نشسته ام بر ساحل ناآرام واژه ها درد دارند بی تو نور من؛ این سایه ها شعرم آشفته تر از دریای طوفانی ست ابر پر بارانی در قلب من، زندانی ست اندوه به در خانه ی قلب من می کوبد بی تو این درد است ! ببین ، در سینه...
نخستین باری که دیدَمَت قلبم خاطره ی هزاران نگاه را از چشم هایت برایم تداعی کرد وقتی لبخند تو، اشتیاق را در وجودم و تبسم را روی لب هایم متولد کرد؛ باورم به یقین مبدل شد! تو رویای تمام اشعاری بوده ای که پیش از تو، از عشق سروده بودم....
قطره های بارون کم کم داشتن بَند میومدن، خورشید داشت خودشو به زور از زیر ابرهایی چاق و سفید که داشتن فرار می کردن، بیرون می کشید. پای کوه ایستاده بودم، عطر طراوت و تازهگی بعد از بارون فضا رو پر کرده بود. مِه خجالتی، خورشید و آخرین قطرات بارون...
یلدا ،انعکاس لبخند توست! وقتی که میخندی و انار در دستم ترک برمیدارد!
بهت میگم میدونی قشنگ ترین عکسی که ازت دیدم، کدومه؟ میگی کدومه؟ نشونم بده! بعد لابد منتظری یکی از اون پرتره های جذابت که عکاس ازت گرفته رو برات بفرستم! ولی من اولین سلفی ِ تار و تاریکی که باهم گرفتیم و میفرستم برات و میگم این قشنگ ترین عکسته!...
تو را به جان سینه سرخ های بهاری بخند که شیرینی هجوم تلخ اندوهم، یک هبه لبخند توست...
لبخندِ تو شروع شعر است مبادا اخم کنی بندِ دلِ قافیه ها پاره شود....
شیرینیِ لبخندِ تو در خاطره جاماند بعدِتو به جز حسرت و تلخی نچشیدم... محبوبه خاکباز
تو بخند تا من ثابت کنم نقشی خوش تر از لبخند تو نیست در جهان
خزانِ بی تو سرد و غمگین باشد ای نگار من این فاصله جانم گرفت ، بُرد همه قرارِ من غروب جمعه می شود وقتی ز تو بی خبرم آشوب میشود دلم نیست در اختیار من لبخند تو آرامشِ محض و دعای هر شبم و روی ماهَت روشنی بخشِ شبانِ تارِ...
بهارم با لبخند تو کوک می شود بیا تا دلم شکوفه بزند...
چشمانم را میبندم و طرح لبخند تو جان میدهد به جان نیمه جانم به همین اسانی..
لبخند تو عشق را نقاشى مى کند... روز عشق مبارک
لبخند تو... درخت پرتقال است... که حیاط را نارنجی می کند.... روزی ده بار.... صدایم را می گردم... تا نامت را پیدا کنم... دلتنگ توام...
صبح است وسلام تازه تر می چسبد یک صبح بخیر مختصر می چسبد لبخند تو بر سفره ی شعر و غزلم حتّی دو دقیقه بیشتر می چسبد
خندیدنت انگار کمی زیر و زبر داشت گویی که لبت از تب بازار خبر داشت لبخند تو گر قابل تولید کلان بود اکنون پدرت صنعت توزیع شکر داشت
خورشید من پشت ابر نمان بخند دل آفتابگردانها به لبخند تو خوش است
خیال بافی تنهایی اَم شبیه نقش تُرنج ایست که طرح لبخند تو را بر دار قالی کم دارد
نقشِ لبخند تو، ثانیه به ثانیه \دوست داشتنت\ را در قلبم شکوفا می کند...
به قول شاملو کوچکترین لبخندِ تو مرا از تمام بدبختی ها نجات میدهد ️️️
لبخند تو تازه ام می کند! درست مثل ترنم شمعدانی ها در خنکای باران نوبهار..
خوش کرده ام این دل را به دیدنت؛ در دل من کافری هست که عجیب به لبخند تو ایمان دارد...
دخترانه بودنت را دوست دارم اینکه می توانم موهای بلندت را تار به تار با لذت ببافم و میان هر گره اش هزاران بار دل ببازم اینکه می توانم از لاک ناخن هایت برای رنگ گل ها استفاده کنم و از ظرافت اندامت بردارم تا بال برای پروانه ها بسازم...
لبخند تو به معنای واقعی زیباترین چیزی است که در تمام زندگی ام دیده ام
