متن غزل

آن شب تمام وسعت تبریز شعر شد
چشم تو شعر... هستی من نیز شعر شد

عطر دلت رسید و دلم را فرا گرفت
گلهای سرخِ روی دل میز ، شعرشد

پاییز گفت : عشق حرام است!!... خنده مان؛
در پیش چشم لشکر پاییز ، شعر شد!

من عاشق صدای تو...

دامن چین کتان‏ ات وطن من شده‏ است
تن تو جامعه‏ ی زیستن من شده‏ است

آن‏ قدر ربط ندارد به‏ محبت ؛ آغوش
که دو دست‏ ات یقه پیرهن من شده‏ است

چه‏ بگویم چه‏ بگویم که خودات می‏بینی
لب‏ ات‏ است این‏ که زبان در دهن من شده‏...

بهار ساکت می شود
وقتی سرچشمه عشق را
در دستهای دو تن می بیند
بهار دیگر غزل نمی خواند
وقتی از لبان عاشق و معشوق غزل می شنود

رعناابراهیمی فرد(رعناابرا)

شیرینی لبان تو ، فرهادی آورد
دلخواهی آن قدر که غمت ،شادی آورد

جز عشق ِ دلنشین تو، کآرام جان ماست،
دامی ندیده ایم که آزادی آورد

دل را خراب کرد و به گنج هنر رسید
عشق خرابکار تو آبادی آورد

مقبول باد ، عذر کمند افکنان عشق
چشم غزال...

بانگاهم بوسه میخواهم خدایا میشود؟
روز و شب فکرم دراین است که ایا میشود؟
میشود روزی برای خستگی های دلت
سمت دنیاپانذاری روی دلها میشود؟
حرف من را نه؛صدای لحظه هایم را بفهم
لعنتی هرلحظه با عشق تو رسوا میشوم
شاعران هم بر سر موضوع تو جنگیده اند
برسریک گوشه...

غزل
در سینه ام آتش به پا کردی و رفتی
با سوزِ غم ها آشنا کردی و رفتی
با آن که تو غیر از وفا از من ندیدی
ای سنگدل آخر جفا کردی و رفتی
زیباترین راه است راهِ عشق ،امّا
برگشتی از راه و خطا کردی و رفتی
دیدی؟...

بی خودی...

چشم های لیلی ات هم قصه ی لیلی نبود
میلشان نسبت به من جز میل بی میلی نبود

من زیادی محو در رؤیای چشمانت شدم
ورنه تا مرز حقیقت فاصله خیلی نبود

خانه ی دل پایه هایش سست بود و غرق شد
ورنه سیل چشم هایت آن چنان...

نکند جان مرا از سر عادت ببری
یا مرا تا سر بازار حسادت ببری

دوست دارم که تورا وصف کنم پیش همه
ترس دارم که دل از جمع و جماعت ببری

مو پریشان نکن ای جاذبه ی ماه منیر
بیم آن است که از جامعه طاقت ببری

بوسه های شکرینت...

زمین خلاصه ای از چشم آسمانی توست
غزل برآمده از بازی زبانی توست
نه اندونزی و ژاپن، نه بم، نه هائیتی
تکان دهنده ترین صحنه، شعرخوانی توست
کمی نخند، کمی دور شو، کمی بد باش
که هرچه می کشم از دست مهربانی توست
هرآنچه را بفروشم نمی رسد وسعم
به...

رفته ای تا قلب من درگیر ویرانی شود
قصه ی حال خرابم بی تو طولانی شود

دست هایت را به دستانم نمی بخشی شبی
قصد کردی چشم من یک عمر بارانی شود

در نبود تو اسیر ظلمت تنهایی ام
خانه ی خاموش قلبم کاش نورانی شود

سوز و سرمای غمت...

سیگار و قهوه و غزل و چشم های تو
آهسته می رسم به خودم پابه پای تو
از اقتصاد و سود و زیان حرف می زنی
می لرزم از تب نوسان صدای تو
من چشم و گوش بسته ام و می پرستمت
انکار می کنم همه، حتی خدای تو
صدها...

