متن دلنوشته

به سر زمستان زده باز هوایت
ببین رقص عاشقانه ی برفهایی را
که قرار است آغوش قدمهایت شوند

خوشبختی زمانی بدست میآید که میان فکر، بیان و عمل یک هارمونی وجود داشته باشد...
مثل بدنیا آمد دخترمان ایوا که هارمونی دیگری از عشق است...
ایوا همان نبض زندگی ست، همان روحی که زندگی برای ادامه حیاتش به آن احتیاج دارد.

میدانی
مدتهاست دیگر به این دنیا و آدمهایش اعتمادی نیست
همان آدمهایی که با تمام سختی خودشان را گوشه قلبمان جا دادند
همان آدمهایی که روزی هزاران بار از ما میخواستند تا مراقب خودمان باشیم...
همان هایی که میگفتند، اگر یک ساعت از ما بی خبر باشند دیوانه میشوند....
همان...

حالا که خوب نگاه می کنم می بینم من آدم خوشبختی بوده ام، بسیار خوشبخت.
من بدون در نظر گرفتن نظرات آدم های دیگر، کارهایی که دوست داشته ام را کرده ام و مسیرهایی که می خواسته ام را رفته ام. من جوری زیسته ام که خودم دوست داشته ام...

رویاهایم را دوست دارم آن طور که خودم بخواهم رَقَم می زنم. خبری از دشمنی و خیانت نیست. رویاهایم را دوست دارم چون تنها جایی ست که همه چیز در آن روبراه است. همه آدم ها در رویاهای من باهم مهربانند به یکدیگر عشق می ورزند و زندگی می کنند....

سالها بعد ...
شاید...
مردی با چشمانی زیباتَر و تُنِ صدایی گرم تر کنارم باشد.
وآغوشش غرق در آرامشم کند، مملو از حسِ امنیت و مردانگی.
شاید...
همان مرد \بانو\ صدایم کند و ازدست پُختم حسابی تعریف کند(همان قُرمه سبزیِ لَعنتی)
شاید...
آن مرد تعصبش شیرین تر باشد و قلبش...

این روزها فراموش کارشده ام، فراموش میکنم همه چیز دروغ بوده است، فراموش میکنم کسی مرا دوست ندارد... عجیب نیست؟ حتی گاهی فراموش میکنم باید نفس بکشم...
کاش به همین منوال پیش برود، خدارا چه دیدی... شاید فراموش کردم که روزی کسی را بسیار دوست میداشتم!!

این روزها دلم یک حال خوش می خواهد
یک کنج ساده و صمیمی از دوستانی که تنها ترس و دلهره شان پرسیدن درس معلم بود
لحظه های ناب و شیرینی که زود از من گذشتند
و حالا که بزرگ شده ام باز از خود میپرسم
نکند چند سال دیگر دلم...

می گفت من دیوونه نیستم. چهل سال صبر کردم، بازم صبر می کنم. شاید بیاد. کی می دونه که نمیاد؟ اون میاد تا نامه هایی که براش نوشتم و با صدای خودم بخونم. تا براش شعر بگم و بخونم و بخنده برام. میاد تا بعد چهل سال انتظار پاییزمون بهار...

کوچکتر که بودم فکر می کردم یک قهرمان شجاع شخصی هست که در راه هدفی بزرگ می میره..یا سربازیست که برای دفاع از سرزمینش از جان شیرین خودش می گذره..گاهی هم فکر می کردم شجاع ترین آدمها اونهایی هستن که بیماری های سخت رو با لبخند تحمل می کنند...بزرگ تر...

خانه آنجاست که دل خوش باشد.

پنجره ها را بسته ام.
نمی خواهم ذره ای از هوای نفسهایت، از درزهای خانه هدر رود. نفس می کشم. نفس می کشم و ذرات تو را در ریه هایم ، بو می کشم.
هوای خانه؛ هوای توست. هوای وطن است. هوای مزرعه ها...

پشت پنجره مه آلود خاطرات
نظاره گر دوران زیبایی از گذشته بودم
که بیاد آوردنش آنقدر مسرت بخش بود که لبخند شیرینی کنج لبم نشست
و ناگهان قلبم از ذوق تندتر تپید
میان آن لبخندهای شیرین خاطره تلخی برایم تداعی شد
مبهوت ماندم و قطره اشکی بر گونه ام لغزید...

