عشق طعم خرمالوی رسیده پاییز می دهد اگر بهترینش سهم شما شد نوش جانتان باشد!
پاییز آمد شاه فصل رنگها شاه بیت غزل عشق فصل دلهای ورق خورده کتابهای یادگاری نویس پنهان مانده درگنجه ها وهمه ی حرفهای ننوشته ونگفته فصل سکوت دلها فصل گذر از عشق فصل تولدم سلام پاییز
و کاش ندانى تمام این سال ها مرگبارترین فصل ها پاییز بوده است که بعد از تو رو به جاده ی شمال که میروم نه عطرِ دریا سرشار ترم می کند نه بوییدن ساقه های برنج عاشق ترم نه اندوهِ پر ابهتِ سبزِ جنگل ، شاعر ترم و کاش هرگز...
آهسته آهسته پاییز از راه رسید فصلی پر از تبعیض که متعلق به اقلیت هاست آن اندک معشوقه های حقیقی که دست دردست هم در پارک های حوالی شهر روی برگ های زردنارنجی قهوه ای وخشک که همانند فرشی روی زمین پهن شده قدم می زنند.. درهمان حین اگر باران...
پاییز است... اما مانند بهار درخت ها شکوفه داده اند! چشمهای سبز تو حواس زمین را هم پرت کرده است!
داره میاد. صدای پاشو می شنوم. تو هم گوش کن. داره میاد. پاییز رو میگم. بازم نارنگیا میان. باز میریم بوت میخریم و روسری پشمی. باز میشینیم برای اون مردی که کنارش حالمون خوشه شال می بافیم. باز پتو مبلیا رو میاریم تو دست. باز انار دون می کنیم. بعد...
حال..تو بگو کدامین دریچه را بر دوگانگی بودنت بگشایم؟ پاییز بی تابانه ی دلم را یا شهریور چشم انتظار دیدار را...
سوار اتوبوس شدم درست صندلی آخر پنجره ی نیمه باز هوای دلبرانه ی پاییزی همونجا گاهی بهترین جای دنیاست تا تو مچاله بشی در خودت و غرق در افکارت و دنبال واژه ای بگردی برای نوشتن... داشتم فکر میکردم که چقدر مرور بعَضی خاطرات اتفاق ها بعضی بودن ها رفتن...
هنوز هم بعد از این همه سال به دیدارِ آخرین برگ ریزانِ پاییز میروم، و هم صحبتِ تمام دقایقِ دلتنگی هایت میشوم، و به جای تمام روزهایی که غایب دفتر شعرهایم بودی، صدایت میزنم...! هنوز هم بعد از این همه سال صدای تو را در سکوتِ تنهایی هایم می شنوم،...
پاییز دختری است دل شکسته با موهای باز در باد که به جستجوی عشق در پیچ و خم و رنگ ها است...
برگ خشکی که از این شاخ فرو می ریزد می رود،تا غم پاییز به پایان برسد
سخت است نفس کشیدنِ برگ ها در این پاییز،بدون باران... سخت است نفس کشیدنِ من در این شهر،بدونِ تو... مگر می شودپاییز بدونِ باران! نه... این منم که جای پاییز می بارم! این تویی که مثل باران نمی آیی... مگرمی شود من،بدونِ تو! سخت است، باورکن... زمین بدونِ خش خشِ...
تو مثل دلبری های پاییز می مانی آدم نمی داند نگاهت کند یا کوچه به کوچه عاشقانه در آغوش بگیرد...
پائیز که از راه میرسید دربدری سراغ دل آدمهارا میگرفت هر کس بدنبال آسمانی بود که از او باران ببارد یا خیابانی با درختان قدیمی و پر برگ؛ اصلا پائیز که از راه میرسید ادمها دوست داشتند عاشق شوند و سراغ دلتنگیهایشان را از برگها بگیرند قدم بزنند، باران بیاید...
پائیز را دوست دارم به خلصه های گاه و بیگاهش وقتی که برگ میبارد از آسمان بر سفره ای که میهمانش دلهای عاشقان است، زمستان را دوست دارم به هوای هیزم چشمانت، وقتی که زخم هیچ سرمایی حریف آتش بجا مانده از نگاهت نیست در جانم، اگر زنده میمانم برای...
آدمها هر سال ، بیشتر بدهکار دل شان میشوند ؛ جاهائی که نرفته اند لبخندهائی که نزده اند وَ مهمتر از هر چیز قدمهائی که در پائیز نزده اند ..
پاییز تر از پاییز حال من بی یار است...
فصل های زیادی را سرکردیم و زمان ثابت کرد به تک تکمان که، حتی اگر هزار شهریور بگذرد و هزار پاییز بیاید... . فرقی بحال ما نمیکند!!!!! . شهریور ما کسی بود که رفت و پاییز غمیست وفادار که تا ابد خواهد ماند...
همه میدانند برگ ها در پاییز میمیرند کوچه ها در پاییز میمیرند خیابان ها هم... میدانی پاییز فصل رفتن است اما شک ندارم با آمدنت برگ ها زنده خواهند شد، کوچه ها زیباتر خواهند شد دلتنگی ها میمیرند اگر آمدن،آمدن تو باشد من شک ندارم پاییز،بهار خواهد شد وقتی که...
بیا برویم به صد و پنجاه سال قبل... به خانه های حوض دار، به اتاق های تو در تو... من، پاییز که شد انار دان کنم برایت با گلاب و شکر! شب ها درز پنجره ها را با ملافه بگیری که سرما توی تنمان نرود. بنشینیم دور کرسی، از حجره...
من و تو مثل برگ درختان پاییز می مانیم یکی مان هنوز بر روی درختیم یکی مان هنوز بر روی خیابان فاصله ما از زمین تا آسمان است و هرگز حاصل نخواهد شد این وصال کهنه چون تو وقتی از درخت جدا می شوی که من را باد و باران...
هر شاعر در آخرین روزهای پاییز بهاری می شود در تخیل شاعرانگی هایش
در قبال آدمهایی که دوستتان دارند کمی احساس مسئولیت کنید... آدم عاشق مثل یک برگ می ماند،هرقدر هم که خشک شود بازهم تا وقتی که هنوز از درخت جدا نشده هیچ رهگذری جرات خرد کردنش را نخواهد داشت... برگ ها اوایل پاییز که از درختشان جدا می شوند تا مدتی...
من عاشق پاییز و زمستانم ! عاشق اینم که پشت پنجره ی بخارزده بنشینم و گرمای فنجان چای را در پنجه ی دستانم حس کنم ! باران ، نم نم و آرام خیابان ها را خیس کند و من این طرف پنجره به لطافت قشنگ آسمان زل بزنم ! قند...
