متن شب بارانی

بی سرانجام روی بالشِ خیس
تبرِ درد کودتا می‌کرد
همه جای اتاق خونی بود
انتهای مرا جُدا می‌کرد

چشم های همیشه بارانی
رویِ کاشی شبانه سُر می‌خورد
تَهِ دنیای باورِ مرطوب
نبضِ عکسِ ‌جنایتی می مُرد

بین دندانه های فُرمالین
لبِ آغشته ی دُعا جان داد
بعد این، روزگار خواهد...

ڪاش امشب…

ڪاش امشب باران می‌بارید،
ڪاش خیابان‌ها خیس از عطر خاطرہ می‌شدند،
ڪاش ڪسے در گوش دل، زمزمه‌اے از جنس آرامش می‌خواند،
ڪاش ماہ، دلش براے دلدادگان تنگ می‌شد و نورش را مهربان‌تر می‌تاباند،
ڪاش… ڪسے از دوردست‌ها، بی‌بهانہ دلتنگم می‌شد!

ڪاش امشب، باد پرده‌هاے انتظار را ڪنار می‌زد،...

مثل هر شب. شب من بی تو چقدر بارانیست.

"زیر باران"
شب، سکوتی سنگین بر شهر گسترده است. خیابان‌های خیس، زیر بارانی بی‌امان، در آغوش شب آرام گرفته‌اند. تنها قدم می‌زنم، بی‌آنکه سایه‌ای همراهم باشد؛ گویی جهان مرا فراموش کرده است، یا شاید من جهان را.

قطره‌های باران، چون اشک‌های بی‌اختیار آسمان، بر گونه‌هایم می‌لغزند. باد می‌وزد، نجواهای خاموش...

دلتنگ هوای بارانی هستم
همان بارانی ک در آن شب شریک غمم بود..

امشب که میان چشم من بارانیست...



آیا نم باران زده بر خاطر تو...

نمیدانم چه رازیست که جنس هوای پائیز یک چیز دیگر است. تصور کن تو با صدای لالایی باران خو گرفته ای و از خش خش برگ ها می گذری، این عجیب نیست، تو عاشق پائیز و بارانش میشوی.
انتظار همچون شعله ای هر ثانیه در قلبم می سوزد و گرمایی...

پنجره باز کن و بگذار باران
آواز آرامش را بر روی شیشه بنویسد
قطرات باران، همچون پروانه هایی زیبا
بر روی قلب ما می نشینند

در آغوش شب بارانی، صدای همه ما
همچون صدای امواج دریا، به گوش می رسد
قطرات باران، همچون دانه های طلا
داستان هایی از عشق...

بی تو مهتاب شبی... نه ..... شب بارانی بود

رشت، آبستن یک گریه ی طو لانی بود

راه می رفتم و هی خون جگر میخوردم

در سرم فکر و خیالی که نمیدانی بود

لشکر چادر تو خانه خرابی ها کرد

چادرت چشمه ای از دوره ی ساسانی بود

آه دریاب...

یک شب بارانی...

باران که آمد دلم هوس پیاده روی را کرد،
شال و کلاه نکرده، لباس سیاه رنگ کلاه دارم را پوشیدم و به راه افتادم.
به کدام مقصد؟
به کنار که؟
آیا کسی هست پشت شیشه عینک فرق اشک و باران را تشخیص دهد؟
کسی هست مرا از...