کار گل و سبزه، بوسه و تبریک است از دور صدای نغمه و موزیک است وا کن همه ی پنجره ها را به نسیم لبخند بزن که سالِ نو نزدیک است
پوشیده سپید و مهربانید شما تسکین دل و حافظ جانید شما در عمق نگاهتان خدا می بینیم بر روی زمین فرشتگانید شما شهراد میدری
سهمت همه نیکبختی و شادی باد رویایِ پر و بالِ تو آزادی باد خورشیدترین تاب و تبِ تابستان! گرمایِ دلت همیشه "مرداد"ی باد شهراد میدری
عطر هلو و شلیل با باد رسید نوبت به دو چای در فرحزاد رسید خورشید شکفت دلخوش و گرمابخش تقویم ورق خورد و به خرداد رسید شهراد میدری
زاینده ترین رود روان باش و بخند چون باد صبا مشک فشان باش و بخند دم آمده چای صبح با طعم عسل آسودهٔ غم های جهان باش و بخند ... شهراد میدری
سرشار شکفتن آفریده ست تو را محبوب دل من آفریده ست تو را تا غرق لطافت بشود دنیایم ممنون که خدا زن آفریده ست تو را
چه خورشید غزلخوان قشنگی چه چشم انداز رقصان قشنگی شکفته پشت شیشه غنچه ی برف عجب صبح زمستان قشنگی
صبح است و چراغ برف، روشن شده است عطر گل یخ، محو شکفتن شده است در زیر لحاف باد، خوابیده درخت سرتاسر باغ، غرق "بهمن" شده است شهراد میدری
دو چشم روشنت همرنگ عشق است لبت گلواژه ی فرهنگ عشق است میایی و جهان مست از حضورت صدای پای تو آهنگ عشق است شهراد میدری
ای کاش جهانمان غم آهنگ نبود ای کاش نصیب آینه، سنگ نبود از فاصله ها گلایه دارم بی تو ای کاش که بودی و دلم تنگ نبود شهراد میدری
عطر گل برف و شوق پنهانی مان آغاز سپیده ی غزلخوانی مان روشن کن اجاق زندگی را باعشق تا گرم شود صبح زمستانی مان
دستیش انار و دست دیگر شانه ست بر روی لبانش غزلی مستانه ست حالا که میاید از سفر یلدا، حیف پاییز به فکر رفتن از این خانه ست
به مخمل گیس یلدایی که داری به رقصان برگ غوغایی که داری تو پاییزی و باید هم ببالی به "آذر" دخت زیبایی که داری
کافه چی! در رگِ قلیانِ من انگور بریز بر سرش آتشِ خونخواهیِ تیمور بریز شبِ جشن است بگو تا همه بشکن بزنند بشکن اندوهِ زغال و به دلش نور بریز منویِ رقص ببر هرکسی از راه آمد رویِ هر تخت نُتِ تمبک و سنتور بریز جایِ نعناع و هلو، طعمِ...
امروز سرآغاز بهار من و توست شادی گل خوش نقش و نگار من و توست با دفتری از جوانه و عشق و امید یک هفته ی نو در انتظار من و توست
بجز دستت به دستانم پلی نیست شبیه گیسوانت سنبلی نیست بخند آرام و پر کن از بهارم به زیبایی لبخندت گلی نیست
چای و غزل و پنیر و گردو هم هست انجیر و نبات و شهد کندو هم هست صبحانه ی من چقدر شیرین شده، چون در سفره ی من خاطره ی او هم هست
دلتنگ تو بی حد و حسابم امشب دوری تو می دهد عذابم امشب پاییز شده دلم هوایت کرده ای کاش میامدی به خوابم امشب
به رگهایم بریز آواز، استاد! همایونی ترین شهناز، استاد! هنوز این خاک بوی ناله دارد بخوان "مرغ سحر" را باز، استاد! شهراد میدرى پ . ن : "صبر بسیار بباید پدر پیر فلک را تا دگر مادر گیتی چو تو فرزند بزاید..." "تنها صداست که می ماند" پس از این...
زدی عینک به پیشانی، به رویِ بافه یِ مویت نگو حیفت میاید که نبینم چشم و ابرویت دوباره پشتِ فرمان می نشینی و چه می آید به تو ماشینِ همرنگِ لبانِ آلبالویت نه بنزین، بلکه در باکت شرابِ ناب می ریزی برای عشوه رفتن هایِ این سو تا به آن...
عاشق شده، کار داده دست من و تو دلتنگی تار داده دست من و تو از راه نیامده خش و خش با برگ پاییز، انار داده دست من و تو
به باران، چشم بسپارم میایی؟ دو فنجان عشق، بگذارم میایی؟ خدا ! یک صندلی خالی ست اینجا برایت جا نگه دارم، میایی؟
رقصان به نسیم، گردو و تبریزی ست دستان خدا به فکر رنگ آمیزی ست پیچیده شمیم مهر و می ریزد برگ پاییز نیامده هوا پاییزی ست
بر باغ بهشت، نم نم ریز بپاش آواز کلاغان دل انگیز بپاش ای باد! بزن بکوب، ای برگ! برقص ای عشق! غزل بر سر پاییز بپاش
