متن کوتاه سکوت

در هر سکوت، سکوت های دیگری جان میگیرند؛
سکوت هایی که صدای هم دیگر را شنیده اند.

به سکوت
دعوتم نکن . . .
من
گلویی پا به ماه دارم

به لب آورده جانم را، سکوت و صبر و تنهایی
که از هر گوشه ی چشمم ،سرازیر است دریایی!

جزیره ام
در اقیانوس سکوت
دلتنگی

ترانه نژادی

گاهی سکوت
بیانِ کامل ترین شکل از تمسخر و تحقیر است

اندیشه و سکوت

بغض و انتظار

چهارگوشه تقدیرمان اینست !

لالیم و در سکوت ِدلِ بی زبان ما
لبخند و اشک می شود آنچه نگفتنی ست

تا می توانی با من سخن بگو!
سکوتِ تو،
جهانم را خاموش می کند...

من و تو و سکوتی پر نوا
تو و من و این عشق جاودان...

بگذار گاهی جمله های عاشق کوتاه،
از راز پنهان در سکوتت پرده بردارند

سکوتت
مشت می کوبد به دهانم
گویی که پسته ای وُ
لب بسته ای...

سکوت میکنم
اما دلم بی وقفه فریاد میزند
چقدر جای تو اینجا خالیست ...

حوصله سکوت
اگر سر رفت!
چاره دگر فریاد است

در این سکوت دمادم

– در این عبور خیال –

منم و آرزوی پرواز

کو؟ بال

“سکوت” را
“ترس”
“عشق” را
“عادت”
کاش!!
خورشیداز سوی
چشمانِ تو طلوع کند.

وقتی داری روزهای سختی رو میگذرونی
و متعجبی که پس خدا کجاست،
یادت باشه استاد همیشه موقع امتحان
سکوت میکنه ... .

دلم سکوت کرد ، ولی حرف داشت
یک روز سرزده بیا،شبیه برف باش

فرقی نمی‌کند چه برایم نوشته دوست
گیرم که ناسزاست ولی دست‌خط اوست
آیینه وار خیره به‌ تنهایی توام
آری! سکوت ساده‌ترین راه گفت‌وگوست

اکنون زبان هیس برایم خوشایندتر است
دلم سکوت را خواهان است

‌تقصیرِ ما نبود...
قسمت را یادمان دادند
تقدیر را یادمان دادند
نوبت به جنگیدن که رسید ؛
همه سکوت کردند...

می‌نشینی در سکوتِ قاب عکس روی میز
مرگِ هر روز اسیرت را تماشا می‌کنی...

گاهی لحظه‌های سکوت ،
پرهیاهوترین دقایق زندگی هستند ؛
مملو از آنچه می‌خواهیم بگوییم ولی نمی‌توانیم ..

در من سکوت میکنی
آخر،همین صدای تو
مرا خواهد کشت

تمام مردم دنیا به یک زبان سکوت می کنند