متن پاییز

مثل پائیز و هوای ابری و تنگ غروب
یاد تو چون بادهای موسمی سمت جنوب

بی تو سخت است و عذاب آور تمام لحظه ها
یاد خود را اینچنین بر قلب زار من مکوب

قسم به صدای نفس های خاموش
میان
برگ های سبز
لا به لای همین
آینه های به بهار نشسته
زندگی از نو شروع میشود
نگران زرد رنگی های نیامده
نباش

شاخه تا آمد به برگش خو کند پاییز شد

عشق احساس قشنگی ست که تاوان دارد
گریه و خنده و اندوه فراوان دارد

زندگی درنظرش مردن تدریجی نیست
ان که این شور ؛ میان دل بی جان دارد

هرکسی زهر جدایی بچشد از خم عشق
عشق برزخم دلش ؛ قدرت درمان دارد

و چه دور است ز نیرنگ و...

پاییزبهاری ست که عاشق شده باشد
دلبسته به گلهای شقایق شده باشد

پاییز چنان نغمه ی سازیست که عمری
مرهم به دل تنگ خلایق شده باشد

پاییز ؛ شبی سوژه ی اصحاب غزل شد
تا عشق ؛ هم آغوش دقایق شده باشد
......

پاییز رفیقی است که بی حاشیه پاک...

آغاز
دلتنگی ست،
پاییز...

پاییز باشد، پیش من باشی، خودش عیدست!
این فصل بر صدها بهار بی تو می ارزد...!

بهار
به ایستگاه رسید
حوصله ام اما...
هنوز، نیمکت نشین پاییز است...

بی شک انار، بغض پاییز است
که گاه و بی گاه می ترکد

دلم گرم است در پاییز حتی زیر بارانش
دلم گرم است حتی به خیابانهای عریانش

تمام مزّه ی شعرم به خرمالوی پاییز است
به طعم ترش نارنگی و رقص باد آبانش

که شعرمن همیشه نطفه اش در بطن بی برگیست
چرا افشا نخواهد شد قدیمی راز پنهانش؟

دوباره بی هوا...

پاییز خوب می داند
درخت
با خیال بهار
در آغوش خفته

نفس می کشم
بوی بهار می آید
حتی بین دو خط آهنی که در هیچ ایستگاهی هرگز بهم نمیرسند
بوی بهار می آید
در قلب من اما...!
پائیز نفس می کشد هنوز...

پاییز ای زیبای بی همتای رنگارنگ
آیا شوی با من دمی همسایه و هم رنگ؟
همچون درختی بی بَر و بی ریشه ام من را
بفشار در آغوش گرمت مست و تنگاتنگ

زهرا مولوی "هما"

حالا که قرار هست

یک غروب...

یک نگاه...

یک خاطره...

یک داستانِ تکراری...

یک حسِ مبهمِ همیشگی...

یک برگ....

یک پاییز...

بشود دنیایِ یک آدم ؛

پس اعتراف میکنم به اینکه...

کاش روزی تو هم شاعر شوی...!

ستاره ح

تابستان.. فصلِ من...
تمام میشوى بار دیگر...
و این بار؛رویاهاى به مقصد نرسیده ام را میسپارى به پاییزِ برگ ریز... به تمناى آنکه هر برگى که میرقصد در هیاهوى باد و باران پاییزى و بر زمین فرود مى آید،آمینى باشد بر آرزوهایم...
مى دانم...این بار دیگر خوب میدانم...
مى آید...با...

آغوشت را باز کن
برایت پاییز آورده ام!

میخواهم انارهای نوبرانه اش را
دانه دانه بکارم در وجودت
زیر برگ ریزان نگاهش
برقصانم تنت را
و جامه ای بدوزم برایت
از جنس باران!

نترس جانم
تو فقط
کمی نزدیک تر شو
من قول می دهم امسال
غروب های بارانی و...

دوست دارم رد شدن از کوچه ی پاییز را
دوست دارم این دل انگیزِ ملال انگیز را

آسمان سرخ است چون جام شراب و ابرِ مست
بر زمین می ریزد این پیمانه ی لبریز را

خاطرات مرده سر از سینه بر می آورند
تا ببینی پیش چشمت روز رستاخیز را...

اگر دلت پیش بهارست پاییز را صدا نکن!
پاییز دختر حساسیست که زود دل می بندد !
فقط پاییز مثل پاییزست
حواست باشد
پاییز بهار نیست که دلش به تابستان گرم باشد
پاییز تا ب جدایی ندارد، میمیرد!!

صبح باشد پاییز باشد
و بوی پرتقالی ات ،
حالم را عوض می کند
هوای عاشقی ات می زند به سرم
در کوچه ها ی نارنجی فریاد می زنم
تو همه ی عمر منی
بگذار دنیا بداند
تمام قد دوستت دارم ...!

شبیه آسمانِ پاییزم
دلگیرم، پر از بغضم ولی ..
ابری ندارم ، برای باریدن

در دوردستها به دور از هیاهوی روزها و بزم ها و رزم ها..

رقص گلها وبرگ ها و رنگ ها را به تماشا نشسته ام.
همگی ناگزیر به تغییریم.ظهور نزدیک است....
پادشاه فصلها(( پاییز)) چهره نمایان کرده است.
حسن سهرابی

پاییز این همه زیبای دل فریب عزم رفتن دارد
پاییز بی رحم نیست فقط جسارت زمستان را ندارد
اینجا هوا بارانیست ؛
آنجا را نمیدانم
اینجا خربار خربار دلتنگیست؛
آنجا را نمیدانم
کجای این شهر را بگردم تا وقتی که باد پاییزی برگها را
از تن درختان میتکاند
تو آنجا...

نم نم بارانِ بی مانند پاییزت قشنگ
ماه بانوی سخاوتمند پاییزت قشنگ

غنچه ی لبهای مستت سیب سرخی آبدار
بوسه از لبهای من دل کند پاییزت قشنگ

برگهای خشک کوچک در خیابانهای خیس
دسته جمعی یکصدا گفتند پاییزت قشنگ

جای گیسو فرش زرین باف داری مهربان
جای چشمت حبه های...

آفتابِ ضعیفِ پاییز و
چایِ گرم ،
اندیشه روزهای بهتر ،
تنهاییِ این سطر ها را به هزارانِ بودنِ پوشالی نمیفروشم..../