هِی تویی کِه میگی دوست دارم[♥️⃟🔭]
مَعنیش میدونی چیِه؟[🤷🏻‍♀⃟😸]
دوست دارم یَنی جونتو واسَش بدی[🖤⃟🎈]
وَقتی نیس قُفلی بِزنی بِه بازدیدِش[🖇⃟🕊]
دوست دارمیَنی بی قَرارِش باشی[➰⃟🕯]
نارِاحتش نَکُنی[🗑⃟🤞🏿]
از تَه دِلِت بِخایش[🌿⃟🔥]
هر جا بِاشی بِش فِک کنی[⚖⃟🌖]
روش غِیرَتی باشی[🥀⃟🌪]
نَزاری کِسی ناراحَتِش کُنِه[🗞⃟📓]
اَگِح نارِاحت بود حآلِشو خُوب...

چرا برخی زنان به خودشون نمیرسن؟!

آیا آنها راه را به اشتباه نرفته اند؟ ایا مفهوم واقعى زیبایى رو درست درک کرده اند؟
شاید باید به انها متذکر شد که به خود رسیدن به معنى هر ماه عوض کردن رنگ مو و کاشتن مژه و ناخن و اکستنشن نیست. به...

پرهای شکسته  آسمان ندیده ام  را
از روی سنگفرشهای درد آلود پیاده رو بردار و  با  اندک  نوازشی ،
لابلای کتاب شعرت  جا بده
میان همان ورقهایی که
از رهایی سرودی
در تار و پودِ  سیاه مشقهایی
که با آن پرواز را به تصویرکشیدی
شاید اینگونه پرواز  را بخاطر  بسپارم

تصورنکن هر کس که سرزده از راه رسیدو لبخند رابرای تو به ارمغان آورد
هر کس که چند مدتی پیگیروپاپیچ تنهاییت شد
می تواند رفیقت باشد
رفاقت یعنی درزمانی که به او احتیاج است از راه برسد و قاعده بازی را به دست بگیرد
همین به موقع رسیدن و به...

زمونی دیدمش که سوی چشماش رفته بود
و دیگه منو نمی دید.مادرم رو میگم که جوونیش رو پای من گذاشت
ولی دل من لیاقت عشق بیکرانش رو نداشت.
خدا خدا میکنم پسرم مث من نشه.

دست از تزویر و واژه آرایی بردار
تعهد ، پیمان ، دوست داشتن و هزاران واژه دیگر
که ساده بر زبان می نشینند اما به دل نه
اتمام حجت کن با دلت ، با دلم
که اگر آمدنی شدی
بمانی ،
بمانی ،
بمانی ،
من از تملقِ واژه ها...

نه مسیر مدرسه ای
برای پرسه ی پسرها
نه پشتک وارو و تک چرخ زدن
نه دانشگاهی که جزوه ای گم شود
نه حمام عمومی و
سفره ی ختم انعامی
که مادر ها عاشق عروس شان شوند
و نه حتی دیدن گریم گردی صورت
در کوچه و بازار
وقتی ماسک...

من با تو یه اژدهام ...

این جمله خیلی خفنه !
آدم باید تو زندگیش کسی رو پیدا کنه که کنارش : اژدها بشه !
قوی ترین موجود کره ی زمین
اژدهایی که از هیچی نمی ترسه
نه از تنهایی
نه از رنجِ بی حسابِ دنیا
نه از بی رحمی...

پنج هیچ با دلبر


دلبر ، چی میشه یه سری به کوچه ی قلب ماهم بزنی ؟!
از وقتی نیستیا ، اینجا یخ بندون شده
برف میاد
دلبرم ، تو که برف دوست داشتی ...
همش آدم برفی درست میکردی برامون
آخ دلبرم ، دیگه شهرِ وجودم آدم برفی نداره...

بودنِ اون کسی که مایه ی " دلخوشی " تو زندگیِ آدم میشه ، لازمه ... ضروریه !
باید اون باشه که وقتی تو محیط کار واست مشکلی پیش اومده ، وقتی صلابتِ همیشگیِ تو صدات جاشو میده به لرزشِ همراه با بغض بتونه با ده دقیقه حرف زدنش تو...

میدانم که میشود
میشود دوباره خوشحال بود
دوباره خندید
دوباره عاشق شد
دوباره کسی را دوست داشت
دوباره خاطره ساخت...
میدانم که میشود
اصلا نه دوبار بلکه چندین بار...
ولی این تو هستی که نمیدانی
نمیدانی که همه این دوباره ها و چند باره ها
همه تکراریست...!
تکراری که در...

با بعضی ها حال آدم یک جوری میشود؛ یک جورِخوب! از آن خوب هایی که شبیه خوردن آب یخ وسط گرمای تابستان است، یا شاید هم شبیه خوردن گوجه سبز با نمک است که به تلخی هم نمی زند، شبیه قدم زدن در زیر باران! می دانی آدم خیالش یک...