متن غمگین

در آستانه ی آغوشت ،
فعل نبودن را صرف کردی ،
ومن ،
دل را به فردای نیامده سپردم
آخرین فنجان دلتنگیم را نوشیدم
وایمان آوردم
به فصل سرد آغوشت

🍃🌸🍃
@bzahakimi

نمی‌خواهد، که تکراری شود دل

اسیرِ ذلّت و، خواری شود دل

اگر حسّی به من، دیگر نداری

بگو؛ تا در پیِ یاری شود دل

🍃🌸🍃

@bzahakimi

در آشوبِ دلم، شوری به پا شد

که سهمِ سینه‌ام، درد و، بلا شد

دگر، قصّه، نمی‌خواهم ببافم

از احساسی؛ که از سینه، جدا شد

🍃🌸🍃

@bzahakimi

نوشتم با دلم، گل‌واژه‌ها را

نخواندی؛ شد دلم، درگیرِ غم‌ها

وَ احساسِ عجیبی، در من افتاد

که ویرانه، شد از آن، دشتِ رویا

چقدر طول می‌کشد که انسان‌ها بفهمند،
روزهایی بر آدمیزاد میگذرد که حتی
سر تکان دادن هم برای او دشوار می‌آید...

به قول بزرگی که می گوید:
درد دارد
وقتی ساعت‌ها می‌نشینی
و به حرفایی که هیچ وقت
قرار نیست بگویی
فکر میکنی...!!!

تاوان حرف هایی که نمی توانیم بزنیم...
موهای سفیدی ست
که لابلای موهایمان داریم...
ولی به همه می گوییم ارثیست ...!!

همیشه میگن تنها چیزی که برای آدم میمونه خودشِ ولی این روزها به این نتیجه رسیدم
با رفتن یکسری از آدم ها حتی اون خودِ آدم هم باهاشون رفتنی میشه و قلبی جا میمونه که دلتنگیش تمومی نداره‌...
اون دلتنگی مثل نفس کشیدن گاهی بالا و پایین میشه اما همیشگیه،گاهی...

سر و

ته

ندارد

دنیایِ

من

بی تو

خانه‌ی پدری/
از دری که دیگر نیست/
وارد می شوم

گاهی دلم میگرد نه آنکه اندوهی داشته باشد نه
نمیدانم جبر زمانه است یا مقتضیات زمان
یا شاید هم کردار و رفتار آدم ها
اما گویی کوهی را بر دوش میکشیم
کمر خمیده شده است زیر بار غصه هایی که هم دلیل دارند هم ندارند
شاید جایی از کسی دل...

از گلی که نچیده ام
عطری به سرانگشتم نیست
خاری در دل است!

بس نمک‌، بر سینه‌ام، پاشید و رفت
بر سرِ من، گردِ غم، پاشید و رفت

دقیقا نمی‌دونم چندبار پشت گوشی تو چتای لعنتی
داد زدم که دیگه واسم تمومی ، نمیخوامت ، تو لیاقت منو
این احساس پاکمو نداری ، نمی‌خوام دیگه دوست داشته باشم...
نمی‌دونم دقیقا چندبار به ته خط رسیدمو دوباره
برگشتم سرخط و دوست داشتنش رو از سر گرفتم
میدونین کسی که...

.
آدم‌ها
می‌آیند
می‌روند
می‌رسند
ولی من،
نمی‌رسم که نمی‌رسم که نمی‌رسم!

خیابان‌های کرج را
هر روز تمام می‌کنم
و این یعنی:
آواره‌گی همیشه تمام شدنی نیست!

من در این شهر غرق شده‌ام
کوچه‌ها گاهی به لطف
جسمم را به خانه می‌رسانند
و هربار
مادرم را پیرتر از بار قبل...

تصعید...
چه واژه‌ی سرد و علمی‌ایست
برای آن‌همه داغ، برای آن‌همه عشق که
بی‌هیچ خداحافظی،
به هوا سپرده شد.
نه جسمی ماند،
نه سنگ قبری،
فقط بوی سوخته‌ی خاطره‌ای
که هنوز، در نفس مردم بندرعباس مانده...
و ما مانده‌ایم،
با دست‌هایی خالی،
و دل‌هایی که حتی نمی‌دانند
کجا فاتحه بخوانند....

میدونی بعضی وقتا دیگه ارزشی نداره
اصرار واسه به دست آوردن بعضی چیزا تا یه جایی ارزشش رو داره ...
از یه جایی به بعد وقتی بعضی اتفاقا بیفته دیگه بدست آوردنشم فایده ای نداره ...
بعضی وقتا اونقدر دلت میشکنه که اگه خدا چیزی رو که میخوای بیاره دو...

سوختنم رادیدے و خندیدے...
خندہ ات رادیدم؛ سوختم...
خندہ هایم را خواهے دید...)
دیدار ما...
بہ وقت سوختنت...)
S...♡

بی رحم تر از فاصله ها، خاطره هاس.

اتش سیگارنگاهت سلاخ من است
نه از ردباور روینه تنم
نه ازمیان انگشتانم که حلقه‌های اوهام دودرا میلغزاند
ایمان وام میگیرم
نه ازلبان مونتانای چروک هوس ات
سرپیکوی شرافت میشود یقین
که هیچ مسیرش نیست به شاهراه همراهی
دیگربه فندک و چوب سیگارت شکنجه ام نکن

بخاطر تو
پیراهن قرمز می پوشم،
که هر انار دانه شده ای را
می بینی
چشمانم در چشمانت آفتابی
شود.‌‌‌‌‌..

حسرت دیدار تو همچون تکیه دادن بر دیوار کاهگلی نم کشیده ای ست که ترک جان می باید کرد

عشق پنهان تو را در همین جاده محال دوست می دارم
میدانم که آغوشت نصیب من نخواهدشد
مجالم ده گلایه ای نیست مرا
همچنان بی بوس وبی کنار و بی آغوش دوستت می دارم

سوختیم از اضطراب عشقی که بهر ما تسکین نداشت
خاطرمان ملول گشت و جانمان گرفت و لب نگشودیم