شب های تهران، می کند پنهان... زندگی شبانه، تفریحات شبانه، خیابان هایی که شب ها مثل روز روشن هستند، پیاده روهایی که شب ها شلوغ تر از روزهاست و جرم و جنحه شبانه... مثل این که این ها مشخصه شب های شهرهای بزرگ است. اما شب های تهران چندان شبیه...
شهر باغِ وحشِ بزرگی ست در هر خانه تعدادی انسان زندانی اند
عاقبت روزی اگر قاضی این شهر شوم جای اعدام به هر زندانی، چند هزار اصله صنوبر بدهم تا بکارند در این شهر غبار آلوده تا بکارند در این دشت و دمن تا که سرسبز شود روح زمین تا بشوید دل این قوم حزین تا که عاشق به بلندای صنوبر نگرد...
اه ای آنیموس که در لابه لای سایه های تاریک پنهانی بر شب زفاف آفرودیت اگر نمی آیی دیگر هیچ شعری و هیچ عشقی از این زن نمی تراود و روح هرمافرودیت تا ابد در دیوارهای هر میعادگاهی زندانیست و هر لحظه به یاد خواهی آورد که زایش جهانی تازه...
و چشمانت راز آتش است. و عشقت پیروزی آدمی ست؛ هنگامی که به جنگ تقدیر می شتابد. و آغوشت اندک جائی برای زیستن؛ اندک جائی برای مردن و گریز از شهر که با هزار انگشت به وقاحت، پاکی آسمان را متهم می کند. کوه با نخستین سنگ ها آغاز می...
آلوده ام به تو.... مثلِ چشمانت به خواب مثلِ هوایِ تهران به ریزگرد و غبار..... محکومم به تو.... مثلِ بیچاره ای به سرنوشت زندانی به حبسِ ابد.... گرفتارم به تو... مثلِ موهایِ بلندِ زنی در دست هایِ باد و تنِ مردی زیرِ فشارِ کار.... دچارم به تو مثلِ مادرت به...
. حکمِ عاشقی دیوانه همچون مثل من تا ابد زندانیِ آغوشِ یاریست مثل تو
پشت نقاب خنده‌هایی تلخ زندانیست مردی که شب تا صبح کارش گریه_درمانی‌ست
کاشکی محکوم اغوشت شوم شاید که تو باورت گردد که من زندانی چشم توام ....
قفس تنگ فلک جای پر افشانی نیست یوسفی نیست درین مصر که زندانی نیست
حکمِ عاشقی دیوانه همچون مثل من تا ابد زندانیِ آغوشِ یاریست مثل تو ️️️
دلم روشن است روزهای انتظار و دلتنگی به زودی سر خواهد آمد و چشمان زیبایت از محاصره ی ابرهای تیره رها و دوباره درخشش آن گرما بخش زندگی ما خواهد شد. به این امید روزهای اندوهبار حبس را در این چهار دیواری می گذرانم.آنچه که تحمل روزهای طاقت فرسا و...
اعدامی لحظه ای مکث کرد و بوسه ای بر طناب دار زد...!دادستان گفت؟صبر کنید این چه کاریست؟زندانی لبخندی زد و گفت:بیچاره طناب نمیزاره زمین بیفتم....اما ادم ها!!!بدجور زمینم زدن!
یوسف من بیش ازین در چاه ظلمانی مباش تخت کنعان خالی افتاده است زندانی مباش
هر روز خودم را به خارج پنجره ام پرت می کنم و لحظه ای بعد با یک پیچک کوچک پیچیده شده به روزمر گی باز می گردم و رنج مردمی را می بینم که مثل گربه ای از سقف آویزان شده اند تمامی این شهر از سقف آسمان اش آویزان...
نمی دانم بودنت را چه کنم ، بغل بگیرم ، زندانی اش کنم ، قاب بگیرم ، چه کنم که همیشه باشد
انسان زندانی تنفر و تعصبات خودش است
هیچ کس نمی بیند هیچ کس اهمیت نمی دهد چشم های دیگران زندان ماست افکارشان قفس ما
زندانی میخندید ... ندانستم به زندانی بودن خودش میخندید یا به آزاد بودن ما! راستی زندان کدام طرف میله هاست ...؟
زمانی که پایم رااز در زندان بیرون گذاشته و به طرف دروازه ای که به آزادی من منتهی میشد قدم زدم،میدانستم که اگر تلخیها و نفرتها را با خود ببرم،بیرون از زندان هم زندانی خواهم بود.
