متن دوری

دلم تنگ است و دلگیرم/
همش با عشق درگیرم/
بمونی پیشِ من خوبه/
نباشی،ساده میمیرم/
دلم دریایی از درده/
ببین رخساره ام زرده/
نمیدونی که این دوری ت/
چه ها با قلبِ من کرده/
شدم زخمیِ عشقِ تو/
شدم اواره و تنها/
چقد بی کَس شدن درده/
ببین بی تو...

تو
همان
تشنگی های دم دم اذانی
که هیچ وقت
سیرابت نشدم ...

عزیزحسینی

نمانده در دلم دِگرتوان دوری
چه سود از سکوت و آه از این صبوری
تو ای طلوع آرزوی خفته در باد
بخوان مرا تو ای امید رفته از یاد

کاش

کاش لحظه های با طُ بودن آنقدر زود گذر نبود

به وسعت ندیدن نگاهت
خسته ام
چگونه بشکنم؟
ثانیه های سنگین دوریت را

قاصدک توخبرببر به جان ودل :

به یادم لحظه ای باشی تو را حس می کنم از دور
مبادا جز به من یاد کسی در خاطرت باشد

نه آنقدر ها نزدیکی که شود به بودنت دلخوش کرد...
و نه آنقدر ها دوری که بتوان نبودنت را باور کرد
هستی و نیستی ، نیستی و هستی
به گمانم «بلاتکلیفی» نام دیگر توست...

مرگ یعنی لحظه جدا شدن روح
من پرواز میکنم اما روحم کنار تو ماند

روزهای زندگی را نمیخام
وقتی تو دیگر زنده نیستی
شاید هم من مرده ام
که بعد تو انگار زندگی نیست

علی محمد ملکی

دلم از بودنت ای عشق به خود میبالد
گرچه از دوری تو هر نفسی مینالد

کلیابی کاشانی

آه،،،
دلیلِ رنج های بسیارم؛
دوری از توست...
مرا،
از رنج نبودنت؛
--بِرَهان.!

باید که زن باشی بفهمی درد دوری را
لبخند های خسته و غمگینِ زوری را

وقتی که احساس تو را ناچیز میبینند
هرلحظه باید حس کنی زنده به گوری را

پیراهنت پر میشود از حسرت آغوش
ناچار تمرین میکنی درس صبوری را

بس که نمیبیند کسی احساس نابت را
دیدی...

دور می شوی از من،
دور تر وُ
دور تر وُ
دور تر...
آن وقت ست که
خواهی فهمید:
(دوری دوستی نمی آورد!)

هرگز ندانستم مهر در کجای دلم لانه دارد
که اینقدر بی تفاوت در همه جا لانه میکنم
کبوتریم در گیسوانت که پرواز کنان در کوچه های لبخندت به دنبال لانه میگردد
بگو در کدام خانه ایی
بگو در کجای این شهر غربت
درد دوره ات کرده است
تو بگو تا...

من مانده ام‍ و این دلِ تنگ
که بۍتو گذشتن ها را هیچگاه درک نکرد؛
تنها آموخت که در حسرت تو،
مرا شکنجه دهد.

هنوز نمۍدانم‍ سهم‍ من از داشتن تو
تا چه اندازه بود
که این گونه تاواטּ آن را با نبودنت مۍدهم‍؛

هنوز نمۍدانم‍ چرا وقتۍ برایم‍ حرف...

عزیزُم‍ درد دورۍ کِرده پیرُم‍
ز احواݪِت نشوטּ از کۍ بگیرُم‍؟
بسوزُم‍ در فراقِت با غمۍ تلخ
در آخِر بۍ گل رویِت بمیرُم‍

از دوری تو کار من هر شب شده گریه

لعنت به تو ای دل که فقط سهم تو آه است

نقشه را تا میزنم
و جهان را
توی جیبم می گذارم
"تو"
فقط چند سانتیمتر
از من دوری

دلم تنگ تو هست هرشب ولی دوری نمی دانی
برایم گشته ای رویا چرا با من نمی مانی

چشمامو می بندم و خیال میکنم اینجایی
ولی وقتی چشمامو باز میکنم و می بینم نیستی
تازه میفهمم که چقدر دلم برات تنگ شده
می دونی چرا هر شب اینجام؟
چون هنوز عطر خوش خاطرات باهم بودن داره بهشت من اینجاست جایی که محل قرار عاشقانه مان بود تو دوست...

دیگه پیشت اومدن سخت شده
دلم آبادان شده برات

همانی که ز فَراقَت مجنون گشته ام

تو همانی که مرا سرگشته ی ویران کرده ای

تو همانی، همان سیه چَشم کمان اَبرویم

تو همانی که دلم لک زده چَشمانش را

تو همانی ، همان مجنون بی عشقی

من همانم ، همان لیلیِ بی سروسامانم

من همانم که ز دوری...

عشق بدون تو سرمایه ندارد
لبخند بزن ...
لبخند بزن 😃



عزیزحسینی
فرشته رضایی

بی تو مهتاب شبش تیره و تار است هنوز
کوچه بی نامِ تو در حسرتِ یار است هنوز

شاخه ها دست بر آورده به مهتاب، اما
اشکی از شاخه سرِ زلفِ نگار است هنوز

در نهانخانهٔ شعرت که گُلِ عشق دهد
عطرِ صد خاطره در ذهنِ حصار است هنوز

همه...

تو میری انگار ی تیکه از وجود من رفته
شب بیداریام شروع میشه
دیگه تو عکسا نمیخندم
کل وجودم از دلتنگیت پر میشه
لعنت به این رفتن که تورو از من دور کرد ...