متن آغوشت

نام دیگر تو
جادوگر قرن است
وقتی اینگونه مرا
غیب می کنی
در آغوشت...

غریبی عاشقم
غرق در امواج نگاهت
که دریا دریا
دورم از ساحل آرامِ آغوشت...
مرا ببین!
چه غریبانه در گردابِ تنهایی
نفس نفس زنان دست و پا میزنم!
آه... ای کشتیِ نجاتم ! مرا دریاب...
دستانم را بگیر و به آغوشت کشان...
نجاتم بده
از شرارت این طوفان بلاخیز و...

بی خیال
سرمای زمستان
آغوشت چهار فصل
بهار من است....

چشمانت
غزل های ناب حافظ
لبهایت انار
موهایت به درازای یلدا
و اجاق آغوشت
گرما بخش
قلب همیشه عاشقم
بی شک یلدای من تویی...

می خواستم
در این پاییز
قلبم را لبریز کنم از عطر بودنت
و عاشقانه هایم را غزل غزل برایت بخوانم
تا تپش های قلبم
خواب شب های پاییزی ات را ستاره باران کند
می خواستم
دلتنگی هایم را به باد بسپارم
خورشید را به دستانت هدیه کنم
و در هیاهوی...

من
سهمم را
از خوشبختی
گرفته ام!
وقتی
تمام قد
در آغوشت
جا گرفتم
زمانی که
تپشِ قلبت
تزریق شد
به جانم
مسیر رگهایم
بجای خون
ضربان قلبت شد
و من از
خوشبختی سهمم را
گرفتم...

مرجان موسی پور

و تعریف
" آرامش""
برای من
تنها در پنج حرف
خلاصه می شود
" آ غ و شَ ت"

می خواهم از این هرج و مرج پناه بیاورم به آغوشَت...
کو آغوشت؟؟ تا مثل گنجشکی بلرزم از اشک در لانه ی اَمنِ ابدی ام....
کو دستانِ نوازشگرت روی تنِ نازکِ زخمی ام؟!
نجس است نبودنت ...
کو بودنت مردِ حسابی؟!

افسانه نادری

سرد است هوا پناه بر آغوشت
اینجا خبری نیست مگر آغوشت
راه از همه سو بسته و یخبندان است
ای عشق مرا بگیر در آغوشت !

دیدنت حرام شد
آغوشت حرام بود
شنیدنت حرام شد
دستانت حرام بود
فراموش کردنت اما
همیشه؛
حرام خواهد بود
شیوا احمدی الف

تُ نمیدانی در آغوشت
که برای بخیرکردن
صبح هایت نفر اول
بودن چه عالمی دارد..

ظهرشد
پهن کن سفره ی آغوشت را

کنار ت️و جرعه ای نگاه
حبه ای لبخند

و چند لقمه بوسه خوردن دارد

‍ ‍ ‍ ️

با چشمانی باز
رویاهایی را می بینم
که در سکوت اتاق،
ورق ورق
شعر می شوند....
برگرفته
از آوای ماهوری نگاهت
تا اقیانوس آرام آغوشت

عزیزتر از جانم
لحظه هایی که هیچ چیز و هیچ کس حال دلم را
خوب نمی کند،
آغوشت مرحمی ست برای دلتنگی ها و بی حوصلگی هایم ...
همان تکیه گاه امنی
که وقتی به آن پناه می برم،
تمام غصه ها و بی قراری ها فراموشم می شود
و...

چه دلچسب است
اغوشت
وقتی که بی خیال
همه چیز دنیا
در آرامش
مشغول چیدن
انار لبهای تو میشوم...

کنارِ شومینه...
در آغوشت...
قصه یِ عاشقانه یِ چشمانت،
و منی که غرقِ در نگاهِ توام،
و این خودِ خودِ خوشبختی ست...!


️

تو را باید نوشید
جرعه جرعه
با عطش دلتنگی
در فنجانی
که طعم شرجی آغوشت را
در قهوه خانه ی جاده ای خاکی و دوردست
آه می کشد

معبدی ساخته ام، از جانت!
هر روز،
به پابوسی آغوشت، می آیم!
زانو می زنم تا خوب نگاهت کنم!
زیبای من!
جهان را، در تو ریخته اند ...

️

چقدر به هم می آییم
مثل همین آغوشت
به دستانم...

دلباز ترین
کوچه ی دنیاست
بن بست
آغوشت ...

شاخه میشوم برای نشستنت
پنجره میشوم برای آواز هایت
لانه میشوم برای آغوشت
تو فقط کمی
برای من باش

گلو کندو، لب عنبربو، کمان ابرو، طلا گیسو
کجا پیداکنم جادوگری که تا بندد زبانت را

میان این شلوغی ها دلم یک بوسه میخواهد
بیا غش کن ببوسم غنچه ی لعل لبانت را

شبی آرام میگیرم میان تنگ آغوشت
و با احساس میبوسم سحرگاهان زبانت را

از آن شادم که...

مرا ارام و بی سروصدا دوست داشته باش
تصدقت گردم
روزهای غمگین در راه است
مبادا برسد روزی
که عطرم از حوالی اغوشت پر بکشد
اندکی ازمرا پس انداز کن
در سمت چپِ سینه ات
برای روزِ مبادا

لااقل به خوابم که می آیی
با آغوشت بیا،
برای برگشتن شتاب نکن،
و چه اشکالی دارد اصلاً؟ خواب است دیگر!
گاهی جا بمان

فکر کن خواب بوده‎ ای
فکر کن خواب دیده ای
فکر کن خواب مانده ای

لیلا کردبچه
بخشی از یک شعر