متن تقدیر

من نفس های زنی خسته ام از استثمار
قطره ی اشک سرِ گونه ی بی تقصیرم

بغض یک دختر افسرده ام از بی عشقی
غم یک جان به لب آمده از تقدیرم

تقدیرِ من این بود که نشسته بر پیشانیم
ما به هم نمی رسیم
خطوطِ پیشانی ام موازی ست...!


حادیسام درویشی

عشق تقدیر واقعی ماست. ما معنای زندگی را نه خودمان به تنهایی، بلکه در کنار کس دیگری پیدا می کنیم.

“پاییز می رسد که مرا مبتلا کند
با رنگ های تازه مرا آشنا کند

پاییز می رسد که همانند سال پیش
خود را دوباره در دل قالیچه جا کند

او می رسد که از پس نه ماه انتظار
راز ِ درخت باغچه را برملا کند

او قول داده است که...

تقدیر من این بود که نشسته بر پیشانیم
ما به هم نمی رسیم
خطوط پیشانی ام موازی ست

مگر از روزگار چه می خواستیم
جز یک زندگی آرام
کنار کسی که دوستش داشته باشیم
و دوستمان بدارد
برآورده کردنش آنقدر سخت بود
که تلخی روزگار
فاصله انداخت میانمان
و تقدیر بی رحمانه
پای تنهاییمان
مهر کوبید.

کی می رسد آن روز که من مال تو باشم
هی محو تماشای پر و بال تو باشم
انگار خدا خواست و تقدیر چنین بود
یک عمر من آواره به دنبال تو باشم
ای کاش که در باغ نگاهت شده حتی
من کال ترین میوهٔ هر سال تو باشم
دور...

م️ن
چه آسمانِ خوشبختی ام..
وقتی تقدیر است،
آفتابِ هر صبحِ من تو باشی...

‍ ‍ ‍


️️️

سینه ی آسمان پر از تقدیر است
ای رفیقان همسفر
وفا بیاموزید ...

برف می بارد
سفید سفید
بر سیاهی و پریشانی تقدیر این شهر ملتهب
ببار
ای آسمان
آرام آرام ببار
با دانه های فراوان فقر
که از سقف خانه چکه می کند
ببار
تا تکه ای نان و چای شیرین شوی
برای تلخی کام سفره ی پریده رنگ شامگاه
ببار
که...

رسم تقدیر چنین است و چنین خواهد بود
می رود عمر ولی، خنده به لب باید زیست

تقدیر ما چنین بود
قصه فقط همین بود
جای تو آسمان و
سهم من این زمین بود .

آزاد شو از بند خویش، زنجیر را باور نکن
اکنون زمان زندگی ست، تاخیر را باور نکن

حرف از هیاهو کم بزن، از آشتی ها دم بزن
از دشمنی پرهیز کن، شمشیر را باور نکن

خود را ضعیف و کم ندان، تنها در این عالم ندان
تو شاهکار خلقتی، تحقیر...

اوضاع همیشه همینطور نمی ماند
روزی می رسد
معجزه ای اتفاق می افتد
و تو آنقدر عاشقم می شوی
که هیچ صدایی
جز ضربان قلبم نمی شنوی
و هیچ راهی
جز چشمان نم گرفته ام نمی یابی
آن روز که به من می رسی
زمین از گردش باز می ایستد...

میدانم، در مسیر بی انتهای تقدیر روزی می آید که کم روی صندلی چوبی ام در تراس نشسته ام و صدای قطرات باران را زندگی می کنم و تو از پشت پنجره با لیوان چای، لبخندت را به من می بخشی...
می دانم که آن روز می آید...
آدمیزاد یک...

.

تقدیر چنین میخواست
آرامش من باشی


️️️

انگار این نبودن هایت تمامی ندارند...
این نداشتن هایم
این نشدن ها
این نرسیدن ها...
انگار تقدیرِ من بودند!
دوست داشتنت انتها ندارد
تمامِ وجودم از این خواستن ولی نداشتن
درد میکند...
انگار این بغضِ کهنه خیالِ شکستن ندارد...
دوست داشتنت بغضی ست که تا همیشه همراهم است...پایانم راتمرین کردم...

تقدیر همیشه منتظره به چیزی دل ببندی بعد ازت بگیره

و چشمانت راز آتش است. و عشقت پیروزی آدمی ست؛ هنگامی که به جنگ تقدیر می شتابد. و آغوشت اندک جائی برای زیستن؛ اندک جائی برای مردن و گریز از شهر که با هزار انگشت به وقاحت، پاکی آسمان را متهم می کند. کوه با نخستین سنگ ها آغاز می...

من متوجه شده ام حتی افرادی که ادعا می کنند تقدیر همه چیز از پیش تعیین شده، و ما هیچ کاری برای تغییر آن نمی توانیم انجام دهیم، قبل از عبور از خیابان اطراف را نگاه می کنند.

تقدیر اصلی انسان ها این است که خدمت کنند، نه اینکه فرمانروایی کنند.

... تا که این پنجره باز است، جهانی با ماست
آسمان، نور، خدا، عشق، سعادت با ماست
فرصت بازی این پنجره را دریابیم
در نبندیم به نور،
در نبندیم به آرامش پر مهر نسیم
پرده از ساحت دل برگیریم
رو به این پنجره، با شوق، سلامی بکنیم
زندگی، رسم پذیرایی...

بر روی بوم زندگی هر چیز میخواهی بکش
زیبا و زشتش پای توست تقدیر را باور نکن
تصویر اگر زیبا نبود نقاش خوبی نیستی
از نو دوباره رسم کن تصویر را باور نکن
خالق تو را شاد آفرید آزاد آزاد آفرید
پرواز کن تا آرزو زنجیر را باور نکن

تنهایت نمیگذارم
حتے اگه
تقدیرم با تو نباشد

من همیشه با تو ام .....

‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌️️️