متن دکتر سید هادی محمدی

وقتی که میفهمی دلت از آسمون سیره
یا پشت لبخندی تنت آروم نمیگیره
وقتی میون غصه ها درگیر احساسی
سخته که دنیای پراز دردامو بشناسی

بی تو آبستنی پر از هیچم

مضربی صفر مانده درامّا

فروبکش من من را به وقت زاییدن

که غیر من نبرد کِیف در تو خوابیدن

بسم الله الرحمن الرحیم

در جنگل همیشه خزان مرگ می وزید
برجان سردِ الکُلیِ دُلمه های تاک
شَلّاق خورده با تَنه ی سَرد و فرفری
انگورهای لِه شده ی مَستِ روی خاک


کفّاره ی کراهتِ خرگوش پر زده
در آسمانِ کودکیِ اقتصادِ درد
پستانکِ نحیف پر از آب قند و...

بسم الله الرحمن الرحیم


آخرین آفرین هایت شُل بود

سلانه سلانه سُل

سهمِ عدالت من بودی

در تابلوی سرخ همسایه


آه فروغ!

صدایی نمانده جز ، خین و سین

ریه ها را دوباره پیچیده ام

لای توتونِ سیگار


کجای زمان، تنهایی چسبید به من؟

رازیِ راضی


بوسه و بسترِ آوریل،...

ریه ها را دوباره پیچیده ام
لای توتون های سیگار

اگر این درد خلاصی ندهد این بارم
دار را در وسطِ تختِ خودم میکارم

روح نارنجکیم دست به ضامن برده

هر چه آمد به سرم زیر سر خودکار است

برای از تو نوشتن هنوز مغرورم

بسم الله الرحمن الرحیم

در پادگانِ زخمی و بیدار باشِ شب
از بُرجکِ نگاه کسی کلّه پا شدم
ذهنم مچاله شد کفِ پوتین گریه ها
در متنِ انفرادی شعری رها شدم

سربازهای خسته ی بیتم گرسنه اند
فرمانده کنایه، ته دیگ مُرده است
سهمِ تمام زاغه ی افعالِ خورده را...

بسم الله الرحمن الرحیم


الاغها روی اقتصاد جفتک پران

انارِ عدالت، آب لمبویِ ماکیاولی

اصاطید ، هندوانه قشو می کنند

چه سبقتی گرفته اند برای مالیدنِ تخم های!

کاکتوووووووووووووووووووس

اشکِ پرولتاریا و هاون

نانِ دریچه ی آئورت

رادیو آوا، روسری آبی قِی می کند.

دلم گزِ تَدمُر می خواهد و...

بسم الله الرحمن الرحیم

هَوای مُنزویان زخمی از حسادت خیس
جهانِ ترس فرورفته در رشادت خیس

دوباره نیمه شب و صفرِ ساعتی مجروح
چقدر گریه بکارم برای عادت خیس

قسم به ترکش غم روی خطّ پیشانی
بُریده ناف مرا گوشه ی ولادت خیس

غریبِ از نفس افتاده را نمی بلعی؟...

بسم الله الرحمن الرحیم


عُمری حدیث سایه و بارانِ واژه ام
جغرافیای دَرهَم و طوفانِ واژه ام


بر امتداد عمقِ معمّای بی کسی
تشییع سوت و کورِ خیابانِ واژه ام ​​​​


شمّاطه ی دهانِ ملخ های هَرزه گرد
باور نکرده اند بیابانِ واژه ام


بی اختیار هق هق باور شکسته...

سلام ای آخرین جامانده ی پوسیده بر دیوار

و بارانی ترین چتر انه های وحشی دیدار

زمین هیز و زمان در چنته ی تکرار

بسامدهای بی مقدار

و حس شاعری با ردپای ناقص افکار

همین جا صبر کن یکدم

کنار ذهن دلشوره

سوالی را که می پرسد برای پاسخ انکار...

وقتی که


من به دُنبالِ تو بودم نگران وقتی که
تو در آغوش لبالب، هیجان  وقتی که


قَد فروخورده ام از این همه سرگردانی
در رکوعی به تماشای کَمان،  وقتی که


پاره های بَدَنم رو به غَمت می رقصند
وای، اَز پنجه ی جادویِ تکان، وقتی که


ثانیه از سَرِ...