متن آرزو

برای این که حالم بهترین حال جهان باشد
کنار هفت سین تنها تو را من آرزو کرد

ایستاده ام بر بام اسفند،
با چشمانی خیره به روزهایی که
تلخ و شیرین گذشت و خاطره شد...
حالا که بهار است،
لبریز از عطر بهار نارنج،
سرشار از شکوه علفزار،
با کوله باری از شکوفه های عشق،
سبزه های امید و ابرهایی که آبستن باران اند...
شاید خدا خواست...

جهانی آرزو دارم ، به دور از جنگ و خونریزی

خدایا مستجابش کن ، چه دنیای غم انگیزی

انقدر ڪه جلوی پنجره رو به آسمونِ شب، تورو برای خودم آرزو ڪردم، ماه و ستاره ها ڪلافه شدن و آخرش هم برآورده شدی واسه قلبم=)

نویسنده : نگار عارف

زیر باران با خیالت رمز و رازی داشتم
با دو چشم مست تو راز و نیازی داشتم

با تمنای رخ زیبای تو ناز آفرین،
غرق دریای نیاز و چشم نازی داشتم

شانه ات را آرزو کردم که بغضی بشکنم
با دلی باران زده پر سوز سازی داشتم

شب که آمد...

حالا که دم دمای رسیدن جوانه هاست؛
به تو قول خواهم داد،
به محض رسیدنش
در سپیده ی روشن فردا
در گوش او بگویم: "ای بهار!
تمام شکوفه هایت را به ما قرض بده
که با ما دوباره دلی ست
پر ز آرزو"

فقط تو را قسم به لبخندهای گذشته،...

برای تو و خویش چشمانی آرزو می کنم

که چراغ ها و نشانه ها را در ظلماتمان ببیند

گوشی که صداها و شناسه ها را در بیهوشی مان بشنود

برای تو و خویش روحی که این همه را در خود گیرد و بپذیرد.

و زبانی که در صداقت خود ما...

ولی من بر درخت سبز یادت
به تیغ آرزو حک میکنم " دوست"
که تا میراث عشقی هست، دارم
امید معجزه ،چون عشق جادوست

برایت بی الف خواهم فقط "فردای بهتر" را

تو اما آرزو کردی "جهانت" بی الف باشد

تا خنده بر بساط فریب جهان کنم

چون صبح، یک دهن لب خندانم آرزوست

راهی به خلوت دل جانانم آرزوست

آرزو دارم شبی با بوسه سلطانت شوم
یا تو سلطانم شوی و من نگهبانت شوم

آرزو دارم اگر یک لحظه با من سر کنی
تا نفس دارم اسیر و بند زندانت شوم

مهربانم من پریشان نگاهت مانده ام
آرزو دارم همیشه تا پریشانت شوم

همچو ماهی بر لب حوض نگاهم...

شبی خوابیدم...
آرزوی قبل خوابم تو بودی...
خوابت را دیدم ...
در میان چمن های سبز بهاری
با لبخند و دامن گل گلی ت می دویدی... بیدار شدم!
اما یادم آمد دیدنت یک رویای محال بود چون نه تو بودی!
نه بهاری بود !
اما گونه های من خیس بود!!!

مگذار که غصه در برت گیرد
کاو آفت جان حال و آینده ست

هرگز مسپار دل به نومیدی
آدم به امید و آرزو زنده ست

مثل طرح های قاجاری!
مثل سیبِ سرخِ تب داری!
باشکوه مثل یک دریا
هرچه زیباست، تویی! آری!

هرچه چشمِ شور، دخترجان!
از تو دورِ دور! دخترجان!
شعر هرچه هست، تقدیمِ:
خدای غرور! دخترجان!

مثل کوچه های تبریزی!
مثل کوردها دل انگیزی!
ای شمالِ خاطرات سبز
ای جنوبِ زردِ پاییزی!

خنده...

به خودم که آمدم کوله باری از آرزو روزی پشتم سنگینی می کرد
هر جا که می رفتم بر دوشم بود
حتی هنگام خواب هم این سنگینی آرامش خواب را از من دور ساخته بود.
به خودم که آمدم در قبرستان آرزو ها بودم،می خواستم برای همیشه آرزوهایم را دفن...

با دست های خشکیده

بسان برگ زرد

قوی آرزو را جاری می کند

در آب روان خیال ...

ساناز ابراهیمی فرد

یکی بود ،یکی نبود
آرزوها همه خاکستر و دود
ای که آتش زده ای رویا را
دود در چشم خودت خواهد بود

چه هوایی ؛ چه طلوعی ؛ جانم ...

باید امروز حواسم باشد

که اگر قاصدکی را دیدم

آرزوهایم را، بدهم تا برساند به خدا ...

از بغض شب می آمدم، تا صبح گاه بچگی
آسوده خاطر مرده ام، در تنگنای زندگی
دیروز را باور مکن، فردا پر از ابهام است
اندیشه را آزاد کن، در لحظه درماندگی
باذهن خلاق خودت، نقشی بزن بر لوح دل
پرواز کن، تاآرزو، تا ناکجا، تابندگی...........

سبز می شود
بهار آرزو

دور از خیال پاییز



⚡️⚡️🌹🌹⚡️⚡️

رفتی و با تو رفت مرا شادی و امید
دیگر چگونه عشق ترا آرزو کنم

زیر چتر آرزویم در خیابانی که نیست
با خیالت بال می گیرم کبوتر می شوم

برای شما آرزو می کنم کسی به سرنوشت اکنون شما گره بخورد ، که سالها بعد...همان زمان که گردِ پیری روی ظاهر شما نشست ، قلبتان همچنان با شور و هیجان...جانانه و پر از هیاهو
با عشق بتپد !