بیو عاشقانه

زمزمه ای
ترانه ای ساز
برای چشمان منتظر
لب های سکوت
گوش های بی هوش
آسمان را بخوان
خورشید را برقص
بپیچ گیسوانت را
در هیجان سرخ
به دست باد بسپار
پیراهنت را به آبی دریا

و عاشقانه زندگی را بخوان ...


فیروزه سمیعی

🍃ز تو گریز نتوانم
به کجا روم
از این نابسامانی🍃

این اعتقادمنه خدایکی عشق یکی میشه یه خواهش کنم جدایی روکش ندی

💠نیست معجزه در شهر به جز روی نگار⁦💠⁩
💠من و هم صحبتی و عیش مدام 💠

فیروزه سمیعی

وقتی عشق می بافی
لبخند می شوم در نخ نگاهت

⁦❤️⁩⁦☘️⁩

فیروزه سمیعی

من در ثانیه های کشدار
و ساعت های لجباز
و عقربه های نیش دار
در انتظار نیامدنت
زنگ می زنم🕛


فیروزه سمیعی

تو موجاج موج عشقی
که از هُرم تنت
برخود، دیوانه وار می گردم
تا بر تو نپیچم
قلبم آرام نگیرد💗

فیروزه سمیعی

💠💠💠💠💠💠💠💠
شمع و پروانه کشیدم بر دفتر خویش
شمع فروزان درخشید و بال پروانه خلید
دود از دفتر دل برخواست به عشق
زود باز آی رخ شمع و نقش پروانه بکش


فیروزه سمیعی

تو با لبخند زیبات در آیینه
چشمام می درخشی
گل بهاری جانانم در آواز شراب پاییزی 🍷

فیروزه سمیعی

تب های من، پُر از، بهانه ی عشق ست!
لب های من، پُر از، ترانه ی عشق ست!
شب های من، پُر از، ستاره ی احساس؛
دنیای من، پُر از، جوانه ی عشق ست!
زهرا حکیمی بافقی (کتاب دل گویه های بانوی احساس)

تو وُ، حالِ پُر از، احساسِ مبهم؛
تمامِ لحظه هایت، غرقِ ماتم؛
عسل بانو! چه طعمی دارد این عشق؛
که با دل می چشی، آن را، دمادم؟!
زهرا حکیمی بافقی،
کتاب دل گویه های بانوی احساس

🍃نای و نوای دل من
چنگ و فغان دل من
مست می لعل توام
این من و آن دل من⁦🍃

فیروزه سمیعی

عشق زنجیر و دل نخجیر
رهایی نیست ممکن
شکارم من
که صیاد دوست می دارم

سرزمینی بودم بی ساکن
که تمامم را فتح کردی❤

تو،
با صفای خاص وجودت؛
با نوای سازِ تار و پودت؛
در کنارم بمان و،
زیباترین داستان های دلدادگی را،
برایم بخوان،
با مهر...
زهرا حکیمی بافقی

من،
با تمام حس جانم؛
با سراپای نهانم؛
قدر بودنت را می دانم؛
و گیراترین اشعارِ دیوانِ دیوانگی را،
برایت می خوانم،
با عشق...
زهرا حکیمی بافقی

وقتایی هس حال دل به یه حدی خرابه که باخودم میگم که نفرین به این علاقه

خاطرتوعزیزه عزیزترازجون وتن
حس میکنم عشق تورفته توی خون من
وقتی نمی بینمت فشارم میره بالا
حسی بهم میگه که بروببینش حالا

آمدی خوش آمدی
با شورخورشید آمدی
من اگر پروانه ام
تو با بهاران آمدی


فیروزه سمیعی

خسته شدم ازبس که خیره شدم به گوشی بلکه دلت تنگ شه وزنگ بزنی یه روزی

من و تو زخمی دست هم شدیم
من یه گل بودم ، تو تیغ رو تن سبز من شدی


فیروزه سمیعی

در تو
دنبال خودم گردم
ولی
نیک می دانم
که این پیدا شدن
آسان نیست...


فیروزه سمیعی

در غزل آشفتگی هایم نمایان میشود
هر زمان بر شانه ات گیسو پریشان میشود

چونکه باشد در هوای گلشن کوی تو دل
خاطرم در سایه عشق تو آسان میشود

از فروغ شمع رخسار تو می تابد شهاب
لعل جان بخشت به سان آب حیوان میشود

بر سر کوی تو ازشوق...

من آن موج خموش و بیقرارم

تویی ساحل

و من راهی به آغوشت ندارم