متن دلنوشته

این شهر ، بیش از هرچیز حال خوب می خواهد ،گاهی تنها یک تلنگر کوچک کافی ست برای دوباره بلند شدن و روشن شدن کورسوی امیدی در درون.فهمیده ام آدمی حتی درمواقعی که فکر میکند دیگر زنده نمی ماند بازهم بدنبال راهی میگردد تا به جهان بازگردد. مردمان این شهر...

عاشق شدن که فقط دوست داشتن نیست! عاشقی که می گذارد عشق و علاقه اش حیف شود به چه دردی می خورد؟ هروقت کسی را دوست داشتی و ز ابرازش را هم داشتی آن وقت درست است. به این فکر کن که جواب هرچه باشد تکلیفت را با دلت روشن...

آدمی ک روزهاست در انتظار تو مانده بی کس نیست
دور و برش پر است از آدم هایی ک شاید خیلی بهتر از تو راه و رسم عاشقی را بلد باشند
منتظر مانده چون وفادار است
وفادار ب آدمی ک با تمام خوب و بدش روزی انتخاب دلش بوده..
نمیدانم...

بعضی آدمها ازت متنفرن، چون اونها مخفیانه در رقابت با تو هستن و دارن بهت می بازن
.
این جمله رو چند وقت پیش خوندم و دیدم چه حقیقت نابیه. همه ی ما از این آدمها دور و برمون داریم. کسایی که حتی بهت صمیمانه لبخند میزنن و باهات خوبن...

اگه دلت هنوز با اونه
اگه دلش هنوز با تو نیست
دیگه وقتشه که این رابطه مسخره رو رها کنی
باور کن ، کسی که وابسته یِ اصرارهای تو میشه
هیچ وقت دلبسته یِ نگاهِ تو نیست
گاهی باید نفسِ دوست داشتن هاتُ ببری و دل سنگینش رو کنار بذاری...

ماعبور کردیم از انتظاراتمان
از آرزوهامان
واز آدمها؛

آدمها همان نالایقان بی انصافی که احساسات ناب ما را میان دیوارهای مهربانی دلمان دفن کردند

که تاوان ِ این خوش باوری ها
نتیجه اش شد کم اوردن خودمان جلوی خودمان!
نمک نشناسانی
که ماندن نمی دانستند ؛
اما آمدند تا در...

امروز رو تخته با ماژیک یه سری چیزایه مهم نوشتم

هر لحظه نگرانه اینم یکی رد بشه یه دست روشون بکشه و پاک بشن و من دیگه یادم نیاد

خواستم بگم مواظب قلبه ادما باشید اونا مهم ترین چیزایی هستن که اگه وارده زندگیمون میشید براتون مینویسیمشون
اما اینقدر ساده...

درست مثل رانندگی می مونه، هیچ کسی توی لاین خودش حرکت نمی کنه و تازه سبقت هم می گیره، گاهی هم نمی دونه که مسیرش کجاست. آدم ها هم وارد زندگی تو می شن اونم بطور کاملا ناخواسته و ناگهانی. با تمام احساسات و عواطفت بازی میکنن و تازه می...

امروز یک نفر برایم اشتباهی مَسیجی فرستاد
کجایی؟
با چشمانی از حدقه زده بیرون، دلم هُری فرو ریخت ...
مدت ها بود منتظر شنیدن همین یک کلمه بودم
چه فرقی می کند کجای دنیا تنها نشسته باشی
مهم این است که یک نفر هست که کجا بودن
تو برایش مهم...

مشکل از ریشه شده تیشه زنند بر شاخه ها
بهتر از این هم نباشد این روال...



متن از مبینا فرزاد

ما حوالی دلتنگی هایمان زنده ایم و این همان است که زیبا میکند خیال را...


متن از مبینا فرزاد

باران که بارید فهمیدم,
میتوان چه آسان اشک ریخت,
و کسی را ندید
و تنها مات و مبهوت بی تمرکز از هر قدم زدن
به صدای باران گوش داد
و آهسته دسته ی چتر را ,
از تنهایی بویید.

