متن امید

براى زیستن هنوز بهانه دارم!
من هنوز مى توانم
به قلبم که فرسوده است
فرمان بدهم
که تو را دوست داشته باشد!

وقتی لبخند می‌زنی،
دنیا به یاد می‌آورد که هنوز زندگی زیباست،
و قلبم دوباره پرواز می‌کند.

وقتی دستت در دستانم است، جهان آرام می‌شود.
نگاهت پنجره‌ای به فردایی روشن است،
و لبخندت مرا به یاد می‌آورد که زندگی ارزش جنگیدن دارد.
با تو، حتی تاریکی هم راهی به سوی نور پیدا می‌کند.

زیبای خفته..

خفته در خوابست و بیدارش کنید
با دو صد اندیشه هوشیارش کنید
خفته در خوابست آخر تا به کی
تا به کی افسرده بیمارش کنید
این غزل خواندم بدانند مردمان
مردمان وقتست که پربارش کنید
نامش ایرانست نامش زنده باد
مرز شیرانست دلیرانش کنید
می‌دمد خورشید تاریخ وطن...

چشمان تو بهترین بهانه است برای زنده ماندن.

گره خـــورده نگاهـــت با نــگاهم

تــویـی تنـــها امیــد و تکیه گاهم

دمید از مشرق جـــان نور عشقت

چه سرمستم به هر شام و پگاهم

همین دیدن آفتاب کافی‌ست
و بوی خیسِ بالِ گنجشکان،
وقتی پرواز در دل‌شان اتفاق می‌افتد.

میان کتاب‌هایی ‌که هنوز
تو را
نگفته‌اند.

تمام دردهای زمین
با نام تو
لمس می‌شوند.

همین‌جا،
یک نقطه؛
سرخط.

سپیدارِ سپیده، شد شکوفا؛
در احساسم شکفت امواجِ رویا؛

به چشم‌اندازِ زیبای نگاهت،
دوباره، دوختم چشمِ دلم را!

تو، باشی و امواجِ نگاهت؛ ای‌کاش!

من، باشم و حسّم، به پناهت؛ ای‌کاش!

وقتی که به پایان برسد یلدامان،

دل باشد و خورشیدِ پگاهت؛ ای‌کاش!

چه احساسِ دلم نالان شد و، بی‌تاب!

دمادم شد، دلِ جامِ درونم، آب!

دلم سرد است، از بی‌مهری دنیا؛

نگاهم باز، بالاهاست؛ تا... مهتاب!

باران اشک را،
بر دل شکستهٔ شب می‌بارم
و در گوش کر او
وعدهٔ روزهای بهتر را می‌دهم
زیر آسمان شهری که
مردمانش در حسرت صداقت می‌سوزند!

《هفت نشان از زن قوی 》

«زن، قصهٔ امید در دل درد»

1. می‌شکند، اما فرو نمی‌ریزد.

2. در رگ‌هایش درد جاری‌ست، اما قلبش با امید می‌تپد.

3. طوفان را دید، ولی به سوی افق دوید.

4. زخم‌هایش را دوخت و پیراهن فردا پوشید.

5. در رنج ریشه زد، در...

گاهی فکر می‌کنی رسیدی به آخرش.
انگار دیگه چیزی نیست برای ادامه دادن. نه امیدی، نه انگیزه‌ای، نه حتی یک جرقه‌ی کوچک.
دستات خالیه، دلت سنگین، و ذهنت پر از سکوتِ بی‌رحم.

اما تهِ خط کجاست واقعاً؟
جایی که اشکت می‌ریزه؟
جایی که دیگه نمی‌تونی حرف بزنی؟
یا وقتی که...

بعضی‌ها تحمل‌کردنی نیستن...
چون حضورشون مثل هوای گرفته‌ اس
و اصلًا ظرفیت هوای تازه رو ندارند.
اما بعضی‌ها ، خودشون یک نسیم دل‌انگیز هستند.
کافیه فقط کنارمون باشن تا زندگی دوباره نفس بکشه.
شخصاً معتقدم که ما به دنیا نیومدیم برای تحمل کردن سایه‌ها…
اونی که نور نمی‌پاشه، فقط وقتت...

همه ی ما متفاوتیم،
زندگی هرچقدر هم که بد به نظر برسه،
همیشه کاری هست که بشه انجام داد و توش موفق بود!
تا زمانی که زندگی هست امید هم هست...

اگه رسم روزگار برای ما عاشقا اینه
عشق و از دلا بگیر بجاش بذار نفرت و کینه

اگه دوستی نمی‌کردم اگه دشمنی می‌کردم
گله ای نداشت دل من ، رسم زندگی همینه

اما من تنهای تنها حریف لشگر عشقم
چرا هیچ کی بم نگفت که ، حریفم تو رام کمینه؟...

اگر به زندگی مهلت کافی بدهی، همه مشکلاتت را حل خواهد کرد، حتی مشکل زنده بودن را !

من به پروازِ کبوتر لبِ حوض، ایمان دارم
تو به سوختنِ پروانه‌ی بی‌جان، چرا ایمان داری؟

من به شیرانِ قلندر، پُرِ یال، ایمان دارم
تو به نیرنگِ روباهِ ستم‌کار، چرا ایمان داری؟

من به شورِ دلِ مجنونِ شیدا، ایمان دارم
تو به عصمت‌ورزیِ لیلایِ حیران، چرا ایمان داری؟

من به...

آتش‌فشان شد خاکدان، این می‌کُشد، آن می‌بَرَد
یا رب برآر از کعبه‌ات، آن منجیِ داد و خَرَد


باشد که روزی همدلی، آید میانِ مردمان

زود آی ای صبحِ ازل، ای مرهمِ قلبِ بشر

تا ته دره نجابت رفتم
ایده های سبز را درو کردم
داسم بارها شکست
تعمیرش کردم و باز ادامه دادم
نجابت مرا با داس وصله شده ملاقات کرد
سخنش این بود
خیلی ها برگشتند با داسهای نو
واما تو باورداشتی و اعتماد
واین مصداقش یعنی یقین

«وحشت بزرگ»

کرکسی سیه‌بال، سیه‌دل،
در هوا دیده شد.
تیرگی چیره شد.
می‌چرخید به گرد آسمان،
در بلندای درختان.
بال‌هایش،
آبی زیبا را شکافت.
خورشید، نفس‌هایش را
در سینه حبس کرد.
هوا پر بود از صدای آن شوم سرشت بدخوی تیزچنگال.
گنجشک‌ها،
که باید در دل باد می‌رقصیدند،
ناگهان سایه‌ای...

آیا باورت را به خورشید از دست می دهی اگر ابری جلوی آن را بگیرد؟

میدانم این روزها دلت می لرزد
هراسان میشوی حتی با صدای جیغ بازیگوشی یک کودک
آری همه دلتنگیم و پراز اضطراب
همه عزیزانی داریم دور ازخودمان
اما بدان و بدانیم آن طرفتر اوست که هوایمان را دارد
پس پرده را او میداند وبس
پس شناور میشویم در دریای زندگی
بدون...

و من زن این خاکم
با اشکی که بی‌صدا می‌چکه
با دلی که هنوز با شنیدنِ واژه‌ی ایران گرم می‌گیره
خدایا
نه فقط آسمون‌مون رو نگه دار،
دل‌هامون رو هم
از ترس، از فراموشی،
از خاموش شدنِ امید…
و به اونایی که هنوز
تو مرز ایستادن،
یا دلشون برای یه...