من آشنای کویرم ، تو اهلِ بارانی
چه کرده ام که مرا از خودت نمی دانی

مرا نگاه؛ که چشم از تو برنمی دارم
تو را نگاه؛ که از دیدنم گریزانی

من از غمِ تو غزل می سرایم و آن را
تو عاشقانه به گوشِ رقیب می خوانی

هزار باغ...

چقدر با تو دلم عاشقانه می گوید
غزل غزل همه عمری ترانه می گوید

چقدر اسم شما بر لبم شده ست عجین
میان جمع ، تورا بی بهانه می گوید

دلم ، اتاق پر از عکس ها و خاطره ها
نویدِ عطرِ تو را هر نشانه می گوید

شده ست...

جهان ، پر از آوار واژه هاست
و من ، صدا روى لحظه هایم مى ماسد
مثل وقتى که
دارم غزل نمى گویم


جلال پراذران
سفیر اهدای عضو

دلم گرفته از این روزگار بحرانی
دلم گرفته خدایا نگو نمی دانی

زمین که ارثیه ی اشتباه آدم بود
دوباره پر شده از نقشه های شیطانی

چقدر مانده که دنیا به آخرش برسد
برای دلهره ی ما کجاست پایانی

صدای همهمه ی باد هرزه می پیچد
درون کوچه ی آباد...

امشب هم از بارون برات میگم هم از طوفان
باز عاشقا بی خونه و آواره تو سرمان

تقصیر من نیستش اگه سرده هوا اینجا
یا خائنای بی وفا راحت توی گرمان

من عاشقم ، حتی اگه دل خسته ام هستم
حرفات همیشه واسه من شیرینه و زیبان

قلبم فقط از...

می نویسم آفتاب اما فقط خود را ببین
آفتابم باش و روشن کن تمام این زمین

می نویسم روشنای من تویی ای آفتاب
یک ستاره کی کند روشن زمین را اینچنین

روز ابری در کنار عشق زیبا می شود
ابر یک مقدار، و باران و ، توهم اینجا نِشین

شب...

چقدر بلند سکوت مى کنى
که من ،
پردهٔ گوش حوصله ام
پاره مى شود !
کمى غزل برایت مى ریزم
کمى براى خودم
تو مزمزه مى کنى دوباره
و من زمزمه مى کنم:
تو ، طعم داغِ
برهنه ترین شب غزلوارى
من ، رقص پاى لبم را
بر روى...

یک کمى از همیشه گذشته
عصرها ، رنگ پاییز سیر است
پنجره ، یک جهان بینى باز
رو به این کوچهٔ بى تو دیر است ...
.
از هم ، این رونق بى صدایى
باز ، چیزى نمانده بپاشد
در من انگار ، دست خیالت
دارد از من غزل مى...

چیزى به صبح نمانده
بیا نگاه مرا بریس
و عاشقانه بباف و ببین
غزل به اندام تو
چه خوب مى آید ..!


جلال پراذران
سفیر اهدای عضو

بهترین احساس شعرم میشوی
نیمه شب تسبیح و ذکرم میشوی
هر غزل با توچه شیرین میشود
آخرین رویا و فکرم میشوی

من از این دوچشم زیبای تو شُهرهٔ زمانم
چه سلامها که باید به دو چشم تو رسانم

تو خودت خبرنداری که چه می کنی تو با من
که ز شوق چشم مست تو ، شبیه مردگانم

من و ابر و باد و باران همه منتظر به راهیم
که تو با...

وای از حسودِ عشق که با آن دو چشمِ تنگ
چیزی به من نداد به جز حسرتی قشنگ

حسرت برای بوسه و آغوش و عیش و نوش
بر تختِ پادشاهیِ عشقی شراب رنگ

معشوقِ بی لیاقتِ من عاشقِ تو شد
لعنت به چشم های قشنگت زنِ زرنگ!

از جزییاتِ مسئله...

گنجشک هستم ، بر درخت تو غزل خوانم
بر سفرهٔ قلب تو من ، امروز مهمانم

از هیچ شعری بی تفاوت رد نشد چشمم
من تشنه هستم در پی اعجاز بارانم

هر روز من پاییز می بینم در این دنیا
من سالها در انتظار یک بهارانم

روزی مرا با سنگ...