به سر زمستان زده باز هوایت
ببین رقص عاشقانه ی برفهایی را
که قرار است آغوش قدمهایت شوند

خوشبختی زمانی بدست میآید که میان فکر، بیان و عمل یک هارمونی وجود داشته باشد...
مثل بدنیا آمد دخترمان ایوا که هارمونی دیگری از عشق است...
ایوا همان نبض زندگی ست، همان روحی که زندگی برای ادامه حیاتش به آن احتیاج دارد.

میدانی
مدتهاست دیگر به این دنیا و آدمهایش اعتمادی نیست
همان آدمهایی که با تمام سختی خودشان را گوشه قلبمان جا دادند
همان آدمهایی که روزی هزاران بار از ما میخواستند تا مراقب خودمان باشیم...
همان هایی که میگفتند، اگر یک ساعت از ما بی خبر باشند دیوانه میشوند....
همان...

حالا که خوب نگاه می کنم می بینم من آدم خوشبختی بوده ام، بسیار خوشبخت.
من بدون در نظر گرفتن نظرات آدم های دیگر، کارهایی که دوست داشته ام را کرده ام و مسیرهایی که می خواسته ام را رفته ام. من جوری زیسته ام که خودم دوست داشته ام...

رویاهایم را دوست دارم آن طور که خودم بخواهم رَقَم می زنم. خبری از دشمنی و خیانت نیست. رویاهایم را دوست دارم چون تنها جایی ست که همه چیز در آن روبراه است. همه آدم ها در رویاهای من باهم مهربانند به یکدیگر عشق می ورزند و زندگی می کنند....

سالها بعد ...
شاید...
مردی با چشمانی زیباتَر و تُنِ صدایی گرم تر کنارم باشد.
وآغوشش غرق در آرامشم کند، مملو از حسِ امنیت و مردانگی.
شاید...
همان مرد \بانو\ صدایم کند و ازدست پُختم حسابی تعریف کند(همان قُرمه سبزیِ لَعنتی)
شاید...
آن مرد تعصبش شیرین تر باشد و قلبش...

این روزها فراموش کارشده ام، فراموش میکنم همه چیز دروغ بوده است، فراموش میکنم کسی مرا دوست ندارد... عجیب نیست؟ حتی گاهی فراموش میکنم باید نفس بکشم...
کاش به همین منوال پیش برود، خدارا چه دیدی... شاید فراموش کردم که روزی کسی را بسیار دوست میداشتم!!

این روزها دلم یک حال خوش می خواهد
یک کنج ساده و صمیمی از دوستانی که تنها ترس و دلهره شان پرسیدن درس معلم بود
لحظه های ناب و شیرینی که زود از من گذشتند
و حالا که بزرگ شده ام باز از خود میپرسم
نکند چند سال دیگر دلم...

می گفت من دیوونه نیستم. چهل سال صبر کردم، بازم صبر می کنم. شاید بیاد. کی می دونه که نمیاد؟ اون میاد تا نامه هایی که براش نوشتم و با صدای خودم بخونم. تا براش شعر بگم و بخونم و بخنده برام. میاد تا بعد چهل سال انتظار پاییزمون بهار...

کوچکتر که بودم فکر می کردم یک قهرمان شجاع شخصی هست که در راه هدفی بزرگ می میره..یا سربازیست که برای دفاع از سرزمینش از جان شیرین خودش می گذره..گاهی هم فکر می کردم شجاع ترین آدمها اونهایی هستن که بیماری های سخت رو با لبخند تحمل می کنند...بزرگ تر...

خانه آنجاست که دل خوش باشد.

پنجره ها را بسته ام.
نمی خواهم ذره ای از هوای نفسهایت، از درزهای خانه هدر رود. نفس می کشم. نفس می کشم و ذرات تو را در ریه هایم ، بو می کشم.
هوای خانه؛ هوای توست. هوای وطن است. هوای مزرعه ها...

پشت پنجره مه آلود خاطرات
نظاره گر دوران زیبایی از گذشته بودم
که بیاد آوردنش آنقدر مسرت بخش بود که لبخند شیرینی کنج لبم نشست
و ناگهان قلبم از ذوق تندتر تپید
میان آن لبخندهای شیرین خاطره تلخی برایم تداعی شد
مبهوت ماندم و قطره اشکی بر گونه ام لغزید...