پنجشنبه , ۱ آذر ۱۴۰۳
در این شطرنجِدنیاییِ خون آلودپس از سرباز ها روزی،نوبتِ شاه و وزیرم می رسد.سیما بافتی زاده زنجانی...
من اون شاهی ام که جلو چشای تو کیش و مات شدم ......
《شطرنج》در جنگِ مابینِ سفید وُ سیاهشاه ، مهره ای نیستکه می میرد.شعر : حادیسام درویشی...
دوری ات ، دوری یک شاه ز یک مملکت استغم دلتنگی شب های رضا خان ، سلام...
به تو ای پنجره ی رو به خیابان؛ سلام...تب عشق گل خشکیده به گلدان ؛سلام...قصه ی بوسه ی آن نیمه شب پنهانی؛ای پریزاده و دردانه ی باران ؛سلام ...گفته بودی همه شب چشم به راهم شده ای؛آمدم سوی همان دیده ی گریان ، سلام...آمدم معتکف محفل چشم تو شوم ؛مسجد جامع تاریخی کاشان ؛سلام ...شاعران از رژ قرمز چقدر کم گفتند ؟شب شعر و غزل و سرخی فنجان ، سلام...چاک پیراهن و یک بوسه ی ناب از لب تو ،ترس رسوایی اقوام مسلمان ، سلام ...مثل یک رود در آ...
بمیرید بمیرید در این عشق بمیریددر این عشق چو مردید همه روح پذیریدبمیرید بمیرید و زین مرگ مترسیدکز این خاک برآیید سماوات بگیریدبمیرید بمیرید و زین نفس ببریدکه این نفس چو بندست و شما همچو اسیریدیکی تیشه بگیرید پی حفره زندانچو زندان بشکستید همه شاه و امیریدبمیرید بمیرید به پیش شه زیبابر شاه چو مردید همه شاه و شهیریدبمیرید بمیرید و زین ابر برآییدچو زین ابر برآیید همه بدر منیریدخموشید خموشید خموشی دم مرگ...
سربازتوام...شاه توئئ..فیل نیازاستیک خانه جلوترمن قلعه ی دیدارتورا ...فتح نمودمپنج خانه جلوتریک رازمیان من وتو....گوشه نشینمیک خانه به چپ.....چپسر..خم ..ھمه درحسرت دیدار رخ توسه خانه جلوتریک اسب نیازاست.......که رخ راببرد پیششش خانه جلوترسربازتوام..امرنما..راست رخ اوستیک خانه به راست...راستیک اسب نیازاست..به چپ قلعه ی دشمنسه خانه جلوترسربازتوام..راه وزیر .بازنمودمیک کیش..به دشمناکنون که وزیر است ..رخ است وشه دشمند...
صنما شاه جهانی! ز تو من شاد جهانم ...مولانا ️️️...
محبوب تر از جانی️صد جان به فدای تو ... نعمت الله ولی...
پدر بزرگِ من در ناپل متولد شد. چیز زیادی ازش یادم نمیاد، جز اینکه شطرنج بازی کردن رو بهم یاد داد .هر بار که بازیمون تموم میشد و مهره‌ها رو توی جعبه‌اش میذاشتیم، یه چیز بهم می‌گفت، هنوز صدای آرومش توی گوشمه : می‌بینى کَرول ! زندگی مثل شطرنجه ! وقتی بازی تموم میشه، همه مهره‌ها پیاده‌ها، شاه‌ها و وزیرها همه به یک جعبه بر می‌گردن ! این می تونه درس خوبی برای تو هم باشه، بهش فکر کن؛ بعد از تموم شدن بازی، پیاده‌ها ، شاه‌ها و وزیرها همه به یک جعبه...
دنیا بدون عشقچه دنیای مضحکی ستشطرنج مسخره استزمانی که شاه نیستشاه زندگیم ،همسر عزیزم ولنتاین مبارک...
ابر اگر از قبله آید، تند باران میشودشاه اگر دزدی نماید، مُلک ویران می‌شود...
دل یک زن تمام دنیای اوستشاه دنیایش باش ای مَرد!نه سردارسپاهی که احساسش را درهم میشکند......
اصلا به درد هیچ غلامی نمیخورَدمعشوقهای که واردِ دربارِ شاه شد......
شاهی که بر رعیت خود می کند ستممستی بُود که می کند از ران خود کباب....
این پیاده می‌شود، آن وزیر میشودصفحه چیده می‌شود، دار و گیر می‌شود این یکی فدای شاه، آن یکی فدای رُخدر پیادگان چه زود مرگ و میر می‌شود فیل کج‌روی کند؛ این سرشت فیلهاستکجروی در این مقام دلپذیر می‌شود اسپ خیز می‌زند؛ جست‌وخیز کار اوستجستوخیز اگر نکرد، دستگیر می‌شود آن پیادۀ ضعیف راست راست میرودکج اگر که می‌خورَد، ناگزیر می‌شود هرکه ناگزیر شد، نان کج بر او حلالاین پیاده قانع اس...
من مات توام...شاه دلم باش...
از بیست و نهم آبان هزار و سیصدو پنجاه وشش......................................................................چه آبانهایی که ندیده امآبانی که شاه داشتآبانی پر از انقلاب و شعارآبانی جنگ دارآبانی چفیه بر گردنمآبانی در تحریم که کیک نداشتآبانی که کودکی به من داد، آبان های آرامو آبانی که در نقشه جهان گم بودیمخدا عاقبت مان را خیر کند....
بازی روز و شب دنیای ما یکسان نبودشاه در شطرنج می ماند ولی سرباز نه ...!...
هم شاه منیهم جان منی...
چه زیبا میشد این دنیا اگر شاه و گدا کم بود اگر بر زخم هر قلبی همان اندازه مرهم بود چه زیبا میشد این دنیا اگر دستی بگیرد دست اگر قدری محبت را به ناف زندگانی بست چه زیبا میشد این دنیا کمی هم با وفا باشیم نباشد روزگاری که نمک بر زخم هم پاشیم چه زیبا ...
آمدی با دل من بازی شطرنج کنی! شاه مغرورم و با دیدن تو مات شدم...
همچون شاه شطرنج باش که حتی بعد از باخت کسی جرات بیرون انداختنش از صفحه ی زندگی را ندارد......
چه حقیر و کوچک است آن که به خود مغرور است چرا که نمی داند بعد از بازی شطرنج شاه و سرباز همه در یک جعبه قرار می گیرند!...
ما با تو اومدیم که آخرش برات بمیریمفقط تویی امیر و ما فدایی امیریمما اومدیم و دست خالی از درت نمیریمباید تقاص خون اکبر و بگیریممن دختر شاه خیبر شکنممن آینه زهرا و حسنماون کس که برا تو میمیره منماذن بده که خقمو بگیرماشاره کن خودم برات می میرم...
با خنجر میون گودال گل لاله رو ز شاخه می بُریدَن زینب از بالای تَل دید که تن حسینش و به خون کشیدنآه ، پاره پیکر حسینم جانِ خواهر حسینمشاه بی سر حسینمآه ، بارِ دین را تو بردی تشنه لب جان سپردیاز عدو نیزه خوردیمظلوم حسین جان...
