محبوبم سنگ مرمر همانقدر که درخشنده و زیباست، همانقدر هم سرد است...تن آدمی خنک می شود وقتی به آن تکیه می دهد...آنقدر خنک که پوست مور مور می شود و یواش یواش دلزده ات می کند...آنقدر که می گریزی و دوباره به گرمای زندگی در درون خودت چنگ می اندازی...نمیدانم...
عاشق که باشی ، پاییز که باشد ، باران که ببارد ، انار که هیچ ... سنگ هم اگر باشی، دلت ترک میخورد ...
کوه ها از ابتدا کوه نبودند آدم هایی بودند که بعد از به هم رسیدن سنگ شدند
عشق در جان سنگ فرهاد می تراشد
یکی از الدنگ ها گفت اگر با سنگ به آن تابلو بزنیم، اتوبوس زودتر می رسد. ده تا اتوبوس آمد و رفت و ما الدنگ ها همچنان سنگ پرت می کردیم به تابلو.
تو دردت اینه چرا دره دکونتو بستن من دردم اینه هنر نیست دکونِ توئه الدنگ مثِ ما کمه با دستِ خالی تره خرد کنه بنی بشر بدونِ سود محاله سنگی پرت کنه...
پیرمرده اونقدر تو حج به ستون شیطان محکم و دقیق سنگ میزد که شیطان تو بلندگو اعلام کرد: گودرزی از ایران یواش تر بزن حیوان، گولت زدم، ارث بابا تو که نخوردم.
شکستن سنگ به ضربات مکرر چکش نیاز دارد. نابود کردن باورهای منفی به تکرار باورهای مثبت نیازمند است .
خفته ها! زنگ چیز خوبی نیست شیشه ها! سنگ چیز خوبی نیست وصله ها را به من بچسبانید به شما انگ چیز خوبی نیست های! عاشق نشو نمی دانی که دل تنگ چیز خوبی نیست کری از پیش یک سه تار گذشت گفت: آهنگ چیز خوبی نیست گفته بودی شهید...
دانه‌ی سرخ اناریم و نگه داشته‌اند دلِ چون سنگِ تو را در دلِ چون شیشه‌ی ما
همیشه یادمان باشد که نگفته‌ها را میتوان گفت، ولی گفته‌ها را نمی‌توان پس گرفت... چه سنگ را به کوزه بزنی، و چه کوزه را به سنگ؛ شکست با کوزه است... دل‌ها خیلی زود ازحرف‌ها می‌شکنند...!
دلم چیزی نمیخواهد در این دنیا که سنگ ها هم به پاهای لَنگ میخورند فقط میتوان خدا را آرزو کرد
رودخانه خشک شد و ماهیان مردند سنگها اما حمام آفتاب گرفتند!
چشمه از رفتن نمی ماند حتی گر با هزاران سنگ پایش بشکنی
به من بتاب که سنگ سرد دره ام که کوچکم که ذره ام به من بتاب مرا زشرم مهر خویش آب کن مرا به خویش جذب کن مرا هم آفتاب کن
خسته باشی روی سنگ هم خوابت می برد دلتنگ که باشی از سنگ ، سنگ تر می شود بالشت!
چمدان دست گرفتم که بگویی نروم تو چرا سنگ شدی راه نشانم دادی ؟
می‌خواهی با درد مرا وامانده کنی یا اینکه خشک و آویزانم کنی؟ اشتباه می‌کنی درد را سقط می‌کنم سنگم، سنگ آب و صیقل خورده رودخانه، گذرم
میزی برای کار کاری برای تخت تختی برای خواب خوابی برای جان جانی برای مرگ مرگی برای یاد یادی برای سنگ این بود زندگی؟
بزن این زخمه بر آن سنگ/ بر آن چوب بر آن عشق که شاید بردم راه به جایی...
سنگی که شیشه ها را می شکند کنار ماهی ها چقدر آرام است
سنگ ماه را به سینه می زند برکه
عاشق که باشی /پاییز که باشد/ باران که ببارد/ انار که هیچ سنگ هم اگر باشی دلت ترک میخورد...
غمخوار من به خانه ی غم ها خوش آمدی/با من به جمع مردم تنها خوش آمدی/ بین جماعتی که مراسنگ می زنند/می بینمت/ برای تماشا خوش آمدی
