متن گله

غریبه، شدی بام
نمیدونم چرا هنوز میخوامت
با این که تو رفتی
هرجا که باشی میام سراغت
تو از من گله داری
بگو، بگو آروم نداری
بگو چشماتو ببند میام به خوابت…

_برشی از ترانه

چقدر بهت گفتم...
که تو خودخواهی و فقط به فکر خودتی
میگی برای من زندگی میکنی...
ولی تو فقط برای خودت داری زندگی میکنی
من چشمای تورو دیدم
ولی تو باز هم دروغ میگی و کلی داستان میبافی!
هر بار که بهت نزدیک میشم
من را بیشتر از خودت دور...

دارم گله ای از تو که دنیای منی

دل دل نکن ای یار تو زیبای منی

من منتظرم با همه ی خاطره ها

پاییز شده بیا که رویای منی

بادصبا

گِلِه:
چه فریبا شدی عشقم، چه بهت می آید،
چش سفیدی، صفتِ نان و نمک نشناسی !
«حبیب زنجانی»، حسنلو. زنجان.

دارم گله ای از تو که دنیای منی
دل دل نکن ای یار تو زیبای منی

من منتظرم با همه ی خاطره ها
پاییز شده بیا که رویای منی

-بادصبا

چو عمر میگذردمثل رهگذری در کوچه های بن بست!آشفته و حیران پی هر ساز زندگی رقص کنان مانده ایم..!
در جنگ میان تقدیر و سرنوشت سراسیمه
نشسته ایم...!
پی هر روز زندگی گهی شاد،گهی غمگین
چه درد ها که نچشیده ایم...!
کفر است گله کنیم..!اما در این قافله عمرعجب سوز...

خونین دلِ چون انار دارم از تو

آری گله بی شمار دارم از تو

شهریورمان گذشت اما نرسید

مهری که من انتظار دارم از تو

کوله باریست پر از هیچ
که بر شانه ماست
گله از دست کسی نیست
مقصر دل دیوانه ماست..!

گاهی به سرم می زند عاشق شوم از نو
از بس که شدیدا گله دارم گله از تو

گر هم گله ای هست ، دگر حوصله ای نیست...

بودنتونو یادآوری کنید...
بی سر و صدا نرید...
بزارید بودنتونو حس کنن ک وقتی نبودی همه چی آوار شه رو سرشون...
اینطوری بیشتر ب یاد میمونه!
اینطوری جای گله کمتره...

نویسنده: vafa \وفا\

ازکنارم که گذشتی من ندانم،که چه شد
دل آرام و خَموشم سراسر گله شد
نه دِگرعقل زِمن بودو نه آن حال خراب
دل ودین ،رَفت زِمن،دَر مَنِ مَن وِلوله شد
آسمان چشم گشودُ، دِگر باره گریست
من ندانم که چه حاصل از این فاصله شد
من چو فرهاد شدم راهی...

آه ای باران
ای خسته از ابر و آسمان
برای که می باری
برای من تنها؟
یا از دست آسمان گله داری
که سقوط میکنی؟
خودکشی میکنی؟

چشمِ من مدتهاست
از پنجره ی بسته امروز
فردایی نمیبیند...
تو اگر راهیِ فردا شده ای
گِله این دلِ رنجورِ مرا
خوب به گوشش برسان

هر که از عشق تو پرسید ،به او گفتم
شکر...
پیش مردم،گله از یار؟!
همینم مانده ست...

از زندگانی ام گله دارد جوانی ام!!

شرمنده جوانی ام از این زندگانی ام!!

دشتمان گرگ اگر داشت نمی‌نالیدیم...
نیمی از گله‌ی ما را سگ چوپان خورده !

دو قدم مانده که پاییز به یغما برود
این همه رنگ ِ قشنگ از کف ِ دنیا برود
هرکه معشوقه برانگیخت گوارایش باد
دل ِ تنها به چه شوقی پی ِ یلدا برود؟
گله ها را بگذار!
ناله ها را بس کن!
روزگار گوش ندارد که تو هی شِکوه کنی!...

کوله باری پر از هیچ که بر شانه ی ماست...
گله از دست کسی نیست...
مقصر دل دیوانه ی ماست...

گله از دست کسی نیست
مقصر دل دیوانه‌ی ماست

در پِیِ پُرسش بی پاسخ این خلق مباش
گله هر روز به دنبال چرا خواهد رفت!

گله از دوست ندارم خوش وخرم باشد
خودم انگار به من باز خیانت کرده...

گله از دست کسی نیست
مقصر دل دیوانه ی ماست...

گویند به هم مردم عالم گله ی خویش
پیش که روم من که ز عالم گله دارم؟