شنبه , ۸ اردیبهشت ۱۴۰۳
دلم از نبودنت پر استهر روز خاطراتم را الک می کنم و جز دلتنگیِ تو چیزی برایم نمی ماند نه تو آمدینه فراموشیخیالی نیستمن کوه می شوم و پای نبودن هایت می مانم. عزیز اسمونی من...
ما هر آرزویی کردیم واسه یکی دیگه براورده شد....
حالم اونجوریه که اخوان ثالث میگه : خواهم که به خلوت کده ای از همه دور من باشم و من باشم و من باشم و من.......
آن روز که رفتی را به یاد سپردم،مثلِ کوچِ پرستوهامثلِ رفتنِ بهاربسیارمراآزردی....
و من سالم چنین بد گذشت که دیگر رمقی برای شروع سال نو نمانده همچنین فرصتی برای دوباره شاد شدن نماندهو امیدی برای از نو سبز شدن نمانده :(...
منم آن شهری که یادش رفته کسی را ندارددلش میخواهد برقصد سرمست ولی نا ندارد..._برشی از ترانه...
نگاه ساکت مردم به روی صورتم دزدانه می افتد همه گویند عجب شاد است،عجب خندان دل مردم چه میداند که من دنیایی از اشکم......
داشتم به حرفش میخندیدم برگشت بهم گفت قشنگ میرقصی!گفتم مگه تا الان رقصم رو دیدی؟نگاه کرد به چشمام و گفت رقص جسمت رو نه ولی غمی که موقع خندیدنتتو تیله هات معلوم میشه رو دیدمو قشنگه چون هنرمندیت تومخفی کردنش دوستداشتنیه:)...
مگر میشود بعد رفتنت زیر بارش ممتدخاطراتت درکوچه افکار ؛ با چشمهایم بدون چتر داشتنت قدم زد وخیس نشد......
در غمگینی شب، یک ستاره از آسمان فرود آمدو درخششش در دل های ما جاودانه شد.زن دایی عزیز، روحت شاد و یادت گرامی.گرچه دیگر در بین ما نیستی،اما خاطراتت همچون فانوس نور در تاریکی،همواره راهنمایی ما خواهد بود....
ای با عدوی ما گذرنده ز کوی ماای ماهروی، شرم نداری ز روی ما؟:)منوچهری...
سخت است تورا دوست داشتن، مانند یخی که عاشق خورشید شد!مائده رمضانی...
دیدن تو مانند ملاقات کردن ماه و خورشید است...همانقدر دور و محال!مهمان آغوش گرم تو شدن مانند آدم برفیست که می خواهد خورشید را در آغوش کشد...همانقدر دلخراش و دست نیافتنی!مائده رمضانی...
یک روز دیگر این جا نیست.بیدار می شوید و او دیگر این جا نیست. در شب رفته است. جای تن هنوز بر ملافه هاست، جایش سرد است._مارگریت دوراس_برشی از کتابِ مرض مرگ_ترجمه ی پرهام شهرجردی...
پدر و مادر و آشنایان و دوستان بازهم مصرند که بگویندآسمان آبی استاما من جای خالی تو را نشان می دهمو می گویم آبی که هیچمن اصلا آسمانی ندارمآسمان من او بود،که رفت! مهدیه باریکانی...
اتفاقاتی بر این تن گذشته است که خستگی اش نه با ایستادن وَ نه با مدارای چندین ساعته ؛ بهبود نمیابد.ریز به ریز این تن را که جستجو کنی ، وقایع تلخی می یابی که با هیچکس مشترک نیست!بااین درون آشفته،بعید نیست که خزانمان فرا رسیده باشد. بودهن دریس...
به وقت وداع وقتی باران خاطره شروع به باریدن میکند؛ واژه ها درگِل افکار گیر میکنند و قدم ازقدم برنمیدارند اینجاست که سکوت به شکل قطرات مُرواریدی از ناودانی چشممان غلطیده وروی گونه خودنمایی میکندوسپس سیل اندوه ، غمی سنگین ونگاهی دوخته شده به مسیری که راه برگشت برای کسی ندارد ؛ به جاده ای به نام مرگ. که ماهم روزی از آن عبور خواهیم کرد ؛ سوال اینجاست آنروز چه کسی جای امروز ما خواهد ایستاد......
