متن دلتنگی شبانه

بی رخ ماه روی تو.

شب به چکار آیدم.

پلنگِ خوش خیالِ شب !
ماهت را برده‌اند
تو در این تاریکی
به کدام قابِ محال،
روشندلی ؟

شب هم هرشب בر خیالات خوב ؋ـکر مے کنـב ما را مے خوابانـב
ـבگر نمے בانـב غم ما را سال ها ست بیدار نگه می دارد..

**«باران: 
ترکیبی است
از شب و بوی خاک
در خمیازه ی پلک تو

با پنجره هایی که از فرط انتظار 
خط خطی اند
تا  ...
در  چهار  زاویه ی  این  شیشه 
راست ترین خطِ تنهای ام
را کج کنم»** 

تا صبح، قطره قطره به روی مزار خود
بی تو شبیه شمع، سراپا گریستم.

تو میدانی
که هنوز در همین نزدیکی ها
پشت پنجره ی قدیمیِ ستاره ها
سکوتِ تو را
با قلمِ نیلیِ باد
روی عکسِ شب مینویسم...
شاید فردا
در غبار این خیابانها
که ماه گُم شد
و پالتوی تنهایی اش را
گردنِ فصلها انداخت،
آوازِ قاصدکی را بشنوم
که از هزارویکمین...

‌

بیدارم
چون
امشب
زورِ
غم
بیشتره (:

‌

در دل شب، سایهٔ سرشار می‌سازد مرا
سکوتش، سرمهٔ اسرار می‌سازد مرا

چون نسیم نرم، نازک‌خواب گیسو را نواز
نغمه‌اش، نوشی به ناهار می‌سازد مرا

در غم دوری چو دودی در دل آتش نهان
عشق او، آتش به اخگر می‌سازد مرا

در غبار گم‌شده، گویی که گردابی شدم
گردش گردون،...

هر شب مرا خیال تو...

آید به مهمانی من...

ساعت دیواری، ساعت دیواری
من عزیزم رفته تو چرا بیداری
من نمیخواستم بره این کلافم کرده
زندگیمو میدم که فقط برگرده...

از سکوت شب ، به غزل دل سپرده ام