متن صبح

دلم گرفته است از این شب های تکراری، کاش خورشیدم شوی واز افق چشمانم طلوع کنی ،تا هر صبح، به تو اقتداکنم ،اذان واقامه ام را ،تا در برابرت به نماز ایستم
ای زیباترین خالق احساس
ای عطر گل یاس....
حجت اله حبیبی

هر صبح
یک جام سلام
از لب های سرخ تو کافی ست

تا سرمست شوند
لحظه های من...!
 

صبح شد و من انگشت به دهان

که چه شد باز بی تو صبح شد؟!

ارس آرامی

شعر اگر نتواند
موهایت را بسراید
وکلمات،زیبایی چشمان مشکی ات را توصیف کند.
وقافیه ها با عطر تو پر نشوند.
به چه کار می آید؟
به صبح می رسد؟
آیا ارزش وقت را دارد؟
لیکن شعری که شما را ندارد،محبوبم.
من را شاعر نمیکند...
نه پاریس
نه اینجا
نه دمشق...

صبح طلوع دوباره خوشبختی و آرامش

و امید دیگری است

بگشای دلت رابه مهربانی

و عشق رادر قلبت مهمان کن

بدون شک شکوفه های خوشبختی و آرامش

در زندگیت گل خواهدکرد.

لبخند بزن که زندگی در گذر است ...
بر شانه ی صبح،قاصدک خوش خبر است

می گفت نسیم ِ کوچه گردی دیروز
بانوی بهار از همه خوشبخت تر است

صدای شب بخیر تو
تمام تنم را مور مور می کند
من شهوت انگیزتر از صدایت نشنیده ام
شب آرام می شود، ستاره ها چشمک می زنند
عطرت در آسمان می پیچد
و ماه لبخند به زمین هدیه می دهد
من می خندم و غم به احترام صدای تو
بساطش...

طلوع تویی ،
صبح تویی ،
آفتاب کن در وجودم ......
صبحگاهم بهشتی است
با صبح بخیر هایت ......

چه صبح قشنگی می شود...
اگر...
یک روز...
به جای حسرتت...
تو را داشته باشم...

بنام حضرت دوست

من از خورشید تقلید می کنم
که به ابرهای تیره اجازه می دهد
زیبائیِ او را در زیر هوای مه آلود بپوشانند
تا وقتی باز میل به خودنمایی می کند
از پسِ ابرهای زشت و ناپاک
و بخارهای وهم انگیز
که نفَسِ او را تنگ کرده اند...

ای زندگی
تو در نسیمِ معطّرِ بهاری و
در نفسهایم
تویی به رگهایم
تو در درخت و گُل و صخره های آرامی
و جویبار، عطرت را
به مزرعه جاری نموده از سرِ شوق
تو موسیقیِ صبحگاهِ گنجشکی
و کفش دوزکانِ کوچک را
به شادی آوردی
وقتی میانِ جنگلِ تاریک می...

صبحِ زیبایی دیگر ، برکتی دیگر ...
و فرصت دیگری برای زندگی !
به هر نفس به عنوانِ
یک هدیه از طرف خدا نگاه کن ...


️

آنچه روشن بکند صبحِ مرا خنده ی توست...

صبح همان مهربانیِ نگاه توست
و چشمهایی که سروده های
دلم را جاری می کند
صبح تنها با تو صبح می شود ...

هر صبح

بوۍ تو مۍ دهد پیرهنم

بس ڪہ تمام شب

تنگ در آغوش گرفتہ ام

خیالت را...

من قدم زدن در صبح زود و غروب را دوست دارم. اولی روزم را می سازد و دومی شبم را

پاره کن،
پیراهن هجران را!
تا زمستان به در رود
و خورشید
در برکه بخواند
صبح های دل انگیز
بهار دیدار را...



سعید فلاحی (زانا کوردستانی)

خیالاتِ تو،،،
به ارتفاعی قد کشیده اند که،
روزی چند بار به ملاقاتم می آیی.
هر روز صبح
مادر پیرم،
--باد!
کوچه ی خاکی ما را جارو می کند!
باران می گیرد تا،
شب ها،
به من سر بزنی!
شاید این درد کهنه را
از گَودِ چشم هایم بشویی
قلبم،...

زاینده ترین
رود روان باش و بخند

چون باد صبا
مشک فشان باش و بخند

دم آمده
چای صبح با طعم عسل

آسودهٔ
غم های جهان باش و بخند ...

شهراد میدری

صبح که می شود
خورشید از سمت چشمان تو به تاریکی پایان می دهد
و آغازی میشود برای تولد هروز من

صبح ...
خورشید با نگاه دلرباى تو طلوع میکند
و صبح بخیرهایت
همیشه گرما بخش است
مثل چاى تازه دم
صبحت زیبا جانم

بگذارطلوع کند آفتاب
بگذار نور بتاباند از هر طرف که دلش میخواهد
صبح من زمانی آغاز میشود،
که تو نور بتابانی به من
من صبح را با "تو” آغاز میکنم . . .

تو را چون خورشید
که هر صبح از گریبان شب برون آید
و باز عاشق صبح میشود دوست دارم

ارس آرامی

یک زندگی کم است...
برای آنکه تمام شکل‌های دوستت دارم را با تو در میان بگذارم...
می‌خواهم هر صبح که پنجره را باز میکنی؛ آن درخت روبه‌ رو من باشم..
فصل تازه من باشم..
آفتاب من باشم..
استکان چای من باشم..
و هر پرنده ای که نان از انگشتان تو...