نمون پایِ من آدمِ رویایِ تو نیستم به چی دلخوشی، منی که یه روز هستمو نیستم!نمون پایِ من منی که با خودمم درگیرم منی که از همه حتی از خودمم دیگه سیرم…نمیگی دیوونه با من فقط واست چیزی که میمونه دردِ بی درمونه…برو وابسته نشو خسته میشی دل بکن از من مطمئنم که یه روز یکی میاد که بهترهِ از من!برو وابسته نشو آخر این قصه سیاهه موندنِ با من واست افتادن از چاله تو چاهه!..._برشی از ترانه...
برای مردی که تنها ،رفیقش سقف و دیواره!شباش هم ابری و دلگیر، اونم از دودِ سیگارهیه مَرده خسته از راهه ،که خسته ست از زمین خوردنکه سقفِ آرزوهاشم، خلاصه میشه تو مُردننخواست باور کنه اینو، که رسم روزگار اینهکه تنها همدمِ شب هاش، یه مشت آهنگِ غمگینهکه عشقش جا زد و رفت و از این غمگین ترم میشهکسی که قصه ش این باشه، کسی که با یکم گریهبا این آهنگ سبک میشه ،سبک میشه ..._برشی از ترانه...
مثلا اونی ک رفته از در بیاد تو بگه:من زنده ام؛همه ی اینا شوخی بود :)...
زنده یاد بانو غزاله علیزاده : «خسته ام برای همین می روم. دیگر حوصله ندارم. چقدر کلید در قفل بچرخانم و قدم بگذارم به خانه ی تاریک، من غلام خانه های روشنم»...
زیباترین لبخندها همان استکه به ناگهانبر چهره ای خاموش و غمگین نقش می بندد.- کریستین بوبن...
«دیو»مردی فریاد کشید،صدایش در حیاط خانه پیچید،گنجشک پرید،شادی پر کشید.پسرک تنها لرزید،ترسید،تهدید، تهدید، تهدید.کسی اشک پسرک را ندید.اما ای کاش کمی تردید.پیرزن همسایه ناامید.پسرک از خودش پرسیدآیا مرا ندید؟دستی رفت به هوا،کودکی رفت به فنا،و زنی که رفت تنها.در بینشان رازها،در دل هایشان غم ها.بغض ها، اشک ها.پسرک، پیش رویش دردی بی انتها.بی پناه، بی گناه،سرخورده، پژمرده.در تنش، روحش، زخم ها،همه پنهان....
قبری حفر می کنم و تمام آرزوهایم را دفن می کنم تا بیهوده بر بالین مرده ورد عافیت نخوانم.......
هوای لحظه هایمتوفانی ستدلتنگمدرست به اندازه ی آغوش تو چتر خیالت را که دست به دست کنم ابر چشمانم می بارد علی مولایی...
نمی دانستم روزی گوشه نشین خانه و ساعت شنی عمرم می شوم؛ هرچه بیشتر در خود فرو میریزم ،پیرتر می شوم......
باران که می بارد دلم غمگین می شودمی رومبه کجا نمی دانممن بغض میکنم آسمان گریه...زهرا نمازخواجو بیتا...
شبمیخی ستکه در سینه ی پردردمفرو می رود._عبدالوهاب البیاتی_ترجمه ی محسن آزرم...
مگه قول ندادی که تنهام نزاریخودت گفتی جز من کسیو نداریتو رفتی و بعدت تو شهر غصه بارید..._برشی از ترانه...
پاییز آمداینجا بادهایِ خفیفِ پاییزی وزیدن گرفتخاطراتم زنده شدو من را به یادِ چشمانِ بی پناهشان انداختمنظره ای زیبا می بینمو صدایی که در دره طنین انداز بوداین آخرین پاییزی بود کهچهره ی پدرم را می دیدمبا اینکه شکسته بوداما او از شانه هایش برای زندگی من استفاده کردو شب اشک از چشمانم جاری شدو دیدم که مادر و پدرم به بهشت رفتندو مرا در این دنیای بیگانه تنها گذاشتندنمی دانم چه خطراتی در آینده ام مرا تهدید میکندمیخواستم پدرم د...
خوشبختی حرام اعلام شد،روز تولد من در گوش سرنوشت.......
