای گذشته کمرنگ تری

حرف نمیزنی

دستت از دستم عبور می کند

در واقعیت ترکم میکنی

در خواب ترکم میکنی

در رویا ترکم...

تنها تو میتوانستی

از میان کلمات مبهم

اسمم را صدا بزنی

و قطره های باران را بشماری

تنها تو میتوانستی

صدای خمیازه ی آفتاب

بر تن کرخت بیدهای مجنون را از بر باشی

و بر سر گل های باغچه قسم بخوری

تنها تو میتوانستی

مرا هنگامی که خیلی غمگین بودم...

یک نفر مدام سیگار میکشد
زنی هنگام اشپزی ترانه ای غمگین را زمزمه می کند
دختری به بهانه ی فیلم اشک میریزد
پسری نیمه شب در خیابان پرسه میزند
همه دلتنگند
همین...

تنهایی من
شکل فنجان چایی ام شده است
کوچک
غمگین
کم رنگ ...
اما همیشه داغ
اما همیشه تازه ...
.
.

میخوام زنگی بزنم به گذشته های دور
میخوام دردودل کنم من با ی سنگ صبور
دنبال ی دوزاری با ی باچه تلفن
هرچی دوس دارم بگم پشت خط تلفن
بگم آی دوستای خوب مردم نیک جنوب
بیاین تاباهم بسازیم خونه با چندل وچوب
بیاین تا ماشینای لوکس بزاریم گوشه کنار...

اینروزا دلهای همه ابری وهم بارونیه
چون جای خیلی از چیزا تو زندگیشون خالیه
هوای شهرما بازم گرمه و هم آفتابیه
ولی چه سود خونگرمی کو خودش دلنگرانیه
عجب حکایتی شده
رسم ورفاقتی شده
ویروس نشونه ای شده
نشستن توخونه ها دیگه بهونه ای شده
یادش بخیر گذشته ها ویروسا...

گیرم غم روزگار سنگین باشد
گیرم دل بی قرار غمگین باشد
باید بکَنیم بیستونی در خویش
تا آخر شاهنامه...
شیرین باشد!

گاهی آنقدر خسته و غمگین میشوم،که دلم میخواهد حداقل یکبار خواب خدا را بیینم.یک مُشت از آرامشش هم در عالمِ خواب کافی ست تا برای یک عمر،از این همه تلخی ها دلم نگیرد!

در رو ڪه باز ڪنی
شومینه ای سرد و خاموش
دورش فانوس زنگ زده، شمع های بی عطر
ڪه سوختن ولی نساختن
دو تا مبل پارچه ای
ڪه بخوای روش بشینی
صدای غژغژ ازش بلند میشه
قاشق و چنگال، ڪاسه و بشقاب، لیوان و پارچ...
یه سری خرت و پرت...

چو ماه از کام ظلمتها دمیدی
جهانی عشق در من آفریدی
دریغا با غروب نابهنگام
مرا در کام ظلمتها کشیدی.

- بابا...کاش ما هم می تونستیم فرار کنیم... - پسرم...یک درخت هیچ وقت در حال فرار نمی میره...ما ایستاده می میریم

نه کسی منتظر است،
نه کسی چشم به راه
نه خیال گذر از کوچه ما دارد ماه
بین عاشق شدن و مرگ
مگر فرقی هست؟
وقتی از عشق نصیبی نبری
غیر از آه...

عدم ازلی

« بگویید، از کجا به سراغ تان می آید این غم غریب

بالارونده، همچون دریا از صخره ی تیره و برهنه؟»

— آن هنگام که قلب مان همچون خوشه ی انگور

فشرده شد

دریافت که زیستن درد است. رازی آشکار بر همه کس.

رنجی بس ساده و نه...