متن سرباز

...آرزو کرد،
به جای تفنگ-
کتاب وُ،
قلم داشت تا-
پرنده ای را نقش بزند
با شاخه ای زیتون؛
--سرباز!



سعید فلاحی(زانا کوردستانی)

زمین خلاصه ای از چشم آسمانی توست
غزل برآمده از بازی زبانی توست
نه اندونزی و ژاپن، نه بم، نه هائیتی
تکان دهنده ترین صحنه، شعرخوانی توست
کمی نخند، کمی دور شو، کمی بد باش
که هرچه می کشم از دست مهربانی توست
هرآنچه را بفروشم نمی رسد وسعم
به...

غمگینم، چونان پیرزنی که آخرین سربازی که از جنگ بر میگردد پسرش نیست.

جان دلم... برو خدا به همراهت،دلواپس هیچ چیز نباش...
دو سال که سهل است،یک عمر به پای تو میمانم مردِ زندگی من...
هر کجا دیدی برایت سخت شد
وسط میدان تیر...
روی برجک
میان چله سرما و گرما
یاد من باش...
یاد منی که ثانیه شماری میکنم برای برگشتنت
برای...

سالهاست رفته ای
و من هنوز
دست از سر دوست داشتنت برنداشته ام
مثل سربازی که همچنان در حلبچه سنگر گرفته است ...

نرگس ذکریا

هرچند سرهنگم امیرم مرد جنگم
هرچند در جنگاوری زبرو زرنگم


اما کنار تو چو سربازی اسیرم
تسلیم چشمان تو بانوی قشنگم

علی اکبر اسلامیان بیدل خراسانی

ﺗﻮ ﭘﺎﺭﮎ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩﻡ
ﯾﻪ ﺳﺮﺑﺎﺯﻡ ﮐﻨﺎﺭﻡ ﺑﻮﺩ
ﺍﻭﻣﺪﻡ ﺳﺮ ﺻﺤﺒﺖ ﺭﻭ ﺑﺎﻫﺎﺵ ﺑﺎﺯ ﮐﻨﻢ
ﮔﻔﺘﻢ ﺳﺮﺑﺎﺯﯼ ؟


ﮔﻔﺖ ﻧﻪ ﺑﯽ ﺑﯽ ﺧﺸﺘﻢ
ضایمون کرد کچل بی خاصیت
فک کنم اضاف خورده بود اعصاب نداشت

ﻫﺮ ﺳﺮﺑﺎﺯﯼ ﺩﺭ ﺟﯿﺐﻫﺎﯾﺶ
ﺩﺭ ﻣﻮﻫﺎﯾﺶ ﻭ ﻻﯼ ﺩﮐﻤﻪﻫﺎﯼ ﯾﻮﻧﯿﻔﻮﺭﻣﺶ!
ﺯﻧﯽ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﯿﺪﺍﻥ ﺟﻨﮓ ﻣﯽﺑﺮﺩ
ﺁﻣﺎﺭ ﮐﺸﺘﻪ ﻫﺎﯼ ﺟﻨﮓ
ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻏﻠﻂ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ!
ﻫﺮ ﮔﻠﻮﻟﻪ ﺩﻭﻧﻔﺮ ﺭﺍ ﺍﺯ ﭘﺎ ﺩﺭ ﻣﯽﺁﻭﺭﺩ
ﺳﺮﺑﺎﺯ
ﻭ ﺩﺧﺘﺮﯼ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﯿﻨﻪﺍﺵ ﻣﯽﺗﭙﺪ

تنهایی مهربانم کرده است
شبیه سربازی که
از روی برجک دیده بانی
برای تک تیرانداز آن سوی مرز
دست تکان می دهد...



برشی از یک شعر/ از کتاب دورآخر رولت روسی

دنیای زنده دفن شدن زیرِ دردها
دنیای نم کشیده ی ما پیرِمردها!

ما مهره های کوچکِ از دست رفته ایم
بازنده ایم در همه ی تخته نردها

سربازهای گم شده لبخند می زنند
وقتِ عقب نشینیِ ما در نبردها

دریای سر بُریده ی مان گریه می کند
همراه با جنازه...

محبوبم اگر سرباز بودم به جای سیم های خاردار خفته بر زمین، همیشه چشمم به آسمان بود...مراقب بودم وقتی خیال جدایییت از آسمان دلم می گذرد درست و به جا شلیک کنم....اگر سرباز بودم هرگز به مین و خمپاره و گلوله فکر نمی کردم...به جایش به مُنورها می گفتم مسیر...

تو در سالهای دور ایستاده ای
با تفنگ ات در قاب عکسی قدیمی
در فاصله ای نه چندان دور از من
با ابروهای کشیده
چشمانی فراخ
که تا انتهای زمان پیش می رود .

صدایت همهمه ای است در کودکی ام
نجوایی عاشقانه در گوشم که هی به تکرارت بر...

همیشه به "عدد یک" فکر کن

مثلا: به سربازی که برای نجات جانش
فقط یک گلوله دارد
به مسافری که برای جانماندن از پروازش
فقط یک دقیقه فرصت دارد
به بیمار لاعلاجی که برای زندگی کردن
فقط یک ماه وقت دارد
و به جهانی که فقط و فقط یک خدا...

دلتنگی حال و روزِسربازیست
که براے دیدنِ معشوقه اش
با یک گلوله
براے زنده ماندن تلاش میکند
ولے دراخر گوله بر قفسه ے
سینه اش اثابت میکند ..

سرباز،سرباز است
و کاری جز کشتن ندارد
حالا یکی تفنگ بر می دارد
یکی هم مثل تو
روسری

آن زن با چشم هایش حرف می زند
آن مرد با شعر هایش
آن سرباز با تفنگ اش ...

اینجاکسی
با لب هایش
حرف نمی زند...!

ترکیب تو و چشم هایت می شود کندو
و من،
کهنه سربازی
که مدام
دور تو می چرخم

علی گلشاهی (ورژیرا)

دو سه تا موی بلندت که به تختم مانده
زجر جا ماندن ترکش به تن سرباز است
.
.

تو در سالهای دور ایستاده ای
با تفنگ ات در قاب عکسی قدیمی
در فاصله ای نه چندان دور از من
با ابروهای کشیده
چشمانی فراخ
که تا انتهای زمان پیش می رود .

صدایت همهمه ای است در کودکی ام
نجوایی عاشقانه در گوشم که هی به تکرارت بر...

هر سربازی که در جنگ تیر می خورَد

یک کهکشان ، خاموش می شود ...



می ترسم از آسمانی بی ستاره

از شاعری بی واژه

و از دفتر خاطراتی

که پروانه های خشکیده اش

یک بار دیگر

باید بمیرند...!

به تو خو کرده ام، مانند "سربازی" به "سربندش"
تو معروفی به دل بردن... مونالیزا به لبخندش

تو تا وقتی مرا سربار می بینی، نمی بینی-
-درخت میوه را پرُبار خواهد کرد پیوندش!

به تو تقدیم کردم از همان اول، دلت را زد...
بهای شعر هایم را بپرس از آرزومندش!...

کاسه ای زیر نیم کاسه ی
چشمان توست...️
که باهرپلک زدن
شاه دلم سرباز نگاهت میشود...

تمام تاریخ عبارت است از جنگ دو سرباز که همدیگر را نمیشناسند و میجنگند برای دو نفر که همدیگر را میشناسند و نمیجنگند !

به سربلندی هیچ سربازی فکر نمی کنم
وقتی که سرزمین مادری ام در چشم های تو جا مانده
در چشم های تو
که تکلیف هر دیوانه ای را
با ماه روشن می کند