یه حسی رفته از قلبم که پشتم کوهی از دردهچه جوری از دلم کندی که اون حس برنمیگردهنه دنبال یه تسکینم نه فکر کندن از این دردتو دنیا با یه دردایی فقط باید مدارا کرد..._برشی از ترانه...
دستانم گرم استتنم مبتلا به خلسه ای تاریک...چراغ روشن استچتر ما آسمان و آسمان هم که بارانیست در گیرِ یک احساس پابندیمرفته ایم و کسی ندانسته ستکی ؟ کجا؟ با که ها؟ رفتیم!تو بذر دیگری بپاش ، باغبانِ هستی بخشما بذر های عبث و هرزیم.درنگ کناندکی ببین حال خسته ی ما راما سالهاستهمگی اسیرِ یک دردیم. بودهن دریس...
با زندگی کردن دریافتم به هر میزانی که بخندی،اشکت در میاد...
همه رفتند، تا زمستان شد خنده ها مردند، گریه ارزان شد!کو جوانی؟ آرزو ها کو؟ رفته ایم از یاد یادی از ما کو؟شاید این بغض آخرم باشد آخرین غمم باشدعاشقانه ای آرام بین درد و غم باشد..._برشی از ترانه...
یه جور تلخ اروممجهان مثل درختی توی پاییزهکه برگاش از غم دوری برای دلبر زیباش میریزهزمین اغشته از برگهکه شاید دلبرش با نازولش کنحوصلم بد جور لبریزهامیر نوشت🖋️...
پشت شیشه برف می باردپشت شیشه برف می بارددر سکوت سینه ام دستیدانه اندوه می کارد......
بی تواشکی رویِ گونه سرازیر شددلی شکستآینه ترک خورد پاره شدعکسِ خاطره ها....
تمام عمرنشستیم وآرزوو کردیم به آرزونرسیدیم و عمرمان سرشدعلی مولایی...
دلمهوایی تازه میخواهددر این شهرِ پُر از نبودنتجایی برای نفس کشیدن نیست ......
کسی چه می داندمن امروز چند بار فرو ریختم!چند بار دلتنگ شدم!از دیدن کسی کهفقط پیراهنش شبیه تو بود!گاهی اوقات حسرت تکرار یک لحظهدیوانه کننده ترین حس دنیاست......
دارم میرم…خیلی پُره ...دلم، ازتچیزی نگو!خیلی شکست دلم، ازتدیگه چیزی نمونده؛ بینِ من و تودارم میرم…حرفی نمونده، نگفته باشی!به من و این دل، فهمونده باشی… باید بریم از پیشِ تو!کاری نمونده نکرده باشی!جلویِ دوستات فهمونده باشی… خیلی کمم من، پیشِ تو!..._برشی از ترانه...
امشبی که آمده بودی به خواب منمن از غم فراق تو خوابم نبرده بود....
من روح خودمو با جسم عزیزترینم خاک کردم وای بر جسمم که تنها مونده ......
اندوهم را از چشمانم بخوانحرفهایم را از بغضِ جامانده در قلبمو من خود زخم فراموش شده ای هستم، که آن را در پشتِ پرده ی لبخندم پنهان کرده امو قسم به اندوهی که زبانم را لال کرده، هرگاه آزرده و محنت زده ام، قلم بدست گرفته و کلماتی که سرشار از حسرت و رنج هستند را بر روی خطوط دفترم پیاده میکنم، تا یادم بماند روزی چه بر من گذشت.......
در میان طوفان برموج غم نشسته منمدر زورق شکسته منمای ناخدای عالمتا نام من رقم زده شدیکباره مهر غم زده شدبرسرنوشت آدم..._برشی از ترانه قدیمی...
مدام بند میزنم شکسته های مانده را ترک دوباره می خورد همیشه های لعنتی...
دیشب گرسنه بود ، دختری که مُردچه آسان به خاک پس دادیمشو همسایه اش زیارتش قبول.... دیشب از سفر رسید ،مکه رفته بود!...
بر دلم آمد ولی زخمی دگر بر جان گذاشتمن به قربان دو چشمت جان من قابل نداشت...
کاش ببارد آسمان،امشب دلم بد ابری است/موجی از غم سوی قلبم راهی استدل بریدم تا که از یادم روی/گر ببارد آسمان یاد تو ویرانم کند(:...
