متن رفتن

یک لحظه تو بودی
و دلم غرقِ چشمانِ تو شد
در عمقِ نگاهت،
دریایی از عشق موج می‌زد
رفتی،
اما خیالت ماند
مثل عطری که در باد پیچید
و هر نفس،
دوباره تو را زنده کرد

در سکوتِ شب،
نامِ تو زمزمه‌ی قلب منست
و سایه‌ات،
بر دیوارِ جانم می‌رقصد...

آن‌کسی که می‌رود
هیچگاه چنان آنکه
تنهایش گذاشته‌اند
غمگین نمی‌شود.

من بـہ شوق בیـבنش گریان شـבم،
او بـہ اشک شوق من خنـבیـב و رفـت.

در کنارت شکفتم خواهی بری؟ برو
راز دل بگفتم خواهی بری؟ برو
نیستم هرگز من آن گدای عشق
پس چرا مانده ای هر چه زودتر برو

امشب
صدای رفتنت
در گوش خاطره‌ها
زمزمه می‌شود
با رد اشک‌هایی
که هنوز
نامت را فریاد می‌زنند

این روزها سکوت عجیبی عجینم شده
و سخت در فکر رهایی و رفتنم
وتو بدان که هرچه پیش آید
باید شعری برای تقدیر سرود

بمون ولی بخاطر غرور خسته ام برو
برو ولی بخاطر دل شکسته‌ام بمون
تو رو نفس کشیدم و به گریه با تو ساختم
چه دیر عاشقت شدم
چه دیرتر شناختم
تو با منی و بی توام
ببین چه گریه آوره
سکوت کن
سکوت حرف آخره

ادم خواران عاشق سرمای اتش

در پستوی خانه نفرین شده، عزیزان گوشت مرا ذره ذره به دندان می‌کشند و صدای جیز جیزش سوار بر بوی تعفن جنازه ای زخم‌ها و مردگی‌ های اهالی، خود را به گوش هایم می رساند. و از من میخواهد که تمامش کنم.
اما من این...

هر که دارد قصد رفتن راه او باز و دراز!

ماندنش با من لیاقت خواهد و رسم کمال!

در کفم ثروت ندارم! خانه ام آلونک است

همنشین خاک هستم! دور از تخت و جمال!...

رفتن بلد نبود،
همین که مهرش در دلم افتاد، رفتن را بلد شد.

میرفت ولی داغ نگاهش هنوز بر دل ما هست

نه خیال ماندنم هست. نه خیال رفتنم هست.
نه خیال زنده بودن. نه خیال
مردنم هست. نه خیال باش و بودى نه خیال رفت و میرى.
تورو جان هرکه دارى
تو بیا و خوش تر. ام کن.

سنجاق می کنم
بوی پیراهنت را
بر لبان خشکیده دلتنگی ،
وقتی اشک
می شوید
خاطرات غم گرفته ی رفتن را...

دل گیر تو بود
وگرنه
با پرستو می رفت

دیگر چیزی برای صحبت کردن وجود نداشت
تنها چیزی که مانده بود
"رفتن" بود

میان ماندن و رفتن،بهارِ عمرِ من طی شد
نمی خواهم مردد باشم از این بیشتر،کافیست.

اومدی ذهنمو مشغول خودت کردی و بخاطر یچیز الکی گذاشتی رفتی
نمیدونم
برمیگردی و دوباره پیام میدی یا نه
نمیتونم با خودت حرف بزنم و حرفامو اینجا میریزم
اعتماد کامل ندارم بهت هنوز هرچیزی که توی این چند روز گفتی برام پشت هاله ای از ابهامه
که آیا واقعا حقیقت...

بهترین آدم دنیا هم باشی
وقتی نباشی فراموش میشی !

عاشقش بودم به او گفتم که دنیای منی

خر شد و مانند دنیا بی وفایی کرد و رفت

اتفاق ساده می افتد،
مثل شکستن گلدان،
مثل گفتن خداحافظی،
مثل رفتن
و تا همیشه برنگشتن

تو با دلم چرا
با عشقم بگو چرا،چرا رفتی و وفا نکردی؟
چی خواستیم و چی شد!
چرا رفتن عادی شد، تو به این دلم نگاه نکردی
عاشقم به جون جفتمون قسم عاشقم
عاشقم میدونی خیلی بی کسم
این دلم همیشه بی قرار توئه …


_برشی از ترانه غمگین عاشقانه

یک مترسک خریده ام
عطر همیشگی ات را به تنش زده ام؛
گوشه اطاقم ایستاده!
درست مثل توست؛
فقط اینکه روزی هزار بار مرا از رفتنش نمی ترساند...!

من می روم
و شما به او بگویید: دیگر مرا نخواهد دید!
من خواهم رفت و زمان رفتنم
چون رود می روم
رود هم آبش را به پشت سر، باز نمی گرداند.







شعر: بکر علی
برگردان به فارسی: زانا کوردستانی

ریل ها
رفتن ات را تماشا می کنند وُ
بوسه ها اشک می شوند
در آخرین ایستگاه...


✍️شهناز صمدی