متن تنهایی

دوستت دارم عزیزم ، دلبر زیبای من!
آشنای هر شب من ، ماه این شبهای من!

من به شوق دیدن تو آمدم قدری بمان
باز هم با رفتنت مشکن دل تنهای من!

داده ام در هجر تو عقل و شدم دیوانه ات
بعد تو تنهایی و خلوت شده ماوای من!...

ببار باران...،

باران هم
با باریدن بر این نیمکت خالی نبودنت را فریاد می زند
و با ضربه به گونه هایم رفتنت را...

من ماندم و یک خیابان خیس
و چتری که دیگر باز نمی شود!


شاعر: ارس آرامی

یلدا برای من یعنی ، یک لحظه بیشتر بیداری
لحظه ای بیشتر اندوه ، ترجیح خواب اجباری

یلدا برای من یعنی ، لحظه ای بیشتر دلتنگی
یعنی بلندترین هجران ، صبر از روی ناچاری

یلدا برای من یعنی ، دقیقه ای بیشتر تنهایی
خودم میزبان خودم ، لحظه هایِ یکنواختِ...

تا بهشتش برده ای، آنکس که شد هم دوش تو
کم نشد، در این میان اما کسی مدهوش تو

هر کسی طعم تن زن را به همراهت چشید
شک ندارم ، تا جهنّم مانده دوشادوش تو

لاک پشتی که برایش عشق مفهومی نداشت
رد شدش از ادعاهای دل خرگوش تو...

رفته ای تا قلب من درگیر ویرانی شود
قصه ی حال خرابم بی تو طولانی شود

دست هایت را به دستانم نمی بخشی شبی
قصد کردی چشم من یک عمر بارانی شود

در نبود تو اسیر ظلمت تنهایی ام
خانه ی خاموش قلبم کاش نورانی شود

سوز و سرمای غمت...

امروز یک نفر برایم اشتباهی مَسیجی فرستاد
کجایی؟
با چشمانی از حدقه زده بیرون، دلم هُری فرو ریخت ...
مدت ها بود منتظر شنیدن همین یک کلمه بودم
چه فرقی می کند کجای دنیا تنها نشسته باشی
مهم این است که یک نفر هست که کجا بودن
تو برایش مهم...

باران که بارید فهمیدم,
میتوان چه آسان اشک ریخت,
و کسی را ندید
و تنها مات و مبهوت بی تمرکز از هر قدم زدن
به صدای باران گوش داد
و آهسته دسته ی چتر را ,
از تنهایی بویید.

وقتی احساس من شبیه احساس کسی نیست ، مطلقاً هیچ کس نمی تواند بفهمد درونم چه می گذرد و این یعنی تنهایی

گمان کن فرزندی نداری، مادری یا پدری نداری. گمان کن خواهری یا برادری نداری، همسری نداری و حتی رفیق غمخواری هم نداری
تو فقط خودت را داری و خدایت
حال چه میکنی؟
این موقع هست که به خودت تکیه میکنی و راه موفقیت را میابی
گمان کن هیچ کس را...

لبخندت...
تفسیر شعر‍‍ای مولاناست...
با تو دلم گرمه...
بی تو جهان تنهاست...

آن پریزادم که عکس ماه را از بر کشید
نقش دلتنگی خود را ، بر تنِ دفتر کشید

آنقدر در پیله ی تنهایی ام غرقم ببین
مثل سربازی که در دور و برش.سنگر کشید

تا کشیدم دور خود دیواری از تنهایی ام
خاطراتت سمت دلتنگیِ من خنجر کشید

راهُ خود...

کاش،،،
مترسکی بودم
پای جالیز خیالت
تا غروب گاهان نوک بزنند
کلاغ های سمج،،،
تنهایی ام را!



سعید فلاحی (زانا کوردستانی)

��سلامتی روزی که پسر دعوت شدبه جشن عقد عشقش✔

��سلامتی اون شب✔

��سلامتی اون دوستایی که بخاطر حال پسر بغض داشتن✔

��اما پسر خندید تا جشن خراب نشه✔

��سلامتی اون خنده ی زوری✔

��سلامتی عروسی که ماه شده بود✔

��سلامتی عاقدی که اومد✔

��سلامتی شناسنامه ها✔

��سلامتی بغض پسر✔

��سلامتی...

هیچ کس نفهمیدِꔷ͜ꔷ▾‹🖤⃟🌻›\ که خداوندهمِꔷ͜ꔷ▾‹🥀⃟🕸›\ تنهاییش رافریادزدِꔷ͜ꔷ▾‹🔞⃟🌙›\ قُل هُوَاللّهُ اَحَدِꔷ͜ꔷ▾‹💔⃟🌿›\

مانند مرده ای میان زنده ها
یا زنده ای میان مرده ها
تفاوتی نمی کند
وقتی کسی تو را نمی فهمد ...

همه مزه های دنیا را چشیده ام
حتی تنهایی
عاشقی
بی وفایی...
فقط مزه ی "ماندن یار" ماند
که مزه مزه کردنش
به دلم ماند...
آخ...
آخ که به یاد یارم
دلم برای بودنش
آب افتاد...

دو چشم به انتظار توست
راه رفته را بازگرد
جاده های غریب را رد کن
در خیابان های تنهایی سراغم را بگیر
من در آنجا معروفم به کوچه های سکوت...

دوستت دارم
دوستت دارم
وپنهان کردن احساس
پشت واژه های شعر
آسان نیست
آنچه که پنهان می ماند تنهایی ست
که آن هم
در نیمه شبی آشکار می شود
دوستت دارم
و رویای بوسه ای را می بینم
که تو در آن
پیش قدم هستی ...

در به دری در شب تنهایی ام
می کِشد این عشق به رسوایی ام
ای که دلم با غمت آمیخته
من غزلی تشنهٔ شیدایی ام

کهنه کتابیست غمت در دلم
خواندن این قصه تو آغاز کن
بی تو تمامم شده لبریز غم
بغض گلوگیر مرا باز کن

قلب مرا تاب...

غریبی عاشقم
غرق در امواج نگاهت
که دریا دریا
دورم از ساحل آرامِ آغوشت...
مرا ببین!
چه غریبانه در گردابِ تنهایی
نفس نفس زنان دست و پا میزنم!
آه... ای کشتیِ نجاتم ! مرا دریاب...
دستانم را بگیر و به آغوشت کشان...
نجاتم بده
از شرارت این طوفان بلاخیز و...

تنهایی ام خیلی بزرگ بود
تا این که پیش پای تو
مرگ آمد
برای همیشه با من زندگی کند...!


جلال پراذران
سفیر اهدای عضو

هر گوشه که می نشست تنهایی بود
بغضی که نمی شکست تنهایی بود
برخاست که هرچه داشت با خود ببرد
در گنجه فقط دو دست تنهایی بود

چون سایه که روی بدنم افتاده
یا لکه که بر پیرهنم افتاده
در تک تک عکس هام تنهایی هست
دستی که به دور...

می خندم، امّا مثل سیر و سرکه می جوشم
می خندی و مثل همیشه سرد و خاموشم

تا بند ساکَت می نشیند بر سر دوشت
یک آسمان غم می نشیند بر سر دوشم

با هر قدم من در دل خود اشک می ریزم
پیراهن تنهایی ام را باز می پوشم...

چقدر آرام می شود
در نگاهت
دلم ، که بی تو ترین اقیانوس تنهایی ست
کنارم که هستی
آسمان در من پر می گیرد...


جلال پراذران
سفیر اهدای عضو