متن پاییز

پاییز جان چه کسی ترکت کرد که اینقدر دلگیر هستی

با من اشک بریز که من از هر پاییزی بارانی ترم ...
که تو خزانی...
و من اولین برگ رقصان...
من از پاییز تنها تو را فهمیدم ...
تو از باران بگو ...
من قطره می شوم ...
در نگاهت غرق ...
تو از برگ بگو ...
می ریزم من...

یلدا
تو از عمق شب می آیی
تاریکی از تو جدا نیست
امشب چگونه آغاز می شود ؟
با غروب آفتاب و ظهور تو ؟
یا ظهور تو و غروب آفتاب ؟
تو ستاره ای بر شب تار
زلف سیاه تو شعر بلندی است رها بر همه سو
یلدا
تو...

ای شعر برگریزان،اندوه غم گسارم
ای پرتقال خوشبو،پاییز ای بهارم

خش خش ترین ترانه،خواب خوش شهانه
زرد دونده در باد بنشین کمی کنارم

نم نم ببار در من نارنجی جهان را
باید تو را ببوسم؛راهی جز این ندارم

با من بگو دوباره از چشم های خیست
هم صحبتم شو پاییز...

پاییز این زیبای دل فریب با آن همه ناز و کرشمه عزم رفتن دارد.
چند صباحی دگر عاشقانه هایش را جمع میکند و می رود.
تا یلدا بیاید و دلبری هایش را برای یک شب هم که شده به رخ زمستان بکشد.
زمستانی که با سوزی از سرما و برف...

مسافرِ دی
چمدان برفی اش را
روی آخرین پلّه ی پاییز باز می کند
پای سرما به شهر باز می شود ،
وَ من راه می افتم
که دلم را برای زندگی ، گرم کنم...!

خوب می دانم
از پس تمام سیاهی ها
رو سفید بیرون می آیم...!

یلدا شد و دلتنگ نگاهت هستم !
دلبسته ی چشمان سیاهت هستم !

پاییز برفت و از دلم غصه نرفت
عمریست که من چشم براهت هستم !

پاییز آماده رفتن شده
تیک تاک رفتنش
را می شنونم
و زمزمه بر روی لبش
که زمستان خوبی در راه است
اما
اگر ...
تو با اولین برفش بیایی...

در شهر پراز همهمه و شادی و غوغاست
یلداست، همان سنت دیرینه ی زیباست...

با خنده، خداحافظی از سردی پاییز،
با شوق بغل کردن رویایی فرداست

جمع اند همه دورهم و چای براه است
هم مثنوی و حافظ و هم فال و تماشاست

در خانه بساط غزل و قافیه جور...

پاییز با مهر آبان به آذر لنگان لنگان گذشت
تا خود را به آغوش دل یلدا بسپارد
و ماه زندانی در آسمان شب یلدای زیبا
واسطه ای شود میان فصل سردی
و فصل تنهایی
و من آن مجنون بی خواب تمام شب
می خواهم فال حافظ بگیرم
تا بدانم هست...

انار سرخ قلبم را
دانه دانه می کنم
تا پاییزم شادمانه بدرقه شود
و زمستان سپید مرا بیاراید..!

پاییز هم گذشت
و به جز حسرتش نماند
مثل خودت که رفتی و دیگر نیامدی

پاییز بارش را بست
هیچ بادی ندانست
برگ های جامانده برشاخه
درحسرت یک خش خش عاشقانه
آرزو به دل، پوسیدند!

یک کمى از همیشه گذشته
عصرها ، رنگ پاییز سیر است
پنجره ، یک جهان بینى باز
رو به این کوچهٔ بى تو دیر است ...
.
از هم ، این رونق بى صدایى
باز ، چیزى نمانده بپاشد
در من انگار ، دست خیالت
دارد از من غزل مى...

پاییز دلتنگی هایش را جای گذاشت
تا عروس زمستان را با دوست دارم ها
به حجله ی سپیدی ببرد

چه یلدای مبارکیست
وقتی پاییز را هم
با دوست داشتنت تمام میکنم

من امشب دارم میرم فکرنکنم دیگه همدیگه روببینیم منوفراموش نکن وبخاطرتمام بدی هام منوببخش ازطرف پاییزیلدامبارک

بانوی پاییز سلام
سر وقت آمدی ، مثل همیشه
همان روز ،
همان ساعت ،
کنار ایستگاه فصلها منتظرت بودم ،
انگار سالها بود که از کنارم رفته بودی ،
دیگر زمان برگشتت بود ،
همان روز ،
همان ساعت ،
آمدنت جهان را زیر و رو میکند ،
دیگر...

پاییز جان حالا چه عجله ای برای رفتن داری ؟
هنوز که وقت عاشقی تمام نشده ،
هنوز عشقی پیدا نشده،
بادخزان برگ درختان را با خود می برد...
می برد تا سال بعد،
شاید سال بعدی،
شاید آخرین خداحافظی باشد ،
پاییز جان ...
هنوز فصل عاشقی است،
کمی...

دم دمایِ گذر از خزان است!
و من نمیدانم پنجره ی رنگارنگِ پاییزی دیگر، به رویم گشوده می شود؟!
نمیدانم دیدن آن دریچه ی زرد و نارنجی برایم خیال می شود یا اتفاق!
نمیدانم اما میدانم!!!!
میدانم گر باشم و گر نباشم
پاییز ها می آیند و می روند و...

دستیش انار و دست دیگر شانه ست

بر روی لبانش غزلی مستانه ست

حالا که میاید از سفر یلدا، حیف

پاییز به فکر رفتن از این خانه ست

آخر پائیز بود
شب چله و
باز،
یک قصه ی تازه

داستان ننه سرما...

اما نه
قصه ی آنشب تو
قصه ی تلخ سفر بود..

صبح آنروز
همه چیز زیبا بود
تو میرقصیدی
خورشید هم،
با تمام دردهاش . .
انگار
او هم میدانست

من اما..

،

تو خوابیدی و...

پند پاییز است ...

زندگی را قدر دان تا چون بهاران زنده و سبز و جوانی

روزگار زودی تو را تا رنگ زرد پیری و

روزی که پایان میپذیری میبرد !

محمدعلی یوسفی

آید وصال و هجر غم انگیز بگذرد
ساقی بیار باده که این نیز بگذرد

ای دل به سردمهری دوران، صبور باش
کز پی رسد بهار ، چو پائیز